«Αλλά τα βράδια» του Τάσου Λειβαδίτη
Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα.
Σα σανίδα από θλιβερό ναυ...
Διάλογος πρῶτος, του Νίκου Καρούζου
Σὰ νὰ μὴν ὑπήρξαμε ποτὲ
κι ὅμως πονέσαμε ἀπ᾿ τὰ βάθη.
Οὔτε ποὺ μᾶς δόθηκε μία ἐξήγηση
γιὰ τὸ ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν τουλάχιστον.
Ἡ ἄλλη μισή μας ἡλικία θὰ περάσει
χαρτοπαίζοντας μὲ τὸ θάνατο στὰ ψέ...
Αργοπεθαίνει, της Martha Medeiros
Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε ό...
Να πεθαίνεις απ’ τα γέλια, του Γκρέγκορυ Κόρσο
Ήρθα στον κόσμο
και γέλασα μ’ ό,τι είδα.
Πράγματι το σήμερα είναι για γέλια
μα τέτοια γέλια να τα φοβάσαι.
Μπορεί να σε γεμίσουν θλίψη,
θα ‘ταν καλύτερο να μην γελάσεις.
Γέλα με το αύριο
μα...
Η Χαμένη Άνοιξη, του Στρατή Τσίρκα
«Μας θέλουν γκαρσόνια, ταβερνιάρηδες, μαστροπούς, βαρκάρηδες, επιβήτορες, καμπαρετζούδες, μπουζουξήδες, χασισέμπορους, αχ αμάν αμάν και συρτάκι αμέ και Ζόρμπα δη Γκρηκ κι αυτοί ν’αρμέγουν τον τόπο το κρασί, το ...
Ιθάκη, του Κωνσταντίνου Καβάφη
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου πο...
Επίσκεψη στους εξόριστους ποιητές, του Μπέρτολτ Μπρεχτ
Όταν μέσα στ' όνειρό του
επάτησε το πόδι του στην καλύβα των εξορίστων
ποιητών, που 'ναι δίπλα στην καλύβα όπου μένουν οι εξόριστοι
δάσκαλοι (κι απ’ όπου άκουγε καβγάδες ανάμικτους
με γέλια) πρόβαλε στην πό...
Γράμμα σε μια Αφρικάνα
«Τώρα που σου γράφω, Χαϊμαλίνα,
από το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης,
ροβολώ τα πρόβατα μου
στον ίσκιο ενός ασφένταμου.
Έχω πρόβατα λευκά
σαν το λευκό μου χρώμα.
Έχω πρόβατα μαύρα,
σαν το δικό σου χρώμα,...
Ζωή – χωρίς να ζούμε, του Βύρωνα Λεοντάρη
“Τόσα φιλιά- μα δίχως χείλη/ τόσες αφές- μα δίχως χέρια
τόσοι φρουροί- μα δίχως πύλη/ τόσες ειδήσεις- δίχως περιστέρια
τόσοι αγώνες- δίχως μάχη/ τόσες μαγείες- δίχως θάμα.
Κρυφά θα φύγει δίχως να ‘χει/...
Πέντε ποιήματα μεσ’ στο σκοτάδι, του Νίκου Καρούζου
Ακολουθεί η πρώτη ενότητα (το πρώτο ποίημα) από τα Πέντε ποιήματα μεσ' στο σκοτάδι, του Νίκου Καρούζου, με τίτλο Εικόνα.
Γυρίζει μόνος
στα χείλη του παντάνασσα σιωπή
συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του.
Ωχ...
Ρομπέρτο Τσούκο, του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές
Ποιος είναι ο Ρομπέρτο Τσούκο;
Το έργο του Bernard Marie Koltes έχει σαν αφορμή την πραγματική ιστορία του κατά συρροήν νεαρού δολοφόνου που σκότωσε τους γονείς του, έναν επιθεωρητή, ένα παιδί και πολλούς άλ...
Ὁ πράσινος κῆπος του Νικηφόρου Βρεττάκου
Ἔχω τρεῖς κόσμους. Μιὰ θάλασσα, ἕναν
οὐρανὸ κι ἕναν πράσινο κῆπο: τὰ μάτια σου.
Θὰ μποροῦσα ἂν τοὺς διάβαινα καὶ τοὺς τρεῖς, νὰ σᾶς ἔλεγα
ποῦ φτάνει ὁ καθένας τους. Ἡ θάλασσα, ξέρω.
Ὁ οὐρανός, ὑποψιάζομαι. ...