Η Ημέρα της Μητέρας πάντα είναι αφορμή για γιορτή… Με την ανοιξιάτικη δροσιά του Μάη και τη μυρωδιά από τις ανθισμένες νεραντζιές να μπαίνει από το ανοιχτό παράθυρο, αναζητώ ανάμεσα σε CDs και βινύλια, τραγούδια που είναι αφιερωμένα στη μητέρα. Από τον David Bowie, τους Pink Floyd και τη λατρεμένη μου Patti Smith, μέχρι τους (όχι και τόσο… αγαπητούς σε μένα) U2, δεν είναι καθόλου λίγα τα τραγούδια που μιλούν για τη μάνα.
Ωστόσο χρόνια τώρα έχω ξεχωρίσει ένα από αυτά τα αμέτρητα κομμάτια. Και το έκανα χωρίς πρώτα να το ακούσω, αλλά διαβάζοντας την ιστορία του, μάλλον τυχαία, σε ένα τεύχος του Vanity Fair που κυκλοφόρησε το μακρινό (πια) 1997. Το περιοδικό βρέθηκε στα χέρια μου επειδή περιελάμβανε ένα αφιέρωμα στη Brit Pop σκηνή, που σάρωνε στα charts των ‘90s. Μέσα στις σελίδες του υπάρχει και ένα πολυσέλιδο άρθρο για τον Tupac Shakur, που δολοφονήθηκε μόλις στα 25 του χρόνια, τον Σεπτέμβρη του ’96. Σε αυτό ανακάλυψα και το τραγούδι-ύμνο στη μητρική αγάπη.
Πρόκειται για το “Dear Mama”, που περιλαμβάνεται στο album του Tupac “Me against the World” (1995). Η μητέρα του Afeni, που βρισκόταν στη φυλακή όταν ήταν έγκυος με την κατηγορία συμμετοχής σε επιθέσεις με τους Μαύρους Πάνθηρες, έλεγε: «Πίστευα πως θα γεννήσω ένα παιδί που δεν θα μεγαλώσει μαζί μου, αλλά αθωώθηκα κι αφέθηκα ελεύθερη έναν μήνα και τρεις μέρες πριν από τη γέννηση του Tupac. Ήμουν στ’ αλήθεια ευτυχισμένη που είχα ένα γιο» (Vanity Fair, Μάρτιος 1997).
Τον αποκαλούσε «ο πρίγκιπάς μου» και τον μεγάλωσε με τον φόβο ότι σύντομα θα τον χάσει: «Η προγιαγιά μου ήταν σκλάβα. Η γιαγιά μου δούλευε στις φυτείες. Η μάνα μου ήταν υπηρέτρια και εγώ είμαι αυτό που είμαι. Αυτό το παιδί άλλαξε τη ζωή όλων μας. Μετρούσα τη ζωή του σε πενταετίες. Πάντα με εξέπληττε το γεγονός ότι κατάφερνε να επιβιώσει» (Vanity Fair, Μάρτιος 1997).
Στο τραγούδι “Dear Mama” ο Tupac μιλάει “Me against the World” με έναν σπάνιο, τρυφερό ρεαλισμό για την ανύπαντρη μητέρα του, που μεγάλωσε μόνη της τον ίδιο και την ετεροθαλή αδελφή του. Μιλάει με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη για εκείνη τη γυναίκα, που στάθηκε όρθια απέναντι σε τόσες δυσκολίες, στη φτώχεια και την ανέχεια. «Πες μου, πώς τα κατάφερες;» ρωτάει.
Ο νεαρός ράπερ, που αγαπούσε τον Σέξπιρ, τον Πόε και τον Μακιαβέλι, που περνούσε ώρες ατέλειωτες, χαζεύοντας μια αφίσα με την Έναστρη Νύχτα του Van Gogh όταν ήταν παιδί και που συνήθιζε να καληνυχτίζει την αγαπημένη του με τη φράση: «Θα έτρωγα μια σφαίρα για χάρη σου», έλεγε:
«Μακάρι να μπορούσα να πιστεύω κι εγώ, σαν τη μητέρα μου, σε έναν κόσμο όπως τον ξέρουμε μόνο τα Χριστούγεννα και την Ημέρα των Ευχαριστιών, αλλά δεν μπορώ. Σε αυτόν τον κόσμο όλοι οι καλοί μαύροι, οι μαύροι που άλλαξαν τον κόσμο, πεθαίνουν με βίαιο τρόπο. Δεν πεθαίνουν από φυσικό θάνατο. Διάφορα καθάρματα έρχονται να τους στερήσουν τη ζωή» (Vanity Fair, Μάρτιος 1997).
Στο “Dear Mama” ο Tupac παρουσιάζει μια μητρική φιγούρα σε όλα της ανθρώπινη, που στέκει ταυτόχρονα επιβλητική και ηρωική. Παρ’ όλη την ισχυρή παρουσία της ή ακόμη και τα λάθη της, παραμένει γεμάτη αγάπη και κατανόηση.
Ο ίδιος εμφανίζεται «νικημένος» από την «υπεράνθρωπη» δύναμή της και παραδέχεται ταπεινά πως με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να της ξεπληρώσει όλα όσα έκανε, αλλά το τραγούδι το έγραψε μονάχα για να της δείξει ότι της είναι ευγνώμων: «Γλυκιά Κυρία, δεν το ξέρεις ότι σ’ αγαπάμε;»
Πηγή: efsyn.gr
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.