Υπάρχουν άνθρωποι που ξεχωρίζουν από τους υπολοίπους. Δεν είναι ομορφότεροι, ψηλότεροι, εξυπνότεροι. Είναι απλά πιο άνθρωποι. Τέτοιους ανθρώπους συναντάς μία στο τόσο, αλλά όταν τους γνωρίσεις τους καταλαβαίνεις από την πρώτη ματιά.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που όταν θα σε δουν το πρωί θα σου πουν καλημέρα, θα σου χαμογελάσουν και θα σε ρωτήσουν αν είσαι καλά. Όχι υποκριτικά αλλά επειδή το αισθάνονται.

Είναι οι ίδιοι που όταν τους ζητήσεις κάτι θα σου χαμογελάσουν και είτε το δεχτούν είτε το αρνηθούν θα σου εξηγήσουν το πώς και το γιατί της απόφασής τους.

Είναι οι άνθρωποι που όταν βρεθείς για πρώτη φορά μαζί τους δεν έχουν πρόβλημα να σιγοτραγουδήσουν την αγαπημένη τους μελωδία ατενίζοντας το άπειρο , αδιαφορώντας για την πιθανότητα να παρεξηγηθούν από τους γύρω τους.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν την ικανότητα να ακούνε. Να λένε έναν καλό λόγο. Να ανησυχούν για τους ξένους όσο και για τους δικούς τους ανθρώπους.

Οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να σου μιλήσουν για οποιοδήποτε θέμα και να κατανοήσουν όλες τις απόψεις. Δεν είναι απόλυτοι και αρέσκονται στο να λένε ιστορίες από την ζωή τους. Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι ιστορίες είναι το αγαπημένο τους χόμπι.

Οι άνθρωποι αυτοί όμως δεν είναι μόνο αυτό που δείχνουν.

Σε ένα σήμερα που τα λεφτά, ο ανταγωνισμός, τα νεύρα, οι φωνές, τα πρέπει, ο φθόνος και η κακία κάνουν θραύση οι πράοι άνθρωποι, οι ρομαντικοί, οι πιο άνθρωποι από τους υπόλοιπους ανθρώπους καταλαβαίνουν πως δεν έχουν καμία δουλειά εδώ.

Οι άνθρωποι αυτοί μόλις αντιληφθούν την διαφορετικότητά τους αδυνατούν να δεχτούν πως ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος για αυτούς αλλά για τους άλλους. Τους σκληρούς και τους απάνθρωπους.

Η συνειδητοποίηση της σκληρής πραγματικότητας τους οδηγεί στο να γίνουν ξένοι μέσα στην ίδια τους την ζωή η οποία τελικά παύει να τους ανήκει.

Και τι κάνει ένας άνθρωπος όταν συνειδητοποιεί πως η ζωή του δεν του ανήκει;

Την παίρνει πίσω. Με οποιοδήποτε κόστος.

ΥΓ: Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο σε έναν ξεχωριστό Άνθρωπο που αποφάσισε να πάρει πίσω την ζωή του, στερώντας την από όλους τους υπόλοιπους. Αντίο καλέ μας άνθρωπε.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

ΕλληνοΚαναδός από μητέρα, Χιλιαδιώτης (Φωκίδας) από πατέρα, ήξερε από μικρός πως θέλει να γίνει δημοσιογράφος. Περισσότερο από τα άλλα παιδάκια. Σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Καποδιστριακό και εργάστηκε σε διάφορα αθλητικά site (balla.gr, sport.gr) προτού μεταπηδήσει στο τεχνικό κομμάτι της διαδικτυακής τηλεόρασης (livestreaming). Σπουδαιότερη εμπειρία της ζωής του, μαζί με ένα buzzer beater στην ηλικία των 8 ετών, η πρόσφατη παρουσία του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, στο οποίο αποτέλεσε και ανταποκριτής του gazzetta.gr. Στο 3point κάνει αυτό που αγαπά περισσότερο, πλάκα με φίλους και δημοσιογραφία χωρίς αφεντικά.

Related Posts

//