Η αριστουργηματική ταινία του Ολιβιέ Ασαγιάς που κέρδισε το βραβείο σεναρίου στο 69ο Φεστιβάλ Βενετίας μας ταξιδεύει σε έναν ψυχεδελικό κόσμο στην ταραγμένη κοινωνικά και πολιτικά εποχή των 70s.
‘Όταν αρχίζεις να πιστεύεις ότι η συλλογική ιστορία εκπροσωπείται αποσπασματικά, μετά από λίγο έχεις την κρυφή ιδέα ότι μπορεί εσύ να πρέπει να διορθώσεις το λάθος. Ότι μπορεί, χωρίς να το συνειδητοποιείς, να κρατάς μια από τις εμπειρίες της δικής σου γενιάς και να έρθει η ώρα να την εξιστορήσεις. […] Η ταινία απεικονίζει το μονοπάτι πάνω στο οποίο μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας, ενώ απορροφούμε και την ατμόσφαιρα της εποχής, χωρίς όμως να γινόμαστε θύματά της. Πρόκειται για έναν δρόμο που αποφεύγει όσο μπορεί τα πιο δημοφιλή μέρη κοινωνικοτήτων και συμβιβασμών με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.’
Ολιβιέ Ασαγιάς
Κάτι υπάρχει στον αέρα, και αυτό δεν είναι μόνο τα δακρυγόνα από τις πολιτικές εξεγέρσεις στο Παρίσι μετά τον Μάη του ’68, δεν είναι μόνο οι ουσίες που κάνουν το γύρο στην παρέα. Κάτι υπάρχει στον αέρα και αυτό σημαίνει ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’70 όλα είναι πιθανό να συμβούν. Κάτι υπάρχει στον αέρα από αμφισβήτηση και προσμονή για αλλαγή.
Ο Ασαγιάς παρουσιάζει μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης με αυτοβιογραφικά χαρακτηριστικά. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο Giles, που είναι μαθητής λυκείου παρασύρεται από την δημιουργική και πολιτική αναταραχή της εποχής. Προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε ριζοσπαστικές πολιτικές δεσμεύσεις και σε προσωπικές του προσδοκίες.
Από τη μία υπάρχει ένα έντονο κλίμα ματαίωσης αλλά τελικά υπερισχύει η νεανική ορμητικότητα που οδηγεί τους ήρωες να υπερνικήσουν τις απογοητεύσεις που νιώθουν και τελικά να κάνουν αυτό που επιθυμούν.
Μουσικοκινητικές και οσφρητικές εικόνες ξεδιπλώνονται μπροστά μας, παντού μυρίζει επανάσταση και δακρυγόνο. Το κλίμα των 70s όσον αφορά τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις ντύνεται με αριστοτεχνικό τρόπο με την ροκ μουσική της εποχής και τους γνώριμους ήχους των Soft Machine και του Syd Barret.
Μια ταινία που αποτυπώνει τον απόηχο του Μάη του ’68 και μας μεταφέρει στους Παριζιάνικους δρόμους και στον αγώνα της τότε νεαρής γενιάς που αντιδρούσε ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και ήρθε σε απόλυτη ρήξη με τους μπουρζουάδες γονείς της.
Τι σημαίνει όμως πολιτικό σινεμά για τον Ολιβιέ Ασαγιάς;
(Απόσπασμα από συνέντευξή του)
‘Αν θες να μιλήσεις με πολιτικό τρόπο για τον κόσμο σήμερα, θα πρέπει να κοιτάξεις όχι τα συμπτώματα της κατάστασης, αλλά τα βαθύτερα αίτια. Όχι τον κόσμο που υποφέρει μα τις αιτίες πίσω από αυτό. Υποθέτω ότι σε αυτή την ταινία που είναι σχετικά αυτοβιογραφική αφού μιλά ως ένα σημείο για τον τρόπο που μεγάλωσα είναι σαφές ότι η πολιτική και η εμπλοκή μου σε αυτή είναι κομμάτι των γονιδίων μου. Ναι, ίσως δεν είμαι ξεκάθαρος στον τρόπο με τον οποίο μιλώ για την πολιτική σε αυτό το φιλμ διότι η πολιτική στην δεκαετία του ’70 είναι μια μάλλον μπερδεμένη, αδιαφανής περιοχή, αλλά είναι νομίζω σαφές στον τρόπο μου να κοιτάζω το σινεμά. Ναι, η πολιτική επηρεάζει δίχως αμφιβολία την τέχνη μου.’
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.