Ένα μουσικό ταξίδι
Δύο μουσικές επιλογές που ίσως όλοι, λίγο πολύ, έχουμε αγαπήσει, που με το άκουσμά μας η προσοχή μας αμέσως θα στραφεί εκεί. Δύο τραγούδια, ένα κείμενο, ένα μουσικό ταξίδι.
Λόγια όλο σιωπές
Αναρωτιέμαι γιατί μεγαλώνοντας η πανοπλία μας γίνεται άφθαρτη από τις αγγυλώσεις, τα πείσματα και τους εγωισμούς. Ακόμη και μέσα σε μια πανοπλία, το σώμα φθείρεται από την έλλειψη του αέρα.
«Κούκλε μου,να προσέχεις»
Περίπου εκατό άτομα, σε πηγαδάκια να φωνάζουν, να μιλούν, να αγωνιούν, να στέκονται. Απόρησα αν γινόταν κάποια συναυλία…αλλά η Σολωμού, τόσο χαμηλά, δεν έχει μουσικές σκηνές. Έχει σκηνές ωμής αλήθειας. Σκηνές όπου η εξάρτηση προκαλεί ασφυξία στο εγώ που χάνεται και το μόνο που μένει είναι η μάσκα της επιβίωσης.
«Οι νεκροί δεδικαίωνται»; Ε όχι ρε διάολε!
Με λυγμούς υποδέχτηκε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (φασιστών) το χαμό του χουντικού Νίκου Ντερτιλή. Σιγά το νέο, θα μου πείτε.
Ronda de las Comunidades: ένας αλλιώτικος δρόμος
Ένας δρόμος που αποτυπώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την κρίση στην οποία έχει περιέλθει η ισπανική κοινωνία, αλλά και τις συνέπειες των σκληρών μέτρων λιτότητας: την ανεργία και τη φτώχεια. Ο λόγος γίνεται για την οδό Ronda de las Comunidades στη περιοχή Βαλδεμόρο της Μαδρίτης
«Ρίχτο Ηλία… Ηλία ρίχτο»
Κανείς δεν έχει δικαίωμα να τσακίζει τα όνειρα τους για ασφαλείς αγορές την Κυριακή. Ως γνωστόν, εξάλλου, η ανασφάλεια του καταναλωτή αφορά στη διαρκή τρομοκρατική απειλή και όχι στη σύνθλιψη του λαϊκού εισοδήματος – μια ευγενική χορηγία του μεταπολιτευτικού κράτους του ΠΑΣΟΚ
Από τον Άσιμο στη Βίλλα Αμαλία
Γιατί να υπερασπιστεί κάποιος τις καταλήψεις; Γιατί να αγωνιστεί για τη σημασία των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων; Ποιοι είναι αυτοί που συμμετέχουν; Ρεπορτάζ του 3pointmagazine.gr για τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Οι ζωές των άλλων
Ελλείψει φαντασίας να πρωταγωνιστήσει τη ζωή της όπως εκείνη ήθελε, έψαχνε μανιωδώς για σκηνοθέτη. Μια νουβέλα του Προυστ, μία σκοτεινή εξομολόγηση του Ντοστογιέφσκι, ένα απαγορευμένο πάθος στον Ουγκώ, μια πολυτάραχη ερωτική ζωή στον Κούντερα, ένα βαθύ ερωτικό ταξίδι στο Μπαρρίκο, ένα απρόσμενο τέλος στο Μουρακάμι και στο Μπάρνς.
Όλες οι ζωές περνούσαν μπροστά στα μάτια της.
Η πραγματική χρεωκοπία της Ελλάδας
Μπορεί η Ελλάδα να «είναι το καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη» όπως έλεγε ο Καζαντζίδης, ένας από τους λαϊκούς τραγουδιστές που τραγούδησε περισσότερο από τον καθένα ίσως το κύμα μετανάστευσης που κορυφώθηκε μετεμφυλιακά μέχρι και τη δεκαετία του 1970, αλλά κανείς νέος δεν αξίζει να ζει τη σύγχρονη μιζέρια της.
Κρύες σκέψεις σαν χειμώνας
Ήταν Γενάρης. Καθόταν σε ένα παγκάκι μες την παγωνιά προσπαθώντας να καταλάβει τι τον παγώνει πιο πολύ. Το κρύο παγκάκι ή η μοναξιά του; Πριν δυο χρόνια νόμιζε ότι είχε περάσει τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής του. Ήταν καλεσμένος στο εξοχικό του διευθυντή του για ρεβεγιόν.
H “Καλλιτέχνιδα”
Όχι, όμως, δε με νοιάζει που δε δίνω αυτόγραφα στο δρόμο και ότι δεν έχω λεφτά να πάω μέχρι το Λονδίνο για ψώνια. Με νοιάζει που έχω παγιδευτεί στον αποτυχημένο εαυτό μου. Δε μου δίνουν πια καμία παραπληγική- κωφάλαλη, καμία διευθύντρια πολυεθνικής για να ονειρευτώ, να ξεφύγω από αυτό που είμαι. Τόσοι ρόλοι, τόσες διαφορετικές ζωές, είναι σα να ξεγελάς την πραγματικότητα…
Γοητευτικοί Άνθρωποι
Υπάρχει μαγεία. Αλλά δεν υπάρχουν μάγοι, ούτε ξόρκια, ούτε ραβδιά. Η μαγεία αυτή είναι κάτι σαν ενέργεια και, γι' αυτούς που αγαπούν τις φυσικές επιστήμες, είναι χημεία. Είναι εκείνη η έλξη που φέρνει δυο ανθρώπους κοντά, γιατί απλά ταιριάζουν, γιατί από την πρώτη φορά που συναντήθηκαν ένιωσαν κάτι ξεχωριστό.