Αναμονή, του Μενέλαου Λουντέμη
Σε περιμένω.Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει κείνος
Που δέν έχει τί να περιμένει
Και όμως περιμένει.
Γιατί σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να βλέπει
Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
Να ...
Ρημαγμένο Νταμάρι, του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Έρχονται ώρες που τι να σου κάνουν πια και τα χαμόγελα,
πέφτουν ένα ένα σαν τα εφτά πέπλα της Σαλώμης,
και στο τέλος απομένεις γυμνός, και τότε αρχίζουν όλα να κραυγάζουν•
τα μάτια κραυγάζουν: εμείς είμαστε ...
Το Άλικο Γράμμα, του Ναθάνιελ Χώθορν
«Οι αμέσως επόμενοι, η γενιά μετά τους πρώτους μετανάστες, φόρεσε την πιο μαύρη απόχρωση του Πουριτανισμού και σκοτείνιασε τόσο πολύ το πρόσωπο του έθνους, που όλα τα μετέπειτα χρόνια δεν έφτασαν για να το ξανο...
Άνοιξη μ.Χ., του Γιώργου Σεφέρη
Πάλι μὲ τὴν ἄνοιξη
φόρεσε χρώματα ἀνοιχτὰ
καὶ μὲ περπάτημα ἀλαφρὺ
πάλι μὲ τὴν ἄνοιξη
πάλι τὸ καλοκαίρι
χαμογελοῦσε.
Μέσα στοὺς φρέσκους ροδαμούς
στῆθος γυμνὸ ὡς τὶς φλέβες
πέρα ἀπ᾿ τὴ νύχτα τὴ στεγνὴ
...
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής, του Οδυσσέα Ελύτη
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’...
Περί σαγήνης, του Jean Baudrillard
Δεν υπάρχει διακοπή στον κύκλο της σαγήνης. Μπορούμε να σαγηνεύσουμε τούτη εδώ για να σαγηνεύσουμε την άλλη. Αλλά και να σαγηνεύσουμε για να βαυκαλιστούμε. Είναι δυσδιάκριτη η αυταπάτη που οδηγεί από το ένα στο...
Ανοιχτή επιστολή στους νεότερους αναρχικούς
Η παρακάτω επιστολή που συντάχθηκε από τον Ελιζέ Ρεκλύ απευθυνόταν στους συντάκτες της εφημερίδας la Huelga General της Βαρκελώνης, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να απευθύνεται σε κάθε νεότερο αναρχικό
Προς τους...
Το Παλτό, του Νικολάι Γκόγκολ
Εδώ και λίγο καιρό ο Ακάκι Ακάκιεβιτς μάταια διέσχιζε τρέχοντας τη μοιραία απόσταση. Ένιωθε να τον περονιάζει το ψύχος και ιδιαίτερα στην πλάτη και στους ώμους. Κατέληξε να αναρωτηθεί μήπως τυχόν έφταιγε το παλ...
Τοπίο, του Μανόλη Αναγνωστάκη
Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη….
Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα
Χρόνος παλιός χωρίς υπόσταση
Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει δω μέσα.
Είναι μια ήρεμη σιωπή, μην περιμένεις απάντηση
Κάποια νύχτα μαρτιάτι...
Το μέτωπο και ο χώρος, του Νικηφόρου Βρεττάκου
Η αιωνιότητα είναι και χώμα κι’ αγέρας και δέντρα.
Γράφει έξω και μέσα μας τον κύκλο της με ήλιους,
μ’ αλυσίδες βουνών, με λευκές και γαλάζιες
πτυχώσεις, με το άπειρο.
Το πνεύμα είναι η τρέλα
της χαράς κ...
Επίλογος, του Ράινερ Μαρία Ρίλκε
Ο θάνατος είναι μεγάλος.
Είμαστε δικοί του
κι όταν γελούμε.
Κι εκεί που θαρρούμε
πως η ζωή μας ζώνει
τολμά να κλάψει εντός μας.
*Μετάφραση Άρης Δικταίος...
Πρωτομαγιά, του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ
Μια φορά κι έναν καιρό, έγινε ένας πόλεμος. Κι όταν τελικά αυτός ο πόλεμος κερδήθηκε, η πρωτεύουσα των νικητών γέμισε αψίδες θριάμβου και στρώθηκε με λουλούδια άσπρα, κόκκινα και ροζ. Εκείνες οι ανοιξιάτικες μέ...