Είναι μερικά βράδια που αισθάνεσαι ένα βάρος να πλακώνει την καρδιά σου… είναι μερικά βράδια που δεν ξέρεις το γιατί ή το πώς, αλλά το σίγουρο είναι ότι η απογοήτευση σε έχει καταβάλει.
Είναι εκείνα τα βράδια που αναρωτιέσαι ποιος είσαι και τι κάνεις, τι θέλεις και τι έχεις. Είναι εκείνα τα βράδια που αναρωτιέσαι για ακόμα μία φορά γιατί η ζωή είναι τόσο άδικη και καταλήγεις να εγκλωβίζεσαι στους ίδιους φαύλους κύκλους, αδυνατώντας να βρεις την αρχή και το τέλος του για ακόμα μία φορά.
Ονομάζομαι Μαρία και είμαι 19 χρονών. Από τη γέννησή μου ζω στην Αθήνα, μία αρκετά υποτιμημένη και παραμελημένη πόλη, αλλά μία πόλη που προσωπικά λατρεύω να ζω και να περνάω τις ώρες μου στο κέντρο της! Όπως ανέφερα πριν, είμαι 19 χρονών.Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είμαι στην καλύτερη ηλικία, καθώς -όντας φοιτήτρια- έχω τη δυνατότητα και την ευκαιρία να ρουφάω κάθε στιγμή της ημέρας χωρίς σκοτούρες και προβλήματα, απλά και μόνο με τη διάθεση της στιγμής. Αυτό θα μπορούσε πολύ εύκολα να συμβαίνει, αλλά ίσως όχι στην Ελλάδα και όχι εν έτη2011! Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κάποιοι καθηγητές μου μου λέγανε στο σχολείο «Όταν θα βγεις από εδώ, στην κοινωνία θα έρθουν τα δύσκολα!». Έλα, όμως, που εγώ δεν τους πίστευα; Ή μάλλον δεν τους έδινα σημασία. Έτσι, στα 19 μου ήρθα αντιμέτωπη χωρίς να το επιλέξω και χωρίς να το προκαλέσω (ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος από τη γενιά μου) με μνημόνια,νομοσχέδια για την παιδεία, απολύσεις, ανεργία, αύξηση καταναλωτικών αγαθών,μείωση μισθών και συνακόλουθα καταλήψεις, διαδηλώσεις, συγκρούσεις. Το βιοτικό επίπεδο ολόκληρης της κοινωνίας ( προφανώς και δε συμπεριλαμβάνω το «κεφάλαιο»)πέφτει μέρα με τη μέρα, ενώ οι αγωνίες και οι απογοητεύσεις πληθαίνουν μέρα με τη μέρα.
Σε κάτι τέτοιες καταστάσεις μου έρχεται στο μυαλό η έκφραση του Νίκου Καζαντζάκη «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος»! Μπορεί να μην υπάρχει καμία ελπίδα για την ανατροπή αυτού του συστήματος και αυτού του κοινωνικού προτύπου, αλλά πλέον έχω πάψει να φοβάμαι για το χειρότερο (δεν υπάρχει χειρότερο!), έχω πάψει να φοβάμαι να αγωνιστώ για το καλύτερο και νιώθω πια ελεύθερη βρίσκοντας διεξόδους έκφρασης και δημιουργικότητας. Δεν ελπίζω, αλλά αντιστέκομαι και αντεπιτίθεμαι καθημερινά -είτε συλλογικά είτε ατομικά, όσο περνάει από το χέρι μου- μέσα από τη μουσική, το ραδιόφωνο, την αντιπροπαγάνδα και αντιπληροφόρηση, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις.
Καλώς ή κακώς τίποτα δεν είναι ιδανικό σε αυτή τη ζωή (ίσως και αυτή να είναι η μαγεία της) και καλώς ή κακώς δε ζούμε σε μία ουτοπία. Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις μας στο τέλος κάθε ημέρας. Είναι οι 900.000 διαδηλωτές, οι 30+ άνθρωποι που δημιουργείτε και αυτοοργανώνετε μαζί ένα ραδιοφωνικό σταθμό, είναι η βοήθεια που προσφέρεις σε ένα φίλο, είναι η αγκαλιά που σου προσφέρουν.
Μπορεί να είμαι φίλος του «μαύρου», αλλά στη ζωή τα πράγματα είναι κάπου στο γκρίζο. Το ποτήρι δεν είναι ούτε μισοάδειο, ούτε μισογεμάτο. Είναι στη μέση. Αν διψάς του προσθέτεις κι άλλο νερό για να ξεδιψάσεις. Αν πάλι δε διψάς, το αφήνεις στη μέση χωρίς να αλλάξει τίποτα απολύτως. Η αλλαγή, λοιπόν, είναι θέμα διάθεσης, ενέργειας, θέλησης, δίψας. Αν δεν καταλάβουμε αυτό, τότε θα αναρωτιόμαστε μια ζωή «άσπρο ή μαύρο» χωρίς να προσθέσουμε κανένα δικό μας χρώμα.
Μαρία Πακτίτη
(20/10/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.