Ρε ο Γιάννης! Ο Γιάννης ο Αντετοκούμπο ρε συ…
Κάθε φορά που ανεβαίνει ο νεοφασισμός, να υπάρχει και μια απάντηση από έναν Έλληνα με χρώμα όλο και πιο «μαύρο» και όνομα όλο και λιγότερο «ελληνοπρεπές».
Γιορτές σε Κωνσταντινούπολη και Αθήνα, μια ανάσα πριν το 2013
Κωνσταντινούπολη. Η πόλη των αντιθέσεων, η πόλη που εκτείνεται σε Ανατολή και Δύση, που πατά σε δυο ηπείρους, η πόλη που γιορτάζει τα Χριστούγεννα με τον δικό της τρόπο. Και ενώ η Κωνσταντινούπολη έχει βάλει τα καλά της για να υποδεχθεί το νέο έτος, η Ελλάδα βιώνει γιορτές σε κρίση –ή καλύτερα σε παράκρουση.
25η Δεκέμβρη
Αμάν πια με τη μιζέρια της κρίσης, αμάν με το βραχνά των χρεών, αμάν με την πολυτάραχη πολιτική ζωή του τόπου! Ας ξεφύγουμε λίγο, ας ταξιδέψουμε και το σώμα μας ας είναι εδώ. Και μετά ας αναρωτηθούμε, γιατί θα πρέπει να ναι Χριστούγεννα για να γίνουν οι μέρες μας λίγο πιο ξεχωριστές.
Η αγάπη ήρθε από μακριά
Ο Νικόλας τα μπλεξε με μία Αλβανίδα; Γελάει ο κόσμος. Ο ρατσιστής ερωτεύτηκε μία αλλοδαπή; «Τι έγινε ρε παιδιά;» Χαμογέλασα.
Η “Ελληνίδα”
Όταν είσαι 20 χρονών, έχεις την πολυτέλεια να ταλανίζεσαι από τεράστιας φιλοσοφικής σημασίας ερωτήματα: «Υπάρχει Θεός;», «Γιατί απέτυχε ο υπαρκτός σοσιαλισμός;», «Τι είναι τέχνη;». Μεγαλώνοντας είτε βρίσκεις τις απαντήσεις και κοιτάς τη δουλίτσα σου, παντρεύεσαι, αγοράζεις τηλεοράσεις plasma, είτε δεν προλαβαίνεις να αναρωτηθείς γι αυτά γιατί...
O έρως χρόνια δεν κοιτά
Έρωτας. Αμέτρητα τραγούδια μιλάνε γι’ αυτόν. Και ποιήματα. Και μυθιστορήματα. Και άρθρα. Και οι άνθρωποι μιλούν γι’ αυτόν μεταξύ τους. Άλλοι τον εξυμνούν, γιατί τον έχουν ζήσει, άλλοι τον εξιδανικεύουν, γιατί τον περιμένουν.
«…Εκείνα που μένουν»
Αγαπητό μου ημερολόγιο, οι εποχές αλλάζουν και ο χρόνος ξεφτίζει τις στιγμές μας όπως τα χρώματα ξεθωριάζουν στον ήλιο. Η μνήμη ασθενεί και όσα ζήσαμε είναι πια ένα παρελθόν που προσπαθεί να μάθει κολύμπι στο χείμαρρο της καθημερινότητάς μας. Αποφεύγω να βάζω θετικά ή αρνητικά πρόσημα στην κάθε εποχή.
Χριστουγεννιάτικο Bazaar στο Black Duck
Η Μαύρη Πάπια φόρεσε και φέτος τον χριστουγεννιάτικο σκούφο της και ετοιμάζεται να υποδεχθεί τις γιορτές.
Προσοχή: η πολλή αυτοαναφορικότητα βλάπτει…
Την Αριστερά η κρίση την έπιασε παντελώς απροετοίμαστη. Δε ζητάει κανένας θαυματοποιούς και αλχημιστές - ειδικά όταν αυτοί βαφτίζουν εκ των υστέρων τις κοτρώνες που βγάζανε στο παρελθόν «φιλοσοφικές λίθους» (και το κρέας ψάρι). Άλλοι είχαν τα νούμερα, άλλοι έδιναν τα δάνεια, άλλοι έπαιρναν αποφάσεις, άλλοι δίνανε τις μίζες… και η Αριστερά; Έψαχνε να βρει ταυτότητα.
Γιατί δε χρειάζεται να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα
Πόσες φορές τυχαίνει να γνωρίζουμε κάποιον και την πρώτη φορά να σχηματίζουμε μια γνώμη, λιγότερο ή περισσότερο αρνητική; Πόσες φορές μας έχει τύχει γνωρίζοντας το άτομο αυτό να αναθεωρήσουμε παντελώς;
Χαμένες Ζωές
Είναι μερικοί άνθρωποι που πιστεύουν πως αν κατηγορήσουν πρώτα από όλα τον εαυτό τους, απαλλάσσουν τους άλλους από την τάση τους να κριτικάρουν. Νομίζουν πως έτσι έκαναν ένα βήμα παραπέρα, για να μείνουν τελικά στάσιμοι και βολεμένοι στην συνείδηση τους που μοιάζει με σπασμένο παράθυρο: μπάζει από παντού.
Πολλές μικρές «αλήθειες»
Μια από τις εφημερίδες με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία διαχρονικά στην ιστορία ήταν η «Πράβντα», η επίσημη εφημερίδα της Σοβιετικής Ενωσης. Προπαγάνδιζε τις θέσεις του κόμματος και ήταν η μόνη διέξοδος ενημέρωσης για τους πολίτες. Στη δημοκρατική Ελλάδα του 2012 βλέπουμε να υπάρχουν πολλές μικρές αλήθειες, πολλές «πράβντα»...