Οπισθόφυλλο

Αποσπάσματα από αγαπημένα μας βιβλία και συγγραφικά έργα. Ποιήματα, λογοτεχνικά, φιλοσοφικά και πολιτικά κείμενα.

Η Θάλασσα μες στα χέρια μας, του Αλμπέρ Καμύ

Έτσι, εγώ που δεν έχω τίποτα δικό μου, που χάρισα την περιουσία μου, που κατασκηνώνω κοντά σ' όλα μου τα σπίτια, είμαι παρ' όλα αυτά απόλυτα ευχαριστημένος όταν το θέλω, σαλπάρω όποτε μου κάνει κέφι, η απελπισί...

Ο αφρός των ημερών, Μπορίς Βιάν

Άδειασε τα νερά ανοίγοντας μια τρύπα στον πάτο της μπανιέρας. Το δάπεδο του λουτρού, στρωμένο με ανοιχτοκίτρινα πλακάκια, είχε κλίση και έτσι το νερό κυλούσε σ' ένα άνοιγμα ακριβώς πάνω από το γραφείο του ενοίκ...

Κάθε πρωί του Μανόλη Αναγνωστάκη

Κάθε πρωί   Καταργούμε τα όνειρα   Χτίζουμε μ περίσκεψη τα λόγια   Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο   Κάθε πρωί   Χαιρετάμε τους χθεσινούς φίλους   Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες   -Ή...

Οι στάχτες του Γκράμσι, του Πιερ Πάολο Παζολίνι

III Ένα κομμάτι κόκκινο πανί, όπως αυτό που έδεναν στον λαιμό τους οι παρτιζάνοι και κοντά στο δοχείο της στάχτης, στην κερωμένη γη το διαφορετικό κόκκινο δυο γερανιών. Εκεί κείτεσαι, παράνομος, ...

Μαρία Νεφέλη, του Οδυσσέα Ελύτη

Μ.Ν. Τίποτα δεν κατάλαβε. Όλη την ώρα μου ‘λεγε «θυμάσαι;» Τι να θυμηθώ. Μονάχα τα όνειρα θυμάμαι γιατί τα βλέπω νύχτα. Όμως τη μέρα αισθάνομαι άσχημα - πως να το πω: απροετοίμαστη. Βρέθηκα μέσα στη ζωή...

Όταν βραδιάζει του Ναπολέων Λαπαθιώτη

Όταν βραδιάζει, μέσα μου, ξυπνούν τα περασμένα· ξυπνούν αργά, σα μουσικές νεκρές από καιρό, – σα μουσικές που χάθηκαν, και που τις λαχταρώ, κι έρχονται πάλι, μαγικά κι ανέλπιδα, σε μένα· πόθοι, παράπονα π...

Μοναξιά, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη

Εἶμαι μόνος. Βραδυάζει. Τί νὰ κάνω… Τὰ χέρια μου εἶναι τόσο ἀπελπισμένα! Τὰ χέρια μου εἶναι τόσο κουρασμένα! Τ᾿ ἀφήνω καὶ γλιστροῦν, ἀργὰ στὸ πιάνο… Παίζω στὴ τύχη κάτι ἀγαπημένο, κάτι παλιὸ καὶ γνώριμο ...

Έξοδος, του Γιάννη Αγγελάκα

Είμαι ελαφρύς. Πιο ελαφρύς κι από πούπουλο κοκαλιάρη γλάρου. Ελαφρύς σαν το πνεύμα της σαπουνόφουσκας και σαν το χάδι της ευθυμίας. Είμαι ελαφρύς. Ελαφρύτερος κι από το νυφικό της αράχνης. Ελαφρύς σαν φεγγαρόσκ...

Λιοσίων, του Αργύρη Παλούκα

Για το πού πάτησαν τα πόδια σου δεν προλαβαίνω να αναρωτηθώ. Ο δρόμος μόνο ξέρει την αλήθεια. Κι ο δρόμος δεν μιλάει. ** Ο Αργύρης Παλούκας γεννήθηκε το 1975 στην Ερμιόνη της Αργολίδας. Σπούδασε θεατρολογί...

Στον αδελφό μου Τάσο Λειβαδίτη, του Γ. Ρίτσου

Στον αδελφό μου Τάσο Λειβαδίτη Από καιρό τους περίμενες με δέος. Και ήρθαν. Ήρθαν οι νεκροί σου και σε πήραν μες στο νυxτερινό ψιλόβροxο. Στάθηκες λίγο με βρεγμένα μαλλιά, με βρεγμένο σακάκι κάτω απ' το...

Όπως οι Γάτες, του Τίτου Πατρίκιου

Όπως οι γάτες όταν αρρωσταίνουν κουρνιάζουν στις πιο απόμερες γωνιές όσο μονάχες τους να γιάνουν έτσι κι εγώ σ' αυτή την κόχη θ' απομείνω όσο να πάψει το αίμα μου σε κάθε χτύπο υπόγεια να σχηματίζει τ' όνο...

Το αλβανικό, του Θωμά Γκόρπα

Λένε κάποια τραγούδια και ιστορικά βιβλία πως ο στρατός μας θαυματούργησε στην Αλβανία. Αλλ’ ο πατέρας μου κανένα θαύμα δε θυμόταν κι όταν τον ρώταγα τον πόλεμο τον καταριόταν. - Ποιοι ήταν πατέρα οι ...
//