Franz Rogowski: “Προσπαθώ ν’ αποφύγω τον θόρυβο μέχρις ότου να μπορέσω ν’ ακούσω ξανά”

Η συνέντευξη έγινε από τη Ντίμη Θεοδωράκη στα γερμανικά και μεταφράστηκε από την ίδια στα ελληνικά

——————————————————————–

Ήδη από τις 18 Απριλίου 2019 προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους από την εταιρεία SEVEN, η ταινία “Transit”.

Ο πρωταγωνιστής, Γερμανός ηθοποιός, Franz Rogowski, που στην ταινία υποδύεται τον ρόλο ενός Γερμανού πρόσφυγα, του Georg (που, ενώ τα ναζιστικά στρατεύματα προχωρούν προς το Παρίσι, καταφεύγει στη Μασσαλία και οικειοποιείται την ταυτότητα, αλλά και τη βίζα για Μεξικό ενός συγγραφέα που έχει αυτοκτονήσει), μίλησε αποκλειστικά στα 3pointmagazine.gr & Fermouart.gr και μας είπε τα εξής:

Κύριε Ρογκόφσκι, η ταινία “Transit” βασίζεται σ’ ένα μυθιστόρημα της Anna Seghers και είναι, εκτός από μια ιστορία αγάπης, μια επιβεβαίωση ότι η παγκόσμια ιστορία επαναλαμβάνεται και επίσης ότι η ανθρωπότητα κάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, σωστά;

Πιστεύω ότι ένα υλικό που είναι δημιούργημα της φαντασίας μόνο κατά περίπτωση λειτουργεί ως επιβεβαίωση της παγκόσμιας ιστορίας. Μερικές φορές έχω επίσης την αίσθηση ότι οι άνθρωποι ζούμε μέσα σ’ ένα φαύλο κύκλο, αλλά μου αρέσει καλύτερα να το σκέφτομαι ως μια σπείρα.

Οι κριτικοί χαρακτήρισαν την ταινία “Transit” ως μια αντί-«Καζαμπλάνκα» ταινία, εσείς τι πιστεύετε;

Πάντα όποτε ο Christian (Petzold, ο σκηνοθέτης) κάνει μια νέα ταινία, έχει χιλιάδες αναφορές και συσχετισμούς στο μυαλό του. Η Καζαμπλάνκα είναι μία από αυτές τις αναφορές και τον ενέπνευσε.

Και οι δύο ταινίες μιλάνε για τη διαδρομή διαφυγής μέσω της Μασσαλίας και οι δύο ταινίες λένε για την Κατοχή, την διαφυγή, την αγάπη που βρίσκεται σε καταδίωξη. Και επίσης ο τρόμος για το αν θα πάρεις τράνζιτ και βίζα παίζουν σημαντικό ρόλο και στις δύο ταινίες.

Ποια στοιχεία καθιστούν το “Transit” μια ξεχωριστή ταινία;

Αυτό είναι μια υπόθεση. Το αν αυτή η ταινία είναι ξεχωριστή, θα πρέπει ο καθένας να το κρίνει μόνος του.

Ποια είναι τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα που υποδύεστε; 

Σιωπή και λαχτάρα.

Ποια χαρακτηριστικά του Georg ενυπάρχουν μέσα σας;

Προσπάθησα να έρθω όσο το δυνατόν πιο κοντά στον Georg και στο τέλος ήταν ο Georg που με πλησίασε. Βρήκα τις ιδιότητες του Georg μέσα μου. Τη σχέση αυτών των ιδιοτήτων και το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν, τα βρήκα στην ιστορία.

Η σχέση σας με τον Driss, το μικρό αγόρι και η σχέση σας με τη Marie έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους;

Και οι δύο είναι χαρακτήρες μυθοπλασίας, απέναντι στους οποίους είμαι κάπως αβοήθητος στην αρχή. Με την πάροδο του χρόνου ανακαλύπτω όλο και περισσότερο ζωή σε αυτούς τους χαρακτήρες και αναπτύσσεται μια σχέση. Αυτή η σχέση είναι το θεμέλιο για την ερμηνεία μου. Ο Ντρις και η Μαρία είναι επομένως δύο αστέρια που έχουν φωτίσει το δρόμο μου.

Τι μάθατε από αυτή τη συνεργασία με τον σκηνοθέτη, Christian Petzold; 

Έχουμε μάθει πώς να κερδίζουμε μια παρτίδα Ρetanque με τρία μπουκάλια κόκκινο κρασί Intus σε μια θεοσκότεινη νύχτα.

Στη Berlinale του 2018 εκπροσωπηθήκατε με δύο ταινίες, «TRANSIT» και «IN DEN GAENGEN» (Στους Διαδρόμους) και σας ανακήρυξαν „European Shooting Star 2018“. Πώς αισθάνεστε έπειτα από τέτοιες διακρίσεις;

Είναι ωραίο να βρίσκει κάποιος τόσο μεγάλη αναγνώριση γι’ αυτό που κάνει. Αλλά δεν θέλω να χαζέψω εντελώς και επομένως παραμένω αυστηρός με τον εαυτό μου. Είμαι μεν πιο αναγνωρίσιμος τώρα, αλλά καλύτερος από πριν δεν είμαι.

Κεφάλαιο: Münchner Kammerspiele. Το θέατρο, είναι η μεγαλύτερη αγάπη σας; 

Θα έλεγα μάλλον ότι είναι μια αναζήτηση. Επίσης ένας δρόμος που έχω διανύσει. Και ένα μέρος της ζωής μου. Αλλά αγαπώ δεν θα το έλεγα…

Είπατε κάποτε: “Ψάχνω αντίσταση”. Μπορείτε να μας το αναλύσετε παραπάνω;

Θέλω να στηριχτώ κάπου κάποιες φορές. Μετά από μια μεγάλη διαδρομή, για παράδειγμα, θέλω να ακουμπήσω κάπου. Γι’ αυτό χρειάζομαι ένα σταθερό σημείο – αλλιώς θα σωριαστώ.

Από τι προσπαθείτε να προστατευθείτε; 

Από τον θόρυβο κυρίως. Προσπαθώ να αποφύγω τον θόρυβο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να μπορέσω ν’ ακούσω ξανά και τότε βουτάω ξανά μέσα στη φασαρία του κόσμου.

Ποιο είναι για εσάς το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή; 

Η οικογένεια.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Θα μείνω εφτά βδομάδες στο Βερολίνο.

Κύριε Ρογκόφσκι, έχετε επισκεφθεί την Ελλάδα;

Ναι! Πριν από μερικά χρόνια γυρίσαμε με τον Jan Stahlberg ένα τμήμα της ταινίας “Fikkefuchs” στην Ελλάδα. Δεν είχαμε καθόλου χρήματα για την ταινία και ταξιδέψαμε είκοσι ώρες συνεχόμενες για την Ελλάδα με δύο αυτοκίνητα γεμάτα με κοστούμια και φουλ εξοπλισμό για τα γυρίσματα.

Το γύρισμα είχε διάρκεια δύο μέρες, μετά από αυτό όλη η ομάδα μαστούρωσε με σιρόπι για τον βήχα από το φαρμακείο και ρακή. Υπήρξαν αρκετοί άνθρωποι στην ομάδα που είχαν μεγαλύτερα κενά μνήμης από άλλους και ξύπνησαν την επομένη μαζί με ξένους ανθρώπους στο κρεβάτι τους. Στη συνέχεια επιστρέψαμε στο Βερολίνο οδηγώντας ξανά γι’ άλλες είκοσι ώρες. Για κάποιο διάστημα οδήγησα εγώ, τον υπόλοιπο χρόνο κοιμήθηκα στο χώρο για τα πόδια του πίσω καθίσματος.

Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους:
Ιντεάλ
Νιρβάνα 1 & 2 Cinemax
Αλεξάνδρα Europa Cinemas Digital
Κηφισιά Cinemax 3
Βάρκιζα
Αλεξάνδρα Digital Cinema

 

Η συνέντευξη όπως έγινε στη γερμανική γλώσσα:

——————————————————————————–

Der Film “Transit” basiert auf einen Roman von Anna Seghers und ist außer einer Liebesgeschichte, eine Bestätigung dafür, dass sich die Welt-Geschichte wiederholt und auch dafür, dass die Menschheit immer wieder die gleichen Fehler begeht. Ist das korrekt?

Ich glaube dass ein fiktionaler Stoff nur bedingt als Bestätigung der Weltgeschichte funktioniert. Ich habe auch manchmal das Gefühl, dass wir uns im Kreis drehen, aber es gefällt mir besser an eine Spirale zu denken. 

Die Kritiker sagen dass “Transit” ein Anti-Casablanca Film ist, was denken Sie?

Immer wenn Christian einen neuen Film macht  hat er tausend Referenzen und Bezüge im Kopf. Casablanca ist eine dieser Referenzen  und hat ihn inspiriert. Es geht in beiden Filmen  um die Fluchtroute über Marseille, beide Filme erzählen von der Okkupation, der Flucht, der Liebe auf der Flucht und  auch der Transit- und Visa -Terror spielt in beiden Filmen eine Rolle.   

Welche Elemente machen “Transit” einen außergewöhnlichen Film?  

Das ist ja eine Unterstellung. Ob dieser Film außergewöhnlich ist muss jeder für sich selbst entscheiden.   

Was sind die Hauptcharakteristiken der Person, die Sie spielen?

Stille  und Sehnsucht.

Welche Charaktereigenschaften von Georg finden Sie in sich selbst?

Ich habe versucht Georg möglichst nahe zu kommen und am Ende war es Georg der auf mich zugekommen ist.  Die Eigenschaften Georgs fand ich in mir , das Verhältniss dieser Eigenschaften und den Kontext fand ich in der Geschichte.

Was haben Ihre Beziehung zu Driss, dem Jungen und Ihre Beziehung zu Marie, gemein? 

Beides sind fiktionale Charaktere  denen ich erst mal etwas ratlos gegenüber stehe.  Mit der Zeit entdecke ich immer mehr Leben in diesen Figuren und eine Beziehung entsteht. Diese Beziehung ist die Grundlage für mein Spiel. Driss und Marie sind also 2 Sterne die mir den Weg geleuchtet haben.  

Was haben Sie von dieser Zusammenarbeit mit dem Regisseur, Christian Petzold, gelernt?

Wir haben gelernt mit 3 Flaschen Rotwein intus in stockdunkler Nacht eine Partie Petanque zu gewinnen.

Bei der Berlinale 2018 waren Sie mit zwei Filmen vertreten, mitTRANSIT undIN DEN GAENGEN und wurden zudem als „European Shooting Star 2018“ ausgezeichnet. Wie fühlenSie sich nach solchen Ehrungen?

Es ist schön so viel Anerkennung zu finden mit dem was man macht.  Ich will aber nicht verblöden und bleibe daher streng mit mir. Ich bin jetzt zwar bekannter, aber besser als vorher bin ich nicht.

Kapitel:Münchner Kammerspiele – Das Theater – Ist das Ihre größte Liebe?

Ich würde eher sagen dass es eine Suche ist. Auch ein Weg den ich gegangen bin. Und ein Teil meines Lebens.  Aber lieben würde ich nicht sagen…

Sie haben einmal gesagt:“Ich suche Widerstand”. Können Sie das bitte weiter erläutern?

Ich will mich manchmal anlehnen. Nach einem langen Spaziergang zum Beispiel will ich mich mal anlehnen. Dazu brauche ich dann einen Widerstand – sonst falle ich durch die Wand.

Wovor versuchen Sie sich schützen?

Vor allem vor Lärm.  Ich versuche mich so lang vor dem Lärm zu verstecken bis ich wieder hören kann und dann springe ich zurück in den Krach der Welt.

Was ist Ihnen das wichtigste im Leben?

Familie.

Was sind Ihre nächsten Pläne?

Ich bleibe 7 Wochen in Berlin.

Herr Rogowski, haben Sie schon mal Griechenland besucht?

Ja! Vor ein paar Jahren habe ich mit Jan Stahlberg in Griechenland einen Teil von ,,Fikkefuchs’’ gedreht. Wir hatten kein Geld für den Film und sind mit 2 Autos voller Kameraequippement und Kostümen 20 Stunden am Stück nach Griechenland gefahren, haben 2 Tage gedreht, dann hat sich das ganze Team mit Hustensaft aus der Apotheke und Raki abgeschossen. Es gab mehrere Leute im Team die größere Gedächtnisslücken hatten und mit wildfremden Menschen im Bett aufgewacht sind . Dann gings wieder 20h zurück nach Berlin. Einen Teil bin ich selbst gefahren, den Rest der Zeit hab ich in der Fussablage der Rückbank gepennt.

18 Απριλίου στους κινηματογράφους από την Seven Films

Με την υποστήριξη του Goethe Institut

Επίσημη Συμμετοχή

68o Φεστιβάλ Βερολίνου

 TRANSIT 

Μια ταινία τoυ: Κρίστιαν Πέτζολντ

Με τους: Φραντς Ρογκόφσκι, Πάουλα Μπέερ

«Συναισθηματική δύναμη, που σε διαπερνά!» VARIETY 

«Συναρπαστικό» NEW YORK TIMES 

«Μία Αντι – “Καζαμπλάνκα”» NEW YORKER 

Mετά το «Βarbara» (Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας – 68^ο Φεστιβάλ Βερολίνου) και «Το Τραγούδι του Φοίνικα», ο βραβευμένος Γερμανός σκηνοθέτης, Κρίστιαν Πέτζολντ, διασκευάζει το σπουδαίο μυθιστόρημα της Άνα Σέγκερς, «Τράνζιτο».

Σύνοψη

Τα γερμανικά στρατεύματα πλησιάζουν στο Παρίσι. Ο Γκεοργκ, ένας Γερμανός πρόσφυγας, δραπετεύει στη Μασσαλία την τελευταία στιγμή. Στις αποσκευές του φέρει τα έγγραφα ενός συγγραφέα, του Βάιντελ, ο οποίος έχει αυτοκτονήσει. Τα έγγραφα περιλαμβάνουν ένα χειρόγραφο, επιστολές και βίζα από την πρεσβεία του Μεξικού. Στη Μασσαλία, μόνο εκείνοι που μπορούν να αποδείξουν ότι θα φύγουν, έχουν δικαίωμα να παραμείνουν. Ο Γκεοργκ υιοθετεί την ταυτότητα του νεκρού και αποφασίζει να παραμείνει εκεί.

Όλα αλλάζουν όταν ο Γκέοργκ ερωτεύεται την Μαρία, μια μυστηριώδη γυναίκα σε αναζήτηση του συζύγου της, ο οποίος θα την περίμενε στη Μασσαλία, για να διαφύγουν με βίζα στο Μεξικό. 

Η ταινία

Το TRANSIT βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Άννα Σέγκερς, το οποίο γράφτηκε το 1942 στη Μασσαλία. Κάνοντας χρήση των εκπληκτικών παραλληλισμών μεταξύ των ιστορικών γεγονότων και της σημερινής Μασσαλίας, ο Κρίστιαν Πέτζολντ διηγείται την ιστορία ενός μεγάλου, σχεδόν ανέφικτου έρωτα, εν μέσω πολέμου, αυτοεξορίας και της λαχτάρας του να βρεις έναν νέο τόπο που θα μπορέσεις να τον αποκαλείς σπίτι.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο Φραντς Ρογκόφσκι (European Shooting Star 2017) και η Πάουλα Μπέερ (υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Κινηματογράφου για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στο FRANTZ του Φρανσουά Οζόν).

Σημείωμα σκηνοθέτη

Η αυτοβιογραφία του Γκέοργκ Γκλάσερ περιέχει μια υπέροχη φράση: «Ξαφνικά, καθώς τελείωνε η πτήση μου, βρέθηκα περιτριγυρισμένος από κάτι που χαρακτήρισα ως «ιστορική σιωπή». Ο Γκέοργκ Γκλάσερ ήταν Γερμανός κομμουνιστής που έζησε κατά τη χρονική περίοδο που διαδραματιζόταν το TRANSITO, το μυθιστόρημα της Άννα Σέγκερς. Διέφυγε στη Γαλλία και στη συνέχεια στην ελεύθερη ζώνη της, τη λεγόμενη «Ζώνη libre», στην οποία ανήκε και η Μασσαλία. Η «ιστορική σιωπή» μοιάζει με την άπνοια. Το αεράκι που σταματάει, το ιστιοφόρο που δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς τον άνεμο και μένει εκεί, ακίνητο, να περιβάλλεται από το τεράστιο τίποτα της θάλασσας. Οι επιβάτες έχουν σβηστεί – από την ιστορία και από τη ζωή. Είναι στριμωγμένοι στον χώρο και στον χρόνο.

Έτσι και οι άνθρωποι στο TRANSIT, έχουν στριμωχθεί στην Μασσαλία, περιμένοντας πλοία, βίζα, διέξοδο. Είναι υπό διωγμό – δεν υπάρχει τρόπος ούτε πίσω να πάνε, ούτε εμπρός. Κανείς δεν θα τους φροντίζει. Περνούν απαρατήρητοι απ όλους – εκτός από την αστυνομία και τις κάμερες ασφαλείας. Είναι φαντάσματα των συνόρων, μεταξύ ζωής και θανάτου, μεταξύ του χθες και του αύριο. Το παρόν υπάρχει χωρίς να τους αναγνωρίζει. Ο κινηματογράφος αγαπά τα φαντάσματα. Ίσως επειδή και αυτά είναι κατά κάποιον τρόπο ένα είδος transit, διέλευσης. Μια ενδιάμεση σφαίρα στην οποία εμείς, οι θεατές, είμαστε ταυτόχρονα απόντες και παρόντες. Οι άνθρωποι στο TRANSIT,  λαχταρούν να παρασυρθούν από το ρεύμα, το αεράκι, να ξεκολλήσουν. Λαχταρούν μια δική τους ιστορία, και ανακαλύπτουν το κομμάτι μιας ιστορίας που άφησε πίσω του ένας συγγραφέας, μια ιστορία αγάπης, ενοχής και πίστης. Το TRANSIT είναι μια ταινία για το πώς αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν αυτή την ιστορία, δική τους. 

18 Απριλίου στους κινηματογράφους από την Seven Films

Με την υποστήριξη του Goethe Institut. 

To μυθιστόρημα της Άνα Σέγκερς, «Τράνζιτο» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άγρα.