Μου είναι δύσκολο να φανταστώ τον εαυτό μου να εργάζεται στο εξωτερικό. Όχι λόγω διαφορετικής νοοτροπίας και ιδιοσυγκρασίας. Η προσαρμογή είτε καθυστερημένα, είτε σύντομα γίνεται και απολαμβάνεις έναν νέο τρόπο ζωής.
Από την άλλη μεριά, πάντα ασπαζόμουν την λογική πως όταν ένα καράβι βουλιάζει, δεν μπορείς να το εγκαταλείπεις, αλλά να κάνεις, έστω και αν δεν αντικρίσεις ποτέ ένα ορατό αποτέλεσμα, την προσπάθεια για να μπαλώσεις όποια τρύπα μπορέσεις.
Άλλωστε υπεύθυνοι γι’ αυτές είμαστε μεγάλο βαθμοί εμείς οι ίδιοι. Το να κρύβεται κάποιος πίσω από το δάκτυλο του, δεν ωφελεί ούτε εκείνον, αλλά ούτε βελτιώνει το υπάρχον αποτέλεσμα. Αντίθετα η αισιοδοξία, η μαχητικότητα και το πάθος μπορούν να μας απεγκλωβίσουν από τα βράχια, έστω και αν ο δρόμος που έχουμε πάρει μοιάζει να μην έχει επιστροφή.
Δεν μπορώ φυσικά να καταλογίσω ευθύνες “προδοσίας” σε έναν άνθρωπο που βλέπει τα όνειρα του να χαραμίζονται εντός των συνόρων, ή έναν οικογενειάρχη που αδυνατεί να ορθοποδήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά του, οι οποίοι επιλέγουν την οδό της μετανάστευσης, αλλά σε αυτή τη χώρα πρέπει επιτέλους με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο να πάρουμε αποφάσεις και να έχουμε θέση.
Έχουμε κάθε δικαίωμα να ποντάρουμε στην άλλη μεριά της ρόδας και να επιχειρούμε παντί τρόπω να την κάνουμε να γυρίσει. Αδυνατώ να αντιληφθώ το νόημα του να συμβιβάζεται ο οποιοσδήποτε με έννοιες όπως η ανεργία και η φτώχεια. Δεν πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα… ψίχουλα σε όλα τα επίπεδα. Η προοπτική του να ανοίξει κάποιος την πόρτα της εξόδου, πιστέψτε με είναι γι’ αυτόν η έσχατη, αλλά αναγκαία επιλογή, εφόσον δεν υπάρχουν στον ορίζοντα προϋποθέσεις διαφοροποίησης της κατάστασης.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα η μεταπήδηση Ελλήνων στη Γερμανία για ένα καλύτερο αύριο αυξήθηκε κατά 84%! Οι νέοι ζουν μέρες που δεν γνώρισαν ποτέ και οι παλιοί θυμούνται εποχές που είχαν ξεχάσει. Οδυνηρή εξέλιξη. όπως ανάλογα λυπηρό είναι να ακούς πως την ίδια ώρα στην Αυστρία ο χαμηλότερος μισθός κυμαίνεται στα 1600 ευρώ, τη στιγμή που τα 800 ευρώ πλέον θεωρούνται υψηλές απολαβές για έναν εργαζόμενο στην Ελλάδα.
Παρόλα αυτά κάθε πρόβλημα έχει και λύση. Το ζητούμενο αν υπάρχει διάθεση για την εύρεση της. Το να βγούμε έξω από το χορό μπορεί να μας αποφέρει σε προσωπικό επίπεδο οφέλη. Το πολύτιμο όμως αυτό και δύσκολο στο να το τοποθετήσεις ένα λιθαράκι για να σχηματίσεις ένα γεμάτο από χρώματα οικοδόμημα, δεν θα το έχεις κάνει και ο πόνος του να αφήσεις πίσω σου μία καμένη γη είναι δυσβάσταχτος. Το δίλλημα που τίθεται, είναι δύσκολο φυσικά. Η ηθική πάει περίπατο σε αυτές τις περιπτώσεις. Το σωστό ετεροκαθορίζεται. Όμως σε κάθε περίπτωση οι επιλογές είναι αυτές που θα κρίνουν το νέο αποτέλεσμα που θα προκύψει.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.