Οπισθόφυλλο

Αποσπάσματα από αγαπημένα μας βιβλία και συγγραφικά έργα. Ποιήματα, λογοτεχνικά, φιλοσοφικά και πολιτικά κείμενα.

Ανοίγεις και κλείνεις σά λουλούδι, του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Ανοίγεις και κλείνεις σά λουλούδι. Έρχομαι -μουδιασμένος με υποδέχεσαι, κρατάς τα μάτια επίμονα χαμηλωμένα, ύστερα λίγο λίγο ξεθαρρεύεις, αρχίζεις να μιλάς με τρυφεράδα, τα μάτια χρωματίζεις με ιλαρότητα...

Οι Δουβλινέζοι, του Τζέημς Τζόυς

Ο Τζέημς Τζόυς αποτελεί έναν από τους πιο πολυσυζητημένους συγγραφείς του 20ου αιώνα λόγω, πέραν της συγγραφικής του ικανότητας, του ιδιαίτερου τρόπου και γλώσσας γραφής του. Το πρώτο του σημαντικό έργο ήταν οι...

Το κάλπικο ζύγι, του Joseph Roth

Οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να έχουν μάθει ούτε μια στάλα αλήθειας για τον εαυτό τους. Ίσως τη μάθουν στον άλλο κόσμο. Μερικοί όμως αξιώνονται να καταλάβουν σε αυτήν εδώ τη ζωή ποιοί είναι πραγματι...

Όχι Μπραζίλια μα Οκτάνα, του Ανδρέα Εμπειρίκου

Οκτάνα, φίλοι μου, θα πη μεταίχμιον της Γης και του Ουρανού, όπου το ένα στο άλλο επεκτεινόμενο ένα τα δύο κάνει. Οκτάνα θα πη πυρ, κίνησις, ενέργεια, λόγος σπέρμα. Οκτάνα θα πη έρως ελεύθερος με όλας τας...

Θα ξαναγυρίσουμε, του Κλείτου Κύρου

Όταν οι ελιές θα ντύνουν στο χρυσάφι τα γέρικα όνειρά τους Όταν τα μελτέμια θα κινούν να χαϊδέψουν τις εφήμερες πεζολογίες του νησιού Όταν δυο μάτια σκοπελίτικα θα φωτιστούν απ' τη χαρά του γυρισμού Το...

Ο εχθρός, του Σαρλ Μποντλέρ

Μια μαύρη καταιγίδα υπήρξε η νιότη μου, ένα βράδυ Διαρκές· καμιά φορά τη σκίζαν ήλιοι λαμπεροί Βροχές-βροντές τη χάλασαν, την έκαναν ρημάδι Στον κήπο μου έχουν λίγοι μείνει πια ώριμοι καρποί. * Και να που ...

Αγάπη Απαξίωση Κι Ελπίδα, του Γκιγιώμ Απολλιναίρ

(...) Προφήτες αναδύονται για να μιλήσουν Στη γαλανή γραμμή των μακρινών βουνών Θα γνωρίσουνε με βεβαιότητα τα πράγματα Που οι σοφοί ισχυρίζονται τάχα πως γνωρίζουν Και θα μας μεταφέρουν όπου αυτοί θέλουν ...

Η Θεωρία του σκοπού της ζωής, του Φρίντριχ Νίτσε

Κάθε άνθρωπος με το να κάνει το καλό η το κακό, εξασκεί τη δύναμη του σε άλλους... και δεν ζητά τίποτε περισσότερο. Κάνοντας το κακό, εξασκείς τη δύναμη σου σ' όλους εκείνους που είσαι αναγκασμένος να τους κάνε...

Αμοργός, του Νίκου Γκάτσου

Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα Οι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι σαν αγρίμια νεκρά μέσα στων σφουγγαριών τα σεντόνια Αλλά τα μάτια των φυκιών είναι στραμμένα στη θάλασσα ...
//