Τον Αύγουστο του 2017 η Λ. και η παρέα της αποφάσισαν να περάσουν τις διακοπές τους σε ένα νησί γνωστό για την ηρεμία και τη γαλήνη που υπόσχεται στους ταξιδιώτες. Ένα από τα πρώτα βράδια τους στο νησί η Λ. βρίσκεται με έναν παιδικό της φίλο σε παραθαλάσσιο μπαρ. Λένε τα νέα τους, πίνουν μπύρες, γελάνε. Στο χώρο δε λείπει η παρουσία ματσό, παραβιαστικών ανδρών, όπως στην πλειοψηφία των μπιτς μπαρ άλλωστε. Ένας από αυτούς την τραβά να χορέψουν επίμονα, παρά την άρνηση και την αντίστασή της. Η βραδιά περνά ευχάριστα για όλη την παρέα της Λ. μέχρι που αντιλαμβάνονται πως η ίδια απουσιάζει για ώρα. Ανησυχούν. Την αναζητούν. Τη βρίσκουν στην παραλία, σε κατάσταση πλήρους αναισθησίας εξαιτίας της σπάνιας ασθένειας επιληπτικής μορφής και κατανάλωσης αλκοόλ. Δίπλα της ο τύπος που την τραβούσε να χορέψουν νωρίτερα το ίδιο βράδυ, είναι γυμνός. Τον κυνηγούν. Οι ιδιοκτήτες και οι θαμώνες του μπαρ τον φυγαδεύουν, με την αξιοζήλευτη αλληλεγγύη που η προστασία του ανδρικού προνομίου επιδεικνύει σε αυτές τις περιπτώσεις.
Από την επόμενη μέρα η Λ. τον ψάχνει επίμονα, δε θέλει να φύγει χωρίς να του δώσει να καταλάβει πως τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι ανεκτές. Συναντά όλες τις αντιστάσεις από την τοπική κοινωνία στο να της δώσουν τα στοιχεία του. Όταν εν τέλει τον εντοπίζει μαθαίνει για πρώτη φορά από το στόμα αυτού πως εκείνο το βράδυ, και ενώ η ίδια βρισκόταν σε κωματώδη κατάσταση στην παραλία, «έκαναν απλά σεξ και φαινόταν πως το ήθελε και η Λ.».
Παρά το ψυχικό τραύμα και το σοκ που υπέστη από την – εκ των υστέρων γνώση – του τι της είχε συμβεί η Λ. αποφασίζει πως δε θέλει να κρατήσει το στόμα της κλειστό, δε θέλει να το «ξεχάσει», θέλει να δει αυτόν τον βιαστή να πληρώνει τις συνέπειες των πράξεών του.
Η συνέχεια της ιστορίας είναι λίγο πολύ η ίδια για κάθε μία από εμάς που αποφασίζει να καταγγείλει. Όπως λέει η ίδια:
«Μετά το βιασμό, βιάζεσαι κάθε μέρα από το σύστημα. Εγώ το βίωσα αυτό από τη στιγμή που έμαθα πως βιάστηκα και λέω πως έμαθα γιατί λόγω της κατάστασής μου δεν είχα καμία επίγνωση, καμία ανάμνηση, πόσο μάλλον ικανότητα να εκφράσω τη συναίνεσή μου σε οποιαδήποτε πράξη.
Έπρεπε πρώτα να τα βάλω µε την μικρή κοινωνία που υποστηρίζει κάθε βιαστή χωρίς να πιστεύει τα λεγόμενα μιας κοπέλας που λέει πως βιάστηκε
❌ µε τον ιατροδικαστή που τόλμησε να µου πει πως ήταν λογικό να µε βιάσουν µε τέτοιο μαγιό που φορούσα
❌ µε τον γυναικολόγο που αφού µου έκανε τις απαραίτητες εξετάσεις µου πρότεινε να παντρευτώ, γιατί εξάλλου για αυτόν είμαι σε ηλικία γάµου, για να µε προσέχει πάντα κάποιος και να µη µου συµβαίνουν τέτοια
❌ με τους φίλους µου άντρες που δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την κατάσταση και µου έκαναν απαράδεκτες ερωτήσεις»
Εμείς όμως πιστεύουμε τη Λ. και κάθε άλλο βιασμένο υποκείμενο! Τη Λ. και κάθε μία από μας που δέχτηκε αυτή τη φρικτή επίθεση στο σώμα της, στη σεξουαλική ελευθερία της, που ένιωσε το λόγο της να αμφισβητείται από αρσενικά που της έλεγαν πως τα ‘θελε και αυτή, που ανέχτηκε τα τραυματικά σχόλια των «ειδικών» που υποτίθεται είναι εκεί για να βοηθούν τα θύματα έμφυλης βίας.
Η περίπτωση της Λ. για εμάς είναι ξεκάθαρο πως αποτελεί βιασμό. Όχι απλά δεν υπήρχε συναίνεση αλλά υπήρχε πλήρης αδυναμία να εκφραστεί η οποιαδήποτε βούληση.
Αντίθετα, για τους νομοθέτες, τους ποινικολόγους, την κυβέρνηση και όλους τους άλλους εκπροσώπους του σεξιστικού-πατριαρχικού αστικού κράτους η Λ. και εκατοντάδες άλλες δε βιάστηκαν, στη χειρότερη υπέστησαν μια ασέλγεια πλημμεληματικού χαρακτήρα, αφού δε δέχτηκαν επίθεση ή απειλή ευθέως στρεφόμενη στη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητά τους.
Αυτό το εξέφρασαν ξεκάθαρα στις 6-3-2019, με τη δημοσίευση της πρότασης αλλαγής του άρθρου 336 του Ποινικού Κώδικα, όπου τυποποιείται το έγκλημα του βιασμού. Με την πρότασή τους ο υπάρχων ξεπερασμένος και επικίνδυνος ορισμός αλλάζει σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση, καθώς μπαίνει μια ακόμη προϋπόθεση στην ήδη περιοριστική έννοια που ισχύει έως τώρα, δηλαδή στην «απειλή άμεσου και σοβαρού κινδύνου» προστίθεται πως η απειλή αυτή θα πρέπει να στρέφεται αποκλειστικά «εναντίον της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας».
ΑΥΤΟΣ Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ !
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΤΟΠΑΛΟΥΔΗ, ΤΗΝ Λ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΜΑΣ !
ΔΕ ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΠΩΣ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, Ή ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ, Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑΣΜΟΣ!
Την Παρασκευή 24-5 στην ΑΣΟΕΕ στηρίζουμε οικονομικά το λάιβ για τα δικαστικά έξοδα της Λ.
Την Τρίτη 11.06 είχε οριστεί η δικάσιμος αλλά λόγω διακοπής, αναμένουμε τη νέα ημερομηνία που θα είναι μεταξύ 20 και 25.06. Θα υπάρξει κάλεσμα για να ενώσουμε τις φωνές μας και να στηρίξουμε τη Λ. στην εκδίκαση της υπόθεσης.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.