Χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά περπατάνε στους δρόμους της Αθήνας μίζεροι και σκυθρωποί, τα προβλήματα της καθημερινότητας φαίνεται να τους λυγίζουν ολοένα και περισσότερο.
Τα χαμογέλα σπάνια εμφανίζονται πλέον καθώς ακόμα η ίδια η πόλη που ζούμε προκαλεί θλίψη με τους άσχημους και γεμάτους κίνηση δρόμους της, τη φασαρία το συνωστισμό στο μετρό και τα αφημένα παντελώς στην μοίρα τους στενά και κτίρια.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα κοντοσταθούν να απολαύσουν τον ήλιο,ένα παλιό κτίριο ή ένα όμορφο πάρκο .Οι υποχρεώσεις που τρέχουν και ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας έχουν επιβάλει να προσπερνάμε τις μικρές καθημερινές ομορφιές που βρίσκονται τριγύρω μας,μερικές φορές πολύ καλά κρυμμένες.
Στις μέρες μας οι υλικές απολαύσεις έχουν αρχίζουν να εκλείπουν,οι μισθοί μειώνονται,τα χρήματα λιγοστεύουν και μαζί τους η όποια ευχάριστη διάθεση που τα ακολουθεί. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία,πολλές φορές συμβαίνει και το αντίθετο μάλιστα. Από την άλλη όμως κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει μία άνεργη μητέρα,η οποία δυσκολεύεται να μεγαλώσει τα παιδιά της,και έχει σταματήσει να χαμογελάει εδώ και πολύ καιρό.
Η φτώχεια αποτελεί μία καλά κρυμμένη μορφή βίας και όσοι πέφτουν θύματα της με το χρόνο αναγκάζονται να αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα με τελείως διαφορετικό τρόπο. Όταν η απόρριψη για δουλεία διαδέχεται η μία την άλλη,όταν έχεις πάνω σου μόλις 1 ευρώ και διστάζεις να το ξοδέψεις, τις περισσότερες φορές μετατρέπεσαι και εσύ σε ένα από αυτούς τους σκυθρωπούς ανθρώπους που βλέπεις να σε προσπερνάν αδιάφορα στους δρόμους της Αθήνας. Η αισιοδοξία χάνεται και είναι δύσκολο να ανακτηθεί. Οι άνθρωποι “σκληραίνουν” για να πληγώνονται όσο το δυνατό λιγότερο από τις δυσκολίες της ζωής.
Από την άλλη όμως κάποιες φορές απλά πράγματα μας κάνουν να ανακτήσουμε το χαμένο μας χαμόγελο!Τα υλικά αγαθά καθώς είναι απρόσιτα πλέον,φαίνεται να χάνουν σταδιακά την αξία τους,και αναζητάμε την συναισθηματική μας πλήρωση αλλού. Η Αθήνα μπορεί να φαντάζει άσχημη και μονότονη,αλλά υπάρχουν σημεία της που πραγματικά έχουν την ιδιότητα να σε κάνουν να ξεφεύγεις… Ποιος θα φανταζόταν άλλωστε ότι 5 λεπτά μόλις από τη βουή και την ασχήμια του κέντρου μπορείς να βρεθείς σε ένα μέρος που ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι αυτός των πουλιών και ίσως ενός μικρού παιδιού που παίζει παραπέρα.
Η οικονομική κρίση μπορεί να έχει απομακρύνει τα πάντα από εμάς και η συνέχεια προμηνύεται ακόμα πιο δυσοίωνη. Δεν πρέπει όμως να αφήσουμε να μας στερήσει και το πιο πολύτιμο αγαθό,το χαμόγελο και την αισιοδοξία. Με αυτά συμμάχους και κάποιες όμορφες στιγμές η ζωή μας θα γίνει σίγουρα πολύ καλύτερη.
(14/2/2012)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.