Καθώς επιστρέφαμε, στο Σύνταγμα, τα μάτια μας «σκόνταψαν» πάνω σε αναρίθμητες μικρές φλόγες, που περικύκλωναν, μαζί με χιλιάδες σημειώματα ένα εκ των δέντρων του κάτω μέρους της πλατείας. Δεν αργήσαμε να αντιληφθούμε το αντίκτυπο της αυτοκτονίας του Δημήτρη Χριστούλα.
Η φυλακισμένη οργή και θλίψη του κόσμου εκδηλωνόταν μέσα από μία λέξη, από μία φωτιά μέσα σε ένα μικροσκοπικό καντήλι. Ξαφνικά ένιωσα πως βρέθηκα επί των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα στα Εξάρχεια. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ο πόνος δεν μπορεί να μπει σε καλούπια. Αυθόρμητα εξωτερικεύεται το «δεν πάει άλλο», το «σας σιχάθηκα», ή το «δεν έχετε ανθρωπιά μέσα σας, τα ξεπουλήσατε όλα».
Όταν οδηγείται στο σημείο κάποιος άνθρωπος να βάλει τέλος στη ζωή του, όντας απολύτως συνειδητοποιημένος, προχωρώντας σε μία ενέργεια, που έχει ωριμάσει εντός του και το κυριότερο αποσκοπεί σε κάτι βαθύτερο, χωρίς να είναι μία κίνηση, που μπορεί κάποιος να της κολλήσει την ταμπέλα του «εν βρασμώ ψυχής», τότε υπάρχουν δύο σημαντικές συνισταμένες.
Η πρώτη φανερώνει τα απύθμενα όρια της δύναμης του σε πνευματικό επίπεδο. Η δεύτερη έχει χαρακτήρα αυτοθυσίας, σαν αυτόν που έδειξε κάποτε ο Μανώλης Γλέζος παρέα με τον Λάκη Σάντα, όταν κατέβαζαν τη χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη, σαν αυτή που έδειξε ένα νέος στη Βυτίνα, αναγκάζοντας χιλιάδες στρατιώτες Γερμανούς να ανακόψουν την πορεία τους. «Δεν περνάτε» βροντοφώναξε τότε. Μόλις οι λέξεις του μεταφράστηκαν στα γερμανικά, δολοφονήθηκε.
Ο κύριος Χριστούλας επέλεξε να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα ύδατα, με το δικό του θαρραλέο τρόπο. Θέλησε να φωνάξει όσο πιο δυνατά μπορεί, ελπίζοντας πως η δική του φωνή απόγνωσης θα αποτελέσει τον απαραίτητο συνδετικό κρίκο μεταξύ των αγωνιστών, των κατεπιεσμένων ανθρώπων, αυτών που έκαναν λάθος, αλλά μπορούν να το διορθώσουν.
Με μία αμιγώς πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα επιστολή, έφυγε…
Αυτοκτόνησε στο κέντρο των εξελίξεων, στο κέντρο όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις, πλησίον του άντρου μίας κατ΄ επίφαση Δημοκρατίας.
Οι ηθικοί αυτουργοί του θανάτου του, έσπευσαν είτε να βγάλουν μία δακρύβρεχτη συλληπητήρια ανακοίνωση, είτε να κρατήσουν μία προκλητικά επιθετική στάση. Οι τελευταίοι τουλάχιστον δεν ψεύδονται. Έχουν πετάξει την μάσκα τους και διατυμπανίζουν το ποιόν και το σκεπτικό τους. Στους πρώτους, κάθε συγνώμη τους αντιστοιχεί σε μία ύπουλη γκλοπιά, σε μία απειλή, σε μία ακόμα μεγαλύτερη μορφή καταστολής.
Ο κόσμος μετά από ένα κύμα μεμψιμοιρίας, κινείται σε διαφορετικά ύδατα λογικής. Στα καφένεια οι συζητήσεις ξέφυγαν επιτέλους από τη μονοτονία της μπάλας, οι συλλογικές δράσεις αυξήθηκαν κατά κόρον. Η ανθρωπιά έκανε και πάλι την εμφάνιση της. Έστω και για λόγους επιβίωσης, σε αρκετές των περιπτώσεων. Ας φτάσουμε μέσω Λαμίας στον προορισμό μας. Αρκεί να φτάσουμε…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.