«Ξεκινά από σήμερα Παρασκευή και θα διαρκέσει μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου η προθεσμία για την υποβολή των αιτήσεων για τη συμμετοχή στις πανελλαδικές εξετάσεις του 2012. Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας…»
Τικ,τακ,τικ,τακ,τικ,τακ…τικ…τακ… ο χρόνος τρέχει , λένε, και οι δείκτες του ρολογιού ξέρουν πολύ καλά να το δείχνουν. Λες και είναι αυτό που πάντα έκαναν, λες και είναι το μοναδικό πράγμα που έκαναν. Ίσως για όλους τους άλλους, όχι όμως για εμένα σήμερα. Σήμερα οι δείκτες του ρολογιού είναι ένας τύπος που τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια του παρόντος. Είναι σκοτεινός αυτός ο τύπος και ποτέ δεν μπορείς να τον διακρίνεις ξεκάθαρα, ακόμη και σήμερα που στέκεται με τη πλάτη σε μία φωτεινή πόρτα, ορθάνοιχτη και ολόλευκη στην άλλη της πλευρά, που τα γυαλιά του αντανακλούν το ημίφως που τον ψηλαφεί από την άλλη πλευρά. Εγώ στέκομαι προς εκείνον κι εκείνος προς εμένα, κι όμως είναι ακόμη σκοτεινός.
Τικ,τακ,τικ,τακ,τικ,τακ… πάντα ο σκοπός αυτός στο μυαλό μου, να μου τραγουδάει για τις μέρες που θα έρθουν, τη μεγάλη ζωή, τις μικρότερες έγνοιες, την «καλημέρα» μετά από νύχτες δίχως άγχος· αρκεί να σταθώ πάνω σε αυτό το χαλί.
«Μα πώς να γράψεις όταν προσπαθείς να σταθείς όρθιος! Είναι ποτέ δυνατόν;» Είναι η πολλοστή φορά στα χρόνια μου που περνάει αυτό το ερώτημα από το μυαλό μου, μα τώρα δεν ρωτώ στον αέρα. Για όλες τις φορές που ρώτησα και δεν πήρα καμία απάντηση, τώρα θα ήταν η ώρα για μία απόκριση. Μα τα χαλιά δεν απαντούν ξέρεις κι εκείνος ο τύπος ποτέ δεν είπε κάτι άλλο, μονάχα το μικρό του τραγούδι ξέρει να λέει, δίχως να χάνει το ρυθμό του· θαρρείς θα μπορούσε να τον κρατήσει καλύτερα από κάθε μουσικό. Τικ, τακ.
Και όταν το χαλί κάτω από τα πόδια σου τελειώσει, ξέρεις πως είναι ώρα.
Τίποτα πρωτότυπο. «Παραδώστε τα χαρτιά σας, ο χρόνος τελείωσε.»
Παραδίδεις τα χαρτιά σου, αλλά ο χρόνος δεν τελείωσε.
Ο χρόνος τελειώνει όταν παραδίδεις τα όπλα… και σαν συνεχίσεις τον δρόμο σου θα το καταλάβεις.
Δεν ψάχνουν ανθρώπους. Ισορροπιστές ψάχνουν.
Φωτογραφία: H Μαρία Σπελτερίνι έγινε την 8η Ιουλίου 1876 η πρώτη και μοναδική γυναίκα που πέρασε σχοινοβατώντας πάνω από του καταρράκτες του Νιαγάρα. Από τον George E. Curtis (1830-1910).
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.