Θ’ αντιστέκομαι, του Σαμίχ Κάσεμ
«Ίσως αρπάξεις απ' τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή.
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου,
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου - πιθάρια, έπιπλα και σκεύη- ,
Ίσως καθίσεις παν' απ' το χωριό μ...
Η άνοδος της ασημαντότητας, του Κορνήλιου Καστοριάδη
«Από εκεί και πέρα, αν εξετάσουμε τη σημερινή κατάσταση, κατάσταση αποσύνθεσης και όχι κρίσης, κατάσταση αποσάθρωσης των δυτικών κοινωνιών, διαπιστώνουμε μια αντινομία πρώτου μεγέθους: Το απαιτούμενο είναι κολο...
Μ. Καραγάτσης – Πώς γράφεται ένα μυθιστόρημα
"Η δηµιουργία ζωντανών ανθρώπων είναι δυσκολώτατη επιχείρηση, κι αποτελεί τη λυδία λίθο της αξίας του µυθιστοριογράφου. Για να προχωρήσης στο πλάσιµο νέων ανθρώπων, σηµαίνει πως πρέπει όχι µόνο να έχεις γνωρίσε...
Σικάγο 1886: Η ιστορία της Εργατικής Πρωτομαγιάς, του Σ. Γιελεν
Το κείμενο του Σ. Γιελέν «Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΣΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ», αποτελεί έως σήμερα μία πολύτιμη πηγή ενημέρωσης για τις συνθήκες υπό τις οποίες γεννήθηκε η «εργατική πρωτομαγιά...
“Το ταξίδι στην Κόλαση” (Γιώργος Θεοτοκάς, Τετράδια Ημερολογίου 1939-1953)
Στις 27 Απριλίου του 1906 γεννήθηκε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γενιάς του '30, ο Γιώργος Θεοτοκάς. Εκτός από παραγωγικότατος πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας, ο Γ. Θεοτοκάς ασχολήθηκε εκτε...
Ένας Ρώσος, του Βλαντιμίρ Λένιν
Είτανε μια χρονιά καταραμένη. Οι θύελλες αλωνίζανε
ολάκερη τη χώρα. Τα σύγνεφα σειζόντανε
κ’ η καταιγίδα έπεφτε απάνω μας με το χαλάζι και τ’ αστραπόβροντα.
Οι πληγές στέκαν ανοιγμένες στα χωράφια και στα χω...
Ανθρωποφύλακες, του Περικλή Κοροβέση
φωτογραφία: Γιώργος Γαβριλάκης
Είχα σφιχτεί και περίμενα. Κοίταζα τον Κώστα. Ο Κώστας έφτυσε στα χέρια του, πήρε το ξύλο. Άρχισε.
Ο φάλαγγας είναι μια υπερβολικά μεγάλη δύναμη που ενεργεί πάνω σου. Σου δί...
Τὰ πουλιὰ δέλεαρ τοῦ Θεοῦ (ἀποσπάσματα «Διαλόγων»), του Νίκου Καρούζου
Θὰ περάσουν ἀποπάνω μας ὅλοι οἱ τροχοὶ
στὸ τέλος
τὰ ἴδια τὰ ὄνειρά μας θὰ μᾶς σώσουν.
Ἀγάπη μεῖνε στὴν καρδιὰ —
αὐτὸς ἂς εἶναι ὁ κανὼν τοῦ τραγουδιοῦ σου.
Μὲ τὴν ἀγάπη
Θὰ σηκώσουμε τὴν ἀπελπισία μας
Ἀπ᾿ ...
Εσπερινός της αγάπης, του Γιάννη Βαρβέρη
Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
Είμαστε γέροι πια κι οι δυο
κι εγώ αφού γράφω ποιήματα
πιο γέρος.
Αλλά πού ...
Επ-Ανάσταση, της Κατερίνας Καραβία
Εκείνη την Ανάσταση το μόνο που ευχόμουν ήταν να με κάψει το κερί
να με πετύχει καμιά κροτίδα
να ανάψουν όλα
να πάρουν φωτιά
να γίνουμε στάχτη
και έπειτα να αναστηθούμε
μια φορά πραγματικά
...
Τα ισόβια ποιήματα, του Μάρκου Μέσκου
XXIV
Η αγάπη αρχίζει μετά τον νεκρό αρχίζει μετά το τέλος
σαν κάποιος δρόμος σκοτεινός από στάχτη που λησμονιέται
— γιατί έφυγες; γιατί μπήκες μόνος στη νύχτα;
— το φιλί δεν ήταν φιλί η αγάπη ...
Φωτιά απ’ τα βουνά, του Ομάρ Καμπέσας
Οι οχτώ σύντροφοι που είχαν πιο πολύ καιρό στο βουνό ήταν ο Φιλεμόν Ριβέρα, ο Μοντέστο, ο Βίκτορ Τιράδο, ο Βαλντίβια, ο Τέγιο, ο Ρενέ Βίβας, ο Ροντρίγκο και ο Μανουέλ. Ήταν οχτώ και πριν ήταν ο Χοσέ Κεσάδα και ...