Το Ejekt Festival έκλεισε αισίως τα 10 του χρόνια και, όπως ήταν αναμενόμενο, το γιόρτασε με μία από τις καλύτερες διοργανώσεις των τελευταίων ετών, κάνοντάς το επάξια το καλύτερο φεστιβάλ του φετινού καλοκαιριού. Το 3pointmagazine βρέθηκε εκεί και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.
Κάθε χρόνο οι μουσικόφιλοι στην Ελλάδα περιμένουν με αγωνία τις ανακοινώσεις για το line-up σε αρκετά (ευτυχώς) φεστιβάλ, με το Ejekt να θεωρείται ένα από τα πιο αγαπημένα των τελευταίων ετών. Φέτος μάλιστα, με αφορμή τη δέκατη επέτειο παρουσίας του στα μουσικά δρώμενα, το Ejekt παρουσίασε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της indie και dance σκηνής παγκοσμίως: Darkside, Paul Kalkbrenner, White Lies, Editors και Kasabian έκαναν αρκετές χιλιάδες κόσμου να αψηφίσει τον καύσωνα και να παρευρεθεί σε μια διοργάνωση που είχε τη χροιά πάρτι που της άξιζε. Το 3pointmagazine ήταν εκεί και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.
Στην πλατεία Νερού στο Φάληρο είχε αρχίσει σιγά σιγά να συρρέει κόσμος κατά τις 17:30 το απόγευμα, όταν δηλαδή φτάσαμε για να πάρουμε θέση κοντά στο stage για τους White Lies. Ακολουθώντας πιστά το timetable, στις 18:00 ανέβηκαν στη σκηνή και για μία ώρα ακριβώς έπαιξαν αγαπημένα κομμάτια όπως τα Death, To Lose My Life, Farewell to the Fairground, Big Tv και Bigger Than Us, με τον frontman τους, Harry McVeigh, αλλά και την υπόλοιπη μπάντα να τα εκτελεί με αρτιότητα. Παρά την εξαιρετική τους εμφάνιση όμως, το κοινό δε φάνηκε να είναι ιδιαίτερα θερμό, αφού όχι μόνο έπαιξαν υπερβολικά νωρίς σε συνθήκες καύσωνα, αλλά ταυτόχρονα υπήρχαν κάποια προβλήματα στον ήχο. Με άλλα λόγια οι White Lies θα λέγαμε πως αδικήθηκαν αρκετά στη φετινή διοργάνωση χωρίς οι ίδιοι να ευθύνονται.
Μετά από διάλειμμα σχεδόν μισής ώρας, την εμφάνισή τους στο stage έκαναν οι Editors. Για τους Editors ήμουν ιδιαίτερα αγχωμένη για το τι θα έγραφα, καθώς όντας ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, δε θα μπορούσα να τους κακολογήσω σε περίπτωση κακής εμφάνισης. Ευτυχώς όμως, η μπάντα του Tom Smith απέδειξε για ακόμη μια φορά στο ελληνικό κοινό πως συγκαταλέγεται επάξια στις καλύτερες των ’00s. Έχοντας ένα πολύ δυνατό setlist (Bones, Munich, Papillon, Smokers Outside the Hospital Doors, An End Has a Start, Nothing, Sugar, A Ton of Love και άλλα) δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο, προκάλεσαν ενθουσιασμό και πραγματικά ξύπνησαν την πλατεία Νερού, με το γνωστό τους σκοτεινό ήχο που θυμίζει κάτι από Interpol. Από την άλλη βέβαια δεν έλειψαν προβλήματα στον ήχο, με το συγκρότημα να αναγκάζεται να παίξει μια εντελώς διαφορετική εκτέλεση του All Sparks για να σώσει την κατάσταση. Στο τέλος της εμφάνισής τους όμως, αυτό που σου έμενε ήταν η εξαιρετική τους σκηνική παρουσία και τα φωνητικά τους, με τον Smith να προκαλεί αναστάτωση στο γυναικείο πληθυσμό, αλλά και ο ανθεμικός χαρακτήρας των κομματιών τους, που τραγουδήθηκαν με πάθος από την πλειοψηφία του κοινού. Ενός κοινού που περιείχε και πιτσιρίκια που ήταν 5 χρονών όταν κυκλοφόρησε το ντεμπούτο των Editors, The BackRoom.
Τη σκυτάλη πήραν δεκαπέντε λεπτά μετά οι Darkside, το side project των Nicolas Jaar και Dave Harrington, με τους ίδιους να αλλάζουν συνεχώς πόστο στα όργανα, decks, pc κλπ. Η εμφάνισή τους θα λέγαμε πως ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αλλά και αρκετά διαφορετική από αυτό που περιμέναμε, έχοντας συνηθίσει τη dance φύση της μουσικής του Jaar. Στην περίπτωση των Darkside είχαμε να κάνουμε με έναν διαφορετικό ήχο, ηλεκτρονικό μεν, αλλά όχι χορευτικό. Πιθανότατα μάλιστα αυτό να προκάλεσε και απογοήτευση σε μεγάλη μερίδα του κόσμου, που δε φάνηκε αρκετά πρόθυμος να συσπειρωθεί μπροστά από τη σκηνή της Red Bull, όπου έπαιζαν, αλλά προτίμησε να βρει το χώρο του στο main stage για τους Kasabian που θα ακολουθούσαν.
Έτσι λοιπόν, λίγα λεπτά πριν από τις 23:00, οι Kasabian εμφανίστηκαν ενθουσιάζοντας τον κόσμο, που κακά τα ψέματα, είχε πάει στο φεστιβάλ για να δει κυρίως αυτούς. Όπως και τα προηγούμενα συγκροτήματα, έτσι και οι Kasabian επέλεξαν ένα ικανοποιητικό setlist, με κομμάτια όπως τα Underdog, Days Are Forgotten, Club Foot, Empire, Rewired και Fire και με ένα encore που εκτός από ταSwitchblade Smiles, Vlad the Impaler και L.S.F. περιείχε και μια διασκευή του Praise You του Fatboy Slim. Παρ’ όλα αυτά η εμφάνισή τους, αν και δεν ήταν κακή, δεν ξετρέλανε τον κόσμο, με αρκετούς από όσους τους είχαν δει πρόπερσι στο Ejekt να ισχυρίζονται πως τότε ήταν εμφανώς καλύτεροι και εμάς να αποχωρούμε από τον πολύ κόσμο για να δούμε τη συναυλία από απόσταση.
Τελευταίο act του φεστιβάλ ήταν ο Paul Kalkbrenner, που αποτέλεσε και την αποκάλυψη της διοργάνωσης. Παρά το γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος είχε αποχωρήσει μετά τους Kasabian, ο Kalkbrenner κατάφερε να κρατήσει 6-7.000 άτομα μπροστά από τη σκηνή και σε συνδυασμό με τα visuals παρέσυρε τους πάντες σε ένα techno παραλήρημα.
Τέλος, σημαντικό είναι να μιλήσουμε και για τα ελληνικά συγκροτήματα που επέλεξε η Red Bull για να παίζουν ανάμεσα από τους main artists, τους Inconsistencies και Brightside, που ήταν απόλυτα ταιριαστοί στο line-up και αξιόλογοι στις εμφανίσεις τους, αλλά και να αναφέρουμε πως το Ejekt σαν διοργάνωση ήταν εξαιρετική, καθώς δεν δημιουργήθηκε ούτε ένα πρόβλημα, τηρήθηκε αυστηρά το timetable και υπήρχαν ευτυχώς αρκετά σκιερά σημεία και μπαρ για όλο τον κόσμο.
Μετά από δέκα ώρες ορθοστασίας, πολλές μπύρες και αρκετό χορό, το μόνο που μας μένει είναι να πούμε χρόνια πολλά στο Ejekt και να ευχηθούμε οι επόμενες διοργανώσεις να είναι τόσο επιτυχημένες όσο η φετινή.
Φωτογραφίες: Τζένη Κούκου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.