Κάπου ανάμεσα…
Όπου φυτρώνει η αμφιβολία όμως, δύσκολα ξεριζώνεται. Ο καπνός πάει αγκαζέ με τη φωτιά.
Το αδιέξοδο
Όσες φορές και αν κοιτάξεις πίσω, πάλι το ίδιο θα αντικρίσεις, τις
επιλογές που έκανες ή το δρομάκι που αποφάσισες να ακολουθήσεις στο
σταυροδρόμι που κάποτε είχες την ψευδαίσθηση ότι είναι αδιέξοδο.
Συν-ζήτηση
Κάτι τέτοιες στιγμές ψελλίζω κοντομάνικους στίχους απ' την ανα-φυγη που «λάμνει» στο «πώς» και το «όπως»
Για την χαμένη μας ελευθερία
Είμαι στο πλοίο από Κρήτη για Αθήνα που λες και ξαφνικά ακούω μία ανακοίνωση από τα μεγάφωνα να λέει
Δώσε μου τίτλο
Είδα πρόσφατα περνώντας από την πλατεία της Καπνικαρέας, μία γυναίκα με κατεβασμένο το κεφάλι, βαμμένη επιτηδευμένα, ντυμένη με νυφικό εποχής να κάθεται στο πεζούλι της εκκλησίας, σε στάση ικεσίας να περιμένει τον μυθικό της σύζυγο ή μια πραγματική χειρονομία ανθρωπιάς
Το Ζανάξ το πήρες;
Όταν ο ήλιος είχε αχτίδες,
όταν το φεγγάρι είχε λάμψη,
όταν εσύ δεν έπαιρνες φάρμακα,
όταν ο νους σου έτρεχε λυτρωμένος από το όνειρο,
σφύριζα καρτερικά.
Δυο λέξεις για τον Βαγγέλη
Ο Βαγγέλης δεν ήταν κολλητός μου. Δεν ήταν καν φίλος μου. Μερικές παρτίδες μπάσκετ και κάποιες τζούρες γέλιου στο σχολείο, δεν μπορούν να είναι αρκετοί λόγοι για να κερδίσει κάποιος αυτή την ιδιότητα.
Έχε γεια παιδική αγαπημένη…
Η παιδική σου φίλη λοιπόν, η Ζωρζ Σαρή, δεν ζει πια. Μπορείς να μιλάς μαζί της όμως μέσα από τα βιβλία της
Μην κλαις
Μην κλαις, τα δάκρυα διαμάντια δεν γίνονται.
Ο πλούτος είναι εσωτερικός, ο καθένας
παλεύει μόνος του για να τον βρει
Η απώλεια
“Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος;”, σε ρωτούν και σε ξαναρωτούν και πάντα η απάντηση παραμένει ίδια: “O θάνατος ενός αγαπημένου μου προσώπου “.
Μεσοτοιχίες
Και ακόμα και αν φτιάξουμε χωροταξικά τις πόλεις, τους κόσμους και τις ζωές μας, ποιος μας λέει ότι θα βρούμε το άλλο μας μισό;
Παιχνίδια του μυαλού
Παράξενα παιχνίδια κάνει το μυαλό. Ή μήπως για αυτά ευθύνεται η καρδιά;