Ξέσπασμα οργής σε ένα λευκό τοπίο της κεντρικής σκηνής της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, ένα Kireru, που θίγει πολιτιστικά σύμβολα, ενδίδει στην άλογη αεικινησία, ανακουφίζεται, ενδυναμώνεται, ασφυκτιά και ζει, μας προσκαλεί να ανοιχθούμε, να χορέψουμε νοητά με τη δύναμη της έκφρασης και πριν η φαντασία αναζητήσει και άλλα ερεθίσματα για να διαμορφώσει το σκηνικό που θα παρακολουθήσει, η αυλαία ανοίγει και οι RootlesRoot ξεκινούν, ενώ πλαστικά λευκά μαχαιροπίρουνα υποχωρούν.
Δεν υπάρχει άμεση συνοχή, μπορεί να περιγραφθεί μόνο με κόμματα και αναμνήσεις, πράγμα που κάνει και η ίδια η οχταμελής ομάδα, καθώς το πνεύμα και το σώμα απωθούνται για να συγχρονιστούν σε μια αλληγορία αιώνιας και θνητής ζωής, της μακραίωνης σημασίας και της στιγμιαίας, όπου και αν υπάρχει.
Οχτώ χορευτές από πέντε διαφορετικές χώρες (Ελλάδα, Φινλανδία, Αυστραλία, Ιταλία, Σλοβακία) με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των χωρών τους δημιουργούν την ώθηση και την απώθηση μεταξύ τους, διδάσκουν την πενία τους, δηλώνοντας ότι «τα θέλω όλα, θέλω να τα φάω όλα, είμαι αχόρταγος» – ποιος άλλος, ο Έλληνας της παρέας, ενώ κλιμακώνει το προσωπικό του βίωμα με τα τρία στάδια του ανθρώπινου δράματος, έλεος, φόβος, κάθαρσης, ενώ νωρίτερα έχει παρατηρήσει έναν κόσμο γεμάτο σκατά. Τα πιάνει, τα επιδεικνύει στους γύρω του και τα διεκδικεί, όλος ο χρυσός και τα μετέπειτα συμφέροντα έχουν μεταμορφωθεί ή αποβεί σε σκατά.
Καταναλωτισμός, ισοπεδωτική τέρψη και αποβολή.
Η φενάκη του συναλλάγματος έχει αποκαθηλωθεί.
Στη σκηνή ένα οικουμενικό σπίτι, μέρος σκηνικών, βγαλμένο σαν από παιδική ζωγραφιά, απ’ όπου οι χορευτές, οι οιονεί πολίτες του κόσμου περνούν, συνομιλούν, φλερτάρουν, προστατεύονται, τραβούν ο ένας τον άλλο ή τον αρπάζουν πριν πέσει, ενώ ταξιδεύει και σε άλλα εδάφη, περνά τελωνεία, ελέγχους, εραστές, δουλειές. Αδερφώνονται, συνουσιάζονται, δημιουργούν ένταση από νεύρο, θέλουν να αποδείξουν την ανωτερότητα τους, να φεύγουν και να επιστρέφουν ελεύθεροι, νοσταλγοί του επόμενου βήματος.
Παράλληλα, επισημαίνουν πολιτισμικά στοιχεία. Μέσω ενός μαυροπίνακα, σχεδιάζουν έναν κοκκινογένη άνθρωπο, που δεν έχει γένια, ούτε όψη, είναι ένα σύνολο και είναι μία μονάδα.
Σχεδιάζουν αστέρια, συνθήματα, απλοϊκά βρίσκουν σε αυτά τη σημαία της ΕΕ, τα αστέρια μεγαλώνουν, κοντράρονται, συναντούν το ημισέληνο του Τσε, το οποίο καταλήγει σε μια χιτλερική σβάστικα. Έπειτα, στα όρια σκηνής και μυθοπλασίας του βλέμματος, ένα Δούρειος Ίππος, ως σύμβολο αντιπερισπασμού, δύναμης, υποβολής. Ένας νοητός κινέζικος δράκος, δείγμα της μεγαλοπρέπειας και του ολέθρου, περιφέρει την ουρά του αλλά γίνεται παιχνίδι, έναυσμα για χορό και διαφυγή. Ύστερα, φυγή και δεδηλωμένη γνώση, πυγμή μέσω του τουφεκισμού, μπαίνουμε μαζί με τους RootlessRoot σε κατάσταση πολέμου, στρατιώτες σε συναγερμό και γυναίκες πράκτορες έχουν αναλάβει την ενδυνάμωση του ηθικού τους, βγάζουν τα ρούχα τους, γίνονται η σεξουαλικότητα τους γίνεται το όπλο.
«Στο Kireru χάνουμε την λογική ευκρίνεια, δημιουργούμε ευκρίνεια σώματος, καθαρότητα, η οποία είναι άμεσα συνυφασμένη και απορροφημένη από την ενότητα, δίχως οποιουδήποτε είδους όρια ή σύνορα», δηλώνει η ομάδα RootlessRoot. Αξίζει να σημειωθεί ότι, πηγή έμπνευσης της παράστασης, αποτέλεσαν και τα κείμενα του Daniel Charms, σοβιετικού συγγραφέα και λογοτέχνη, ενώ χάρη την κατάρτιση και τον μουσικό έλεγχο του φημισμένου Άγγλου μουσικού, John Parish, το Kireru μετέφερε τη δόνηση του, όπου υπάρχει χώρος για ζωή, όπου υπάρχει χώρος για αργόσυρτη μοναξιά, αλλά και παλμό, για βία και για αγάπη.
Χαρά Φρουδαράκη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.