Εγκλωβισμένοι στον Ισημερινό από τις 25 Μάρτη τρεις Έλληνες πολίτες – Καμία σοβαρή ενέργεια από την Πολιτεία για την επιστροφή τους
«Το εξοργιστικό είναι (και δεν είμαστε οι μόνοι που βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, άλλα παιδιά βρίσκονται εγκλωβισμένα σε άλλες χώρες) ότι θα βγαίνουν μεθαύριο ο Δένδιας και ο Χαρδαλιάς και θα μας συμπεριλαμβάνουν στις στατιστικές των επαναπατρισθέντων, ενώ δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα. Κι όταν θα επιστρέψουμε και θα έχουμε βρει μόνοι μας πώς θα πάμε στην Αθήνα, θα έχουν το θράσος να μας βάλουν σε αυτές τις στατιστικές, ενώ το μόνο που έχουν κάνει μέχρι τώρα, είναι να μας δυσκολέψουν».
Με αυτά τα λόγια εκφράζει την οργή του για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στην υπόθεσή τους, ο πολιτικός επιστήμονας Λεωνίδας Οικονομάκης, ο οποίος βρίσκεται εγκλωβισμένος στον Ισημερινό από τις 25 Μαρτίου, μαζί με έναν ακόμη συνεργάτη του, ενώ υπάρχουν πληροφορίες και για ένα ακόμη εγκλωβισμένο άτομο στη χώρα, μία νεαρή κοπέλα.
Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις τους προς τις ελληνικές αρχές, οι τρεις τους δεν έχουν συμπεριληφθεί σε καμία από τις επτά πτήσεις με τσάρτερ που έχουν γίνει ως τώρα προς την Ευρώπη. Σημειώνεται ότι τα σύνορα στη χώρα θα παραμείνουν κλειστά τουλάχιστον έως τις 30 Απριλίου, οπότε ο μόνος τρόπος να επιστρέψουν στην Ελλάδα νωρίτερα είναι μόνο αν προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες η κυβέρνηση για να τους εξασφαλίσει θέση σε πτήση τσάρτερ που θα πηγαίνει σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πόλη πρώτα, καθώς όλες οι επιβατικές πτήσεις έχουν ακυρωθεί. Ακόμη όμως κι αν αυτό συμβεί πριν την άρση των αποκλεισμών, θα τους περιμένει ένας ακόμη Γολγοθάς, καθώς μόνο από τρεις πόλεις, Παρίσι – Ζυρίχη-Βρυξέλλες, γίνονται ταξίδια προς την Ελλάδα και όπως ενημερώθηκαν από τις ελληνικές αρχές θα πρέπει να βρουν μόνοι τους τον τρόπο και τα χρήματα ώστε να μεταβούν εκεί.
Ο Λεωνίδας είχε βρεθεί στη χώρα στις 22 Φεβρουαρίου πριν εμφανιστούν τα πρώτα κρούσματα κορωνοϊού τόσο εκεί, όσο και στην Ελλάδα. Εργαζόταν σε μία κοινότητα στην Αμαζονία, όπου έχει ξεκινήσει από πέρυσι εθνογραφική έρευνα και ο συνεργάτης του ήταν μαζί για να βγάλει το φωτογραφικό υλικό που θα συνοδεύσει την έρευνα. Αφού κατάφεραν να γλιτώσουν από μια μεγάλη πλημμύρα, σήμερα βρίσκονται σε ξενοδοχείο στο Κίτο, την πρωτεύουσα της χώρας, όπου η μετακίνηση απαγορεύεται από τις 2 και μετά το μεσημέρι. Εκείνο όμως που πραγματικά αισθάνονται να τους ενοχλεί δεν είναι ο εγκλεισμός, αλλά η στάση που κρατά η κυβέρνηση μέχρι σήμερα. Όχι μόνο δεν έχει προβεί σε καμία σοβαρή ενέργεια για την επιστροφή τους, αλλά την ίδια στιγμή οι ίδιοι θεωρούν βέβαιο, ότι θα επιχειρήσει να καρπωθεί τον αριθμό των επαναπατρισθέντων, θέλοντας να παρουσιάσει την επιστροφή τους ως ένα ακόμη κομμάτι του κυβερνητικού έργου που γίνεται σήμερα. «Πόσοι όμως βρίσκονται και έχουν βρεθεί στην ίδια θέση με εμάς», διερωτάται ο Λεωνίδας.
***
Ολόκληρη η καταγγελία στο 3point magazine από τον Λεωνίδα Οικονομάκη
«Βρισκόμαστε στον Ισημερινό από τις 22 Φλεβάρη. Τέσσερις ημέρες πριν την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος στην Ελλάδα, όχι θανάτου και επτά ημέρες πριν την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος στον Ισημερινό. Αυτή είναι μια απάντηση προς τυχόν κακοπροαίρετους. Όταν βρεθήκαμε εδώ, δεν ήταν κλειστά ούτε τα αεροδρόμια, ούτε τα σύνορα.
Η απόφαση να κλείσουν τα σύνορα στον Ισημερινό ελήφθη στις 16 Μαρτίου και η απόφαση είχε ισχύ από την επόμενη ημέρα. Ακόμη και αν είχαμε ενημερωθεί εγκαίρως δεν θα προλαβαίναμε να βρούμε πτήση.
Βρισκόμασταν σε μία κοινότητα στην Αμαζονία, όπου έχω ξεκινήσει από πέρυσι εθνογραφική έρευνα. Μαζί μου είναι ο Βαγγέλης, ο οποίος έχει αναλάβει το φωτογραφικό πρότζεκτ που θα συνοδεύει την έρευνα. Για να βρεθείς στην κοινότητα, δεν μπορείς να πας από τον δρόμο. Η κοντινότερη πόλη βρίσκεται σε απόσταση τέσσερις ώρες με το κανό από το ποτάμι. Δεν υπάρχει σήμα κινητής τηλεφωνίας και το ίντερνετ έρχεται δορυφορικά μόνο για δύο ώρες την ημέρα. Λόγω πλημμύρας στην περιοχή, δεν είχαμε ούτε ίντερνετ. Έπεσαν οι γέφυρες και δεν μπορούσαμε να περάσουμε.
Δεν μάθαμε λοιπόν εγκαίρως για την απαγόρευση. Αλλά και να τη μαθαίναμε δεν θα προλαβαίναμε να βρούμε πτήση. Ενημερωθήκαμε για την κατάσταση στις 23 του μήνα. Πήραμε ένα κανό συνοδεία της κοινότητας και φτάσαμε μέχρι την κοντινότερη πόλη. Ήρθαμε σ’ επαφή με τις ελληνικές αρχές μέσω τηλεφώνου, στο οποίο πλέον είχαμε πρόσβαση.
Βάση της νομοθεσίας η κυβέρνηση υποχρεούται να μεριμνήσει για τις πτήσεις επαναπατρισμού, καθώς δεν γίνονται επιβατικές πτήσεις, αλλά πρέπει να κλείσει πτήσεις τσάρτερ για τους υπηκόους της. Ή να μεριμνήσει ώστε να δοθεί προτεραιότητα σε μια άλλη πτήση που γίνεται προς άλλη χώρα, για παράδειγμα στη Γαλλία, ώστε να επιβιβαστεί ο κόσμος στις εναπομείνασες κενές θέσεις. Παρότι λοιπόν βάση ενός προεδρικού διατάγματος, το οποίο εκδόθηκε στις 20 Μαρτίου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ο υπουργός προστασίας οφείλει να διενεργήσει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να επιστρέψουν οι έλληνες πολίτες, συνεπώς να αναλάβει και τις οικονομικές ενέργειες. Αντίθετα τα έξοδα για το ταξίδι τα επιβαρυνόμαστε εμείς. Στην προκειμένη όμως όχι μόνο δεν γίνονται οι απαραίτητες οικονομικές ενέργειες, αλλά ούτε οι διπλωματικές. Χτες, αν δεν κάνω λάθος έφυγε η τελευταία πτήση για τη Γαλλία.
Μέχρι στιγμής έχουν περάσει δεκαέξι ημέρες και έχουν φύγει επτά πτήσεις για την Ευρώπη από το αεροδρόμιο του Κίτο. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν 2.100 θέσεις, 300 θέσεις ανά πτήση. Η Ελλάδα έχει πέντε πολίτες εδώ, δεν έχει παραπάνω. Δεν κατάφερε να βρεις πέντε θέσεις στις 2.100; Μόνοι δύο τελικά πήγαν πίσω γιατί είναι 60 χρονών οι άνθρωποι και ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες.
Επίσης όταν φτάσουμε στην Ευρώπη μας λένε ότι δεν αναλαμβάνει καμία πρεσβεία να μας πάει στην Αθήνα. Να κάνουμε ό,τι καταλαβαίνουμε.
Πτήσεις για Αθήνα έχει μόνο από το Παρίσι, τη Ζυρίχη και τις Βρυξέλλες. Οπότε απ’ όπου βρεθούμε θα πρέπει να κατευθυνθούμε εκεί με δικά μας έξοδα και φροντίδα. Αν εμείς μπούμε σε πτήση για την Ισπανία στη Μαδρίτη, πρέπει μόνοι μας να βρούμε τρόπο να πάμε σε κάποια από τις πόλεις που έχουν πτήση για Αθήνα.
Το εξοργιστικό είναι (και δεν είμαστε οι μόνοι που βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, άλλα παιδιά βρίσκονται εγκλωβισμένα στο Περού) ότι θα βγαίνουν μεθαύριο ο Δένδιας και ο Χαρδαλιάς και θα μας συμπεριλαμβάνουν στις στατιστικές των επαναπατρισθέντων, ενώ δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα. Κι όταν θα επιστρέψουμε και θα έχουμε βρει μόνοι μας πώς θα πάμε στην Αθήνα, θα έχουν το θράσος να μας βάλουν σε αυτές τις στατιστικές, ενώ το μόνο που έχουν κάνει μέχρι τώρα, είναι να μας δυσκολέψουν».
Για την κατάσταση εκεί
«Εμείς μένουμε σε ένα ξενοδοχείο. Απαγορεύεται η μετακίνηση μετά τις 2. Δεν βγαίνεις ούτε με sms, ούτε με υπεύθυνες δηλώσεις.
Ο Ισημερινός βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Απαγορεύεται η κυκλοφορία εντελώς. Δεν υπάρχουν μέσα μεταφοράς. Μπορείς να μετακινηθείς μόνο ταξί, το οποίο έχει πάρει ειδική άδεια από το υπουργείο Εσωτερικών και ο αριθμός της πινακίδας του συμπίπτει με τη μέρα κυκλοφορίας.
Εμείς διασχίσαμε τη χώρα με ταξί, σε ταξίδι το οποίο κράτησε πέντε ώρες. Ήταν σα να βρισκόμασταν σε εμπόλεμη ζώνη. Αστυνομικά μπλόκα μας σταματούσαν όλη την ώρα.
Μέχρι πριν μία εβδομάδα τα κρούσματα και οι θάνατοι πήγαιναν χέρι-χέρι με την Ελλάδα. Τώρα είναι διπλά και τριπλά, αλλά γι’ αυτό ευθύνεται κυρίως μία πόλη το Γουαγιακίλ, στην οποία ζει 2.5 εκατομμύρια κόσμος, δηλαδή το ένα πέμπτο του συνολικού πληθυσμού, αλλά έχει περίπου το 70% των κρουσμάτων και των θανάτων.
Τα σύνορα θεωρητικά ανοίγουν στις 30 Απριλίου. Οπότε αν δεν προβούν σε ακόμη σκληρότερα μέτρα, από 1 Μαΐου ξεκινούν οι πτήσεις.
Ψυχολογικά είμαστε καλά. Σωθήκαμε από τη μεγαλύτερη πλημμύρα που είχε γνωρίσει η κοινότητα στην Αμαζονία, όπου μας έφτανε το νερό μέχρι τον λαιμό και τρώγαμε κάθε μέρα 100 γραμμάρια μακαρόνια. Μετά βοηθούσαμε τους ανθρώπους να βγάλουν τις λάσπες από τα σπίτια τους, οπότε τώρα, που βρισκόμαστε σε ξενοδοχείο, μπορούμε να πούμε ότι δεν μας ενοχλεί… Εκείνο που πραγματικά μας εξοργίζει είναι η στάση των ελληνικών αρχών.»
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.