Ποιήματα του Φερνάντο Πεσσόα
Αμέτρητοι μέσα μας κατοικούν. Αν σκεφτώ ή αισθανθώ κάτι, αγνοώ.Ποιος είναι αυτός που σκέφτεται ή αισθάνεται. Είμαι ο τόπος μόνο, όπου σκέφτηκε ή αισθάνθηκε.
Ηλίθια αστεία, του Κωνσταντίνου Βήτα
Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω, τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο, κάνε τους ποίηση
ή μηχανήματα σπουδαία
μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
«Η Αδερφή μου» του Σταύρου Ζουμπουλάκη
Η ζωή είναι βέβαια γεμάτη πόνο και βάσανα. Μπορεί όλοι να έχουν μερίδιο στον πόνο της ζωής, τα μερίδια αυτά όμως πολύ είναι άνισα μεταξύ τους.
«Τα κέρματα» του Οδυσσέα Ιωάννου
Ξέρεις τι θα 'θελα να σου πω; Πως ό,τι σου αρέσει, ό,τι αγαπάς, θα μπορούσα να είμαι εγώ. Απλά, δεν πρόλαβα να γίνω.
«Ο μαθητευόμενος της οδύνης» του Νίκου Εγγονόπουλου
Ξεκίνησε αυγή
χαράματα
να κλέψει τ’ άστρα
«Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά;» της Άννας Κουρουπού
Μα ο ρατσισμός και η προκατάληψη δεν αλλάζουν μορφή, ούτε με χιλιάδες διαδηλώσεις, ούτε με εκατομμύρια πρωτοσέλιδα. Είναι θέμα παιδείας, καθαρά. Όταν οι ίδιες οι μάνες αυτών των ανθρώπων τους πετάνε στο δρόμο, αδιαφορώντας για τη ύπαρξή τους, πώς θα τους δεχτεί μια κοινωνία; Και, μάλιστα, τόσο συντηρητική, όσο η ελληνική.
«Η νύχτα στο νησί» του Πάμπλο Νερούδα
'Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου, κοντά στη θάλασσα, στο νησί. Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο, ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.
«Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Πώς ονειρεύεται ο θάνατος; Σε πιάνει φόβος αργείς. Και ζεις. Και ή πανωλεθρία διαρκεί ζώντας από την ζωή σου. Τελείωσε τον κόσμο εσύ. Τέλειωσε την ζωή σου. Αυτήν την στιγμή. Τώρα. Μ’ ένα μαχαίρι
«Η σονάτα του σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου
Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο. Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.
Ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου
Λοιπόν δοκίμασα και την εκδίκηση.
Πάλι εγώ ήμουν ο χαμένος.
«Ιατρείο Ασμάτων» της Στέλλας Βλαχογιάννη
Όπου και να κοιμηθείς, τα κομμάτια των ανθρώπων θα σε καταδιώκουν. Δεν εξοφλούνται έτσι τα χρέη, η ζωή δεν είναι πιστωτική κάρτα, άμα έχεις δίνεις, άμα δεν έχεις τον άλλο μήνα. Η ζωή είναι εδώ και τώρα, εκεί και τότε. Ό,τι αναβάλλεται σαπίζει, ό,τι διστάζει γερνάει. Και οι άνθρωποι που γίνονται κομμάτια δεν συναρμολογούνται πάλι.
«Ένα κάποιο τέλος» του Τζούλιαν Μπάρνς
Όλα αυτά όμως γίνονται κοιτώντας μπροστά. Εκείνο που δεν μπορείς να κάνεις είναι να κοιτάξεις μπροστά και μετά να φανταστείς τον εαυτό σου να κοιτάει πίσω από εκείνο το σημείο στο μέλλον. Να μαθαίνει τα νέα συναισθήματα που φέρνει ο χρόνος.