Γράφει η Μαργαρίτα Συγγενιώτου
Στις 5 Μαΐου 2010 έγινε μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση στην οποία συμμετείχαν όλα τα συνδικάτα και αφορούσε την δανειακή σύμβαση που είχε μόλις υπογράψει ο Γ. Παπανδρέου, το γνωστό Μνημόνιο. Ήταν μια μαζικοτατη κινητοποίηση και όπως ήταν φυσικό όλα τα καταστήματα και τα γραφεία της περιοχής ήταν κλειστά. Όλα, πλην ενός. Του υποκαταστηματος της Μαρφιν στη Σταδίου, η διευθύντρια του οποίου υποχρέωσε τους εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά τους.
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, μια ομάδα ανεγκεφαλων (διαδηλωτών; προβοκατορων; δεν μάθαμε ποτέ) πέταξε μολοτωφ μέσα στο κτήριο της τράπεζας, το οποίο έπιασε φωτιά. Οι εργαζόμενοι εγκλωβιστηκαν στο κτήριο το οποίο είχε σοβαρές ελλείψεις στην πυρασφάλεια και δεν διέθετε έξοδο κινδύνου όπως απαιτείται από τον νόμο, με αποτέλεσμα να τραυματιστουν 21 άνθρωποι και να πεθάνουν τρεις, μεταξύ των οποίων μία έγκυος γυναίκα.
Ασκήθηκε δίωξη στην διοίκηση της τράπεζας για εγκληματική αμέλεια και τον Ιούλιο του 2013 το δικαστήριο έκρινε ένοχους τον διευθύνοντα σύμβουλο της Marfin Κωνσταντίνο Βασιλακόπουλο, τον υπεύθυνο ασφαλείας του κτιρίου Εμμανουήλ Βελονάκη και τη διευθύντρια του καταστήματος Αννα Βακαλοπούλου, ενώ αθώωσε την υποδιευθύντρια του καταστήματος Αναστασία Κούκου. Οι τρεις κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης, οι δύο πρώτοι 22 ετών και η κ. Βακαλοπούλου πέντε ετών και ενός μήνα, για 3 ανθρωποκτονίες από αμέλεια και σωματικές βλάβες.
Το δικαστήριο δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στους τρεις καταδικασθέντες, ενώ η εισαγγελέας είχε αναφέρει στην πρότασή της ότι οι κατηγορούμενοι «μπορούσαν να προβλέψουν και να αποτρέψουν το αποτέλεσμα, αλλά εκείνοι δεν έλαβαν κανένα μέτρο πυροπροστασίας ή εκκένωσης του κτιρίου», τονίζοντας ότι οι κατηγορούμενοι «ακόμη και την ύστατη στιγμή δεν εκκένωσαν το κατάστημα, το οποίο ήταν γυμνό και απροστάτευτο. Επρεπε να εκκενωθεί, όπως εκκενώθηκαν άλλες τράπεζες στην περιοχή εκείνη την ημέρα».
Το δικαστήριο διαβιβασε αντίγραφα της δικογραφίας στην εισαγγελία Πρωτοδικών, προκειμένου να διερευνηθούν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες σε βάρος και κάθε άλλου υπευθύνου της τράπεζας για το τραγικό συμβάν, δηλαδή αυτού ή αυτών που πέταξαν τις μολοτωφ. Δύο χρόνια αργότερα συρθηκαν σε δίκη δύο άτομα του αντιεξουσιαστικου χώρου με μόνο στοιχείο μια ανώνυμη χειρόγραφη καταγγελία. Όπως είναι φυσικό, αθωώθηκαν πανηγυρικά.
Η αστυνομία, της οποίας πολιτικός προϊστάμενος ήταν πάλι ο κ. Χρυσοχοΐδης, αν και είχε στη διάθεσή της όλο το υλικό από τις κάμερες της περιοχής, δεν μπόρεσε να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για το ποιος πέταξε τη μοιραία μολοτωφ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, αν η διοίκηση της τράπεζας είχε κλείσει το κατάστημα για λόγους ασφαλείας ή αν είχε φροντίσει να υπάρχει στοιχειώδης πυρασφάλεια, καμία μολοτωφ δεν θα μπορούσε να σκοτώσει κανέναν και οι άνθρωποι θα ήταν ζωντανοί. Αυτή την άποψη, μάλιστα, αντικατοπτριζουν και οι βαριές ποινές που επέβαλε το δικαστήριο στους υπεύθυνους της τράπεζας.
Δώδεκα χρόνια αργότερα, η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα σε ποιότητα απασχόλησης στην ΕΕ σύμφωνα με έρευνα επιτροπής εμπειρογνωμονων υπό την αιγίδα της ETUC, είναι μάλιστα η μόνη χώρα με αρνητικό δείκτη για την περίοδο 2010 – 2019. Δηλαδή όσοι διαμαρτυρονταν το 2010 ότι το Μνημόνιο θα ήταν η καταστροφή της χώρας, τότε που τα παπαγαλάκια των σεμιναρίων του ΔΝΤ μας έλεγαν ότι το Μνημόνιο ήταν ευλογία, είχαν δίκιο. Οι χιλιάδες άνθρωποι που βγήκαν στο δρόμο εκείνη τη μέρα είχαν δίκιο. Αλλά αυτό δεν περιμέναμε καμία έρευνα να μας το πει, το ζήσαμε στο πετσί μας.
Αν θέλετε, λοιπόν, να μιλήσουμε για την Μαρφιν, εγώ δεν θέλω να μιλήσω για τους ανεγκεφαλους που πέταξαν μολοτωφ. Αυτό έπρεπε να το κάνει η αστυνομία, να τους βρει και να τους πιάσει και σ’αυτο τόσο εκείνη όσο κι ο κ. Χρυσοχοΐδης έχουν βαθμολογηθεί αρνητικά. Εγώ θέλω να μιλήσω για τις εργοδοτικες αυθαιρεσίες, για τους κανόνες ασφαλείας που καταπατα μια τράπεζα ώστε να γλυτώσει μερικές εκατοντάδες ευρώ που απαιτούνται για να φτιάξει μια έξοδο κινδύνου, να αγοράσει ένα σύστημα πυρόσβεσης ή να κάνει ένα σεμινάριο πυρασφάλειας.
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για την Μαρφιν.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.