Στις μέρες μας, που συλλαμβάνονται άνθρωποι για μια σατιρική σελίδα, το να δηλώνεις δημοσιογράφος δεν συνιστά απλή υπόθεση. Η αλήθεια πάντοτε κάποιον θα… στεναχωρήσει. Και από το να χαλάσει ο τελευταίος τη δική του καρδιά, προτιμά να χαλάσει τη δική σου. Η διαχρονική λογική της επιβίωσης.
Άλλοτε, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται μένουν στο σκοτάδι. Μια ανώνυμη προειδοποίηση αποτελεί το πρώτο μήνυμα. Η πιθανή επιμονή του δημοσιογράφου φέρνει με τη σειρά της στην πόρτα του ίδιου, αλλά και τρίτων την απειλή. Αν δεν πιάσουν τόπο τα παραπάνω, υπάρχει και η… έσχατη λύση του να βγει από την μέση, που εξελίσσεται καμιά φορά σε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας. Όλα αυτά βέβαια γίνονται στα κρυφά.
Στα φανερά, το παιχνίδι παίζεται με άλλους όρους. Μηνύσεις, αγωγές, δικαστήρια. Χωρίς φυσικά να λείπει το παρασκήνιο.
Συνήθως όμως, αποτελεί μια μορφής επίδειξης δύναμης από τον ισχυρό. Στο στυλ “μην μου κολλάς μαγκιές, γιατί αν θέλω σε κολλάω στον τοίχο”.
Ο κ. Αλαφούζος από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τις τύχες της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, έθεσε ως βασικό του στόχο να προκαλέσει… σαματά. Θέλησε να περάσει την αντίληψη ότι δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του. Εξ’ ου και τα… τιτιβίσματα.
Θεωρεί πως παίζει καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι, και έχει χαρίσει τον Παναθηναϊκό τη δυναμική που του έλειπε. Τα αποτελέσματα τον διαψεύδουν. Οι πράσινοι συνεχίζουν να φεύγουν με κατεβασμένο το κεφάλι, μετά από κάθε μάχη που δίνουν, είτε αγωνιστική, είτε παρασκηνιακή. Αυτό δίνει βέβαια σε αρκετό κόσμο μια μόνιμη ασχολία. Στις εφημερίδες, στους αρθρογράφους, στους προπονητές της κερκίδας, στον απλό φίλαθλο. Δίνει ακόμα υλικό σε στήλες, περιοδικά, εκπομπές που κυνηγούν ό,τι πουλά.
Ο σχολιασμός δεν είναι το δυνατό σημείο των παρουσιαστών. Δεν νομίζω πως περιμένει κανείς εδώ που τα λέμε, κάποια σοβαρή κοινωνική- πολιτική ανάλυση από τον Λιάγκα. Για άλλους λόγους συντονίζεται.
Η ατάκα του καφενείου που πέταξε τις προάλλες λοιπόν, είναι αυτή που ενδέχεται να ακουστεί σε κάθε παρέα μεταξύ σοβαρού και αστείου. Απλώς ο ίδιος την είπε κατά τη διάρκεια ενός δίωρου που βάφτισε εκπομπή, επειδή απλώς βρέθηκε μπροστά από ένα μικρόφωνο και έπρεπε κάτι να πει.
Πράγματι ο Παναθηναϊκός δεν διανύει περίοδο ευημερίας. Μάλλον το αντίθετο. Τώρα το αν έπρεπε ο Λιάγκας να τον χαρακτηρίσει ομάδα μπουρδέλο είναι ένα άλλο ζήτημα. Όπως ένα άλλο ζήτημα είναι αν και κατά πόσο θα έπρεπε να υπάρχει Λιάγκας στο ραδιόφωνο*.
Είναι εντυπωσιακό παρόλα αυτά το ότι κατάφερε χωρίς να κάνει την παραμικρή αποκάλυψη, χωρίς να έχει την παραμικρή διάθεση κόντρας με το κατεστημένο, όπως κι αν αυτό εκφράζεται (από την κυβέρνηση μέχρι κάποιο μαφιόζο μεγαλοβιομήχανο) να βρει τον μπελά του. Πρόκειται για επιτυχία στις μέρες μας, που συλλαμβάνονται άνθρωποι για μια σατιρική σελίδα και το να δηλώνεις δημοσιογράφος συνιστά μια δύσκολη υπόθεση, κάποιος να διώκεται ποινικά, επειδή απλώς έκανε τη χαζομάρα να βρίσει μια εταιρεία για… πλάκα. Χαζομάρα, την οποία παραδέχτηκε λίγο αργότερα πως έχει επαναλάβει πολλάκις στο παρελθόν. Χαζομάρα που φέρνει και λίγο σε… Παπαχρήστου.
Ο Αλαφούζος βρήκε την ευκαιρία και υπερασπίστηκε από την μεριά του την Παναθηναϊκή υπερηφάνεια. Την άφησε κάπου στην… άκρη βέβαια, όταν απέλυσε 5 εργαζόμενους στην ΠΑΕ και ανακοίνωνε πως θα υπάρξει και νέος κύκλος περικοπών.
Δείγμα του ότι μάλλον δεν έχει… μαστορέψει και τόσο καλά τα οικονομικά των πρασίνων, όσο περηφανεύεται.
Θα μου πείτε μόνο ο Παναθηναϊκός, βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση; Όχι, συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο, βρίσκεται σε τριτοκοσμικό επίπεδο. Όσο βαρύ κι αν ακούγεται.
Τη στιγμή που η Άρσεναλ έβγαλε 7 εκατομμύρια ευρώ από το χτεσινό (29/9) ντέρμπι με την Τσέλσι, στην Ελλάδα είναι ζήτημα το αν μια ομάδα έχει τη δυνατότητα να καταβάλλει ένα μισθό των 3 και 5.000 ευρώ. Τουλάχιστον όμως ας ξέρουμε που πατάμε, ας μην υπερβάλλουμε και ας μην βαυκαλιζόμαστε.
Έχουμε ό,τι μας αξίζει
Η εικόνα του ελληνικού αθλητισμού, αλλά και της ελληνικής δημοσιογραφίας δεν προκαλούν έκπληξη. Σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με την εικόνα που παρουσιάζει γενικά η χώρα. Είναι μια μικρογραφία της πραγματικότητας. Όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας σε πολιτικούς που μιλούν όχι μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά για… πίπες δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερες προσδοκίες. Αντιθέτως να νιώθουμε ευχαριστημένοι που δεν τις βλέπουμε και σε live μετάδοση. Το ίδιο ισχύει και για το κομμάτι της ενημέρωσης και για τη λειτουργία μιας ομάδας. Έχουμε αυτό που επιλέγουμε. Αν δεν το θέλουμε, ας αλλάξουμε προτιμήσεις.
*Όχι λόγω απόψεων. Δεν υπάρχει καμία αιχμή περί αναγκαίας λογοκρισίας. Ο παραγωγός, ο σχολιαστής όπως θέλετε πείτε το, δεν μπορεί να είναι όμως ο οποιοσδήποτε, αλλά κάποιος που το κατέχει το ρημάδι.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.