Ανάγκες
Ακουμπάμε τις ανάγκες μας σε τυχαία πρόσωπα,
τα νιώθουμε μοναδικά,
στεκόμαστε απέναντι τους
και νομίζουμε ότι ανταμώσαμε την ευτυχία
Το κλουβί
Tα πουλιά δεν είναι ευτυχισμένα στα κλουβιά. Και οι ερωτευμένοι; Γιατί είναι ευτυχισμένοι οι ερωτευμένοι; μου είπε.
Αντίο καλέ μας άνθρωπε
Υπάρχουν άνθρωποι που ξεχωρίζουν από τους υπολοίπους. Δεν είναι ομορφότεροι, ψηλότεροι, εξυπνότεροι. Είναι απλά πιο άνθρωποι. Τέτοιους ανθρώπους συναντάς μία στο τόσο, αλλά όταν τους γνωρίσεις τους καταλαβαίνεις από την πρώτη ματιά.
Αυτό που μένει
Ήταν η αγωνιώδης προσπάθεια να χτίσουμε κάτι με γερά θεμέλια που να αντιστέκεται σε κάθε δυσκολία / Ήταν η προσπάθεια αυτή που έγινε συνήθεια και τελικά διέλυσε το μυστήριο / Ήταν το ταξίδι που ξεκινήσαμε, αλλά δεν τελείωσε...
Είναι αυτό που μένει.
Ωδή στον Ευαίσθητο Ταραξία
Μια φορά αγόρασες –θυμάμαι! – “Οδηγητή” / “Για τον εργάτη”, σου ’πα, “και για τον φοιτητή”. / Τα κόκκινα κουπόνια μου σου ‘δειξα θαρρετά / Και μου πες πως θα πάρεις δυο - τρία και απ’ αυτά.
Scripta… χάλια
Scripta manent…Ο ποιητής δεν οφείλει να είναι ούτε κόσμιος, ούτε ηθικός, ούτε ευαίσθητος. Οφείλει να δημιουργεί και να δίνει ζωή σε μια άλλη πραγματικότητα πέρα και πάνω από τη δική μας. Ο «αυτοαποκαλούμενος Χρονάς» μας έδειξε πως σπάει ο κώδικας του γλωσσικού του κέντρου, φτιάχνοντας έτσι μια τεράστια γόμα που έσβησε όλα του τα γραπτά.
Blank Page
Πόσες συμβιώσεις παίζονται και ξαναπαίζονται μέσα μας πριν γίνουν συμβάσεις, πόσα τοτέμ φόβου χτίζονται και ενισχύονται εν καιρώ και η γρανιτένια διαιτησία του ρεαλισμού συντηρεί ένα βιωματικό οικοδόμημα , «Ζήσε τη στιγμή», διέρρηξε τα στερεότυπα, πιάσε τη ζωή από τα μαλλιά, γίνε ένας και παράλληλα υποδύσου και έναν λίγο χειρότερο για να γίνεις καλύτερος.
Ο Δεσμώτης
Τα δεσμά χωρίς τον Δεσμώτη δεν είναι παρά αγάπες, μίση, φιλίες και έχθρες χαμένες στο
παρελθόν...
Να ‘τανε κάποιος σύντροφος
Να 'τανε κάποιος σύντροφος /
δεν θα 'χα τι να πω.
Βαρύ θα 'ταν κι ασήκωτο /
μα κατανοητό.
Μας χωρίζουν
λίγα χιλιόμετρα, κι όμως φαίνεται σαν να μας χωρίζει ένα ολάκερο
διάστημα / μερικές συστάδες σπιτιών, και όμως είναι σαν να μας χωρίζει ένας
ολόκληρος κόσμος...
Φάος
Ποιος εφηύρε το στοιχείο της εξαφάνισης και το έκανε ένα παγκοσμίως διεθνές κόλπο τόσο για τους μάγους, για τα σημεία που στέκονται οι ηθοποιοί πριν τα πατήσουν, για τον συγγραφέα που ψάχνει το νόημα της πλοκής που κατασκευάζει, για τον μουσικό που απορροφά κι αν θέλει, εξαφανίζει κάθε ίχνος νότας φέρνοντας σε λούπα τις ηχητικές στροφές του;
