Ένας κόσμος μόνο με χαρές, είναι γεμάτος δυστυχία. Ένας κόσμος μόνο με λύπες, τουλάχιστον ελπίζει, αγαπά το μικρό, υπερυψώνει την έκπληξη, αναγνωρίζει το κράμα, που γεμίζει τη ψυχή.
Έρχεται κάποια στιγμή,, που συνειδητοποιείς ότι η παιδική αθωότητα και διάθεση έχει χαθεί για τα καλά. Αναπολείς το παρελθόν με μία ζεστασιά που νιώθεις ότι δύσκολα θα επιστρέψει