Απόγευμα και κάθομαι σπίτι μετά τη δουλειά ακούγοντας μουσικούλα στο youtube.Καθώς ακούω λοιπόν πετυχαίνω παράπλευρα τα σμυρναίικα τραγούδια του Παντελή Θαλασσινού. O νούς μου άρχισε να ταξιδεύει, όντας απόγονος προσφύγων και έχοντας ακούσει ιστορίες από παλαιότερους, καθώς οι εικόνες εναλλάσονταν στο βιντεάκι.
Θυμήθηκα μήνα Σεπτέμβριο έγινε η εισβολή και η καταστροφή της Σμύρνης από την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία. Θέμα μου δεν είναι ποιοι είναι στην πραγματικότητα υπαίτιοι για αυτό το έγκλημα κατά του ελληνισμού, αυτά είναι πλέον λίγο πολύ γνωστά.
Η καταστροφή αυτή άρχισε 7 ημέρες μετά την αποχώρηση και του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από την Μικρά Ασία και την είσοδο των στρατευμάτων του Κεμάλ Ατατούρκ στην πόλη. Η φωτιά που εκδηλώθηκε κατέκαψε όλη την πόλη εκτός από την μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία, και διήρκεσε από τις 13 έως τις 17 Σεπτεμβρίου του 1922. Ο απολογισμός ήταν 25.000 νεκροί και τραυματίες στρατιώτες.
Πάνω από 1.500.000 Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες των προγόνων τους και να έρθουν σαν πρόσφυγες στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 600.000 νεκρούς. Για όσους γλύτωσαν και κατόρθωσαν να φτάσουν στην Ελλάδα η μετάβαση από δικά τους μέρη, από την ανέμελη ζωή στη Σμύρνη μέχρι την αθλιότητα των προσφυγικών καταυλισμών στην Αθήνα, ήταν τρομακτικά δύσκολη.
Από την υψηλού βιοτικού επιπέδου καθημερινότητα με τις όπερες, με το εμπόριο και τις αγορές, πίσω σε μια Ελλάδα που τους αποκαλούσε Τουρκόσπορους. Και μετά η τραγική εικόνα στην Ελλάδα, κόσμος ξυπόλητος, τα παιδάκια να πεινάνε, οι μητέρες τα σφίγγουν στην αγκαλιά τους, και να θρηνούν αυτούς που έχασαν. Πρόχειρα στημένοι καταυλισμοί, κόσμος να περιμένει στις ουρές για να πάρει ένα πιάτο φαγητό.
Στήνονται υπαίθριες ξύλινες κατασκευές και πάνω τους τοποθετούνται κατάλογοι με εκατοντάδες ονόματα αγνοουμένων, νεκρών αλλά και ζωντανών. Όλοι τρέχουν με την ελπίδα να διαβάσουν το όνομα κάποιου δικού τους. Μερικοί έχουν την τύχη βρουν δικούς τους ανθρώπους ακόμα και σε άλλες πόλεις.
Η ζωή τους στη νέα πατρίδα σιγά σιγά ξεκινά. Κατορθώνουν με δύναμη ψυχής, υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους και να ξαναχτίσουν τις ζωές τους από το μηδέν. Άνθρωποι με γενναιοδωρία και σιγουριά για την αξία της ζωής. Παρ’ όλο που είναι φτωχοί, δεν είναι περιθωριοποιημένοι. Στον συνοικισμό οι άνθρωποι γνωρίζονταν μεταξύ τους.
Οι χώροι που εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες αντανακλούσαν τις κυριότερες πολιτισμικές αξίες των κατοίκων. Η γειτονιά ήταν ο δεύτερος πιο ισχυρός θεσμός μετά από την οικογένεια. Υπήρχε ΦΙΛΟΤΙΜΟ τότε και ΑΝΘΡΩΠΙΑ μεταξύ των προσφύγων, κάτι που είχαν οι έλληνες σαν λαός πάντα και έχουν ακόμα. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν και είναι, πόσο μάλλον σήμερα, παραδείγματα προς μίμηση για όλους εμάς τους νεοέλληνες ιδιαιτέρως δε για τη νεολαία της Ελλάδας για την δυναμικότητα, του μεγαλείο ψυχής που επέδειξαν και την αξιοπρέπεια με την οποία ανταπεξήλθαν στις δυσκολίες της εποχής.
Υ.Γ. Πρώτη απόπειρα να γράψω κάποιο κείμενο, δεν αναφέρθηκα καθόλου στις θηριωδίες των τούρκων και άλλα ιστορικά γεγονότα για τα συμβάντα, έγραψα απλά ένα κείμενο με όσα ήξερα και όσα νιώθω για αυτούς τους ανθρώπους.
Δημήτρης Ιακωβίδης
(1/10/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.