Το πέρασμά μας από τον πλανήτη Γη είναι πολύ σύντομο και οι ευκαιρίες έρχονται μόνο μια φορά. Μια ευκαιρία για να ζήσεις καλά, μία για να πεθάνεις αξιοπρεπώς, μία για να φτάσεις στο ύψιστο επίπεδο αυτού που λέμε «ευτυχία». Κι αν κάποια πράγματα αξίζουν δυο; Θα σου διηγηθώ μια ιστορία και θα προσπαθήσω να μην φοβηθώ τις λέξεις.
Όπως ξέρεις, κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται δυστυχισμένοι. Δεν έχει σημασία το μέγεθος των προβλημάτων τους, δεν παίζει ρόλο ο τόπος τους, δεν έχει κανένα νόημα να αναζητήσεις το λόγο της δυστυχίας τους. Απλώς γεννιούνται απαισιόδοξοι και με την ψυχή τους γερασμένη. Ακόμα κι αυτοί όμως, που τίποτα δεν φαίνεται να τους συναρπάζει, είναι δυνατόν να αγγίξουν την εν λόγω ευτυχία, έστω και για λίγο. Πολλές φορές δεν μπορούν να τη διαχειριστούν και τη χάνουν άνευ μάχης. Η ιστορία αυτή μιλάει για έναν τέτοιον άνθρωπο, που είχε την ευκαιρία του για λίγο φως, όμως την άφησε να φύγει.
Χωρίς μεγάλα όνειρα και βλέψεις, δεχόταν τα πράγματα όπως ερχόταν και ποτέ δεν ένιωσε ενθουσιασμένος ή πραγματικά χαρούμενος. Θα μου επιτρέψεις βέβαια, για το μυστηριώδες της ιστορίας, να ονομάσω τον «ήρωα» μας ΧΙΙΙ. Η ευκαιρία του είχε πρόσωπο, σώμα και όνομα, το οποίο θα ορίσουμε ως IV. Και στο πρόσωπο της ξεχώριζαν δυο τεράστια, σχεδόν μαύρα, μάτια, που κοιτάνε κατευθείαν στο βαθύτερο σημείο της ψυχής σου. Σε αυτά τα μάτια ο ΧΙΙΙ έβλεπε να ξετυλίγεται όλος του ο κόσμος. Αυτά τα μάτια πήραν μακριά τους εφιάλτες του και τον έκαναν να θέλει να ονειρεύεται ξανά, όπως τότε που ήταν πιτσιρίκος, πριν αρχίσει να καταλαβαίνει τον κόσμο.
Ο τρόπος που γνωρίστηκαν, αν πιστεύεις στο φαινόμενο της πεταλούδας, θα σου φανεί εντυπωσιακός. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Αυτό που αρκεί να ξέρεις είναι πως δεν γνωρίστηκαν όπως τα συνηθισμένα ζευγάρια. Ούτε βγήκαν το πρώτο τους ραντεβού όπως τα συνηθισμένα ζευγάρια. Τίποτα δεν θύμιζε συνηθισμένο ζευγάρι σε αυτούς κι ούτε ποτέ θα θυμίσει. Και πώς να ήταν συνηθισμένοι; Όταν ένιωσαν για πρώτη φορά ερωτευμένοι, ο ΧΙΙΙ βρισκόταν μακριά κι όταν ήταν δίπλα της, οι καταστάσεις τους ήθελαν σχεδόν άστεγους, να περνούν τα βράδια τους στο άδειο λιμάνι. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε, το αντίθετο, το αίσθημα που είχαν ότι γνωρίζονταν από πάντα έγινε ακόμα πιο δυνατό και το δέσιμο τους αδύνατο να σπάσει.
Με προσπάθεια κατάφεραν να βρουν το καταφύγιο τους, σε μια τρύπα που άνθρωπος μόνος του είναι ανυπόφορο να ζήσει. Όμως είχαν ο ένας τον άλλο και άντεχαν. Έχεις νιώσει ποτέ ότι ο κόσμος γύρω σου γκρεμίζεται συθέμελα, αλλά δεν σε νοιάζει, γιατί ξέρεις ότι αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι ζωντανό; Αυτή ήταν η κατάσταση για την IV και τον ΧΙΙΙ για αρκετό καιρό. Ζούσαν ο ένας για τον άλλο και τίποτα δεν περνούσε τα σύνορα του δικού τους ξεχωριστού κόσμου. Εκείνα τα απογεύματα που έκανε κοπάνα από τη δουλειά για να την έχει λίγο περισσότερο να κοιμάται στην αγκαλιά του, ήταν οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του. Αυτό που ένιωθαν κάθε φορά που ξάπλωναν γυμνοί, δεν μπορείς να το καταλάβεις αν δεν το έχεις νιώσει κι εσύ.
Μέσα στη μαυρίλα του κόσμου οι δυο τους βρήκαν μια φωτεινή γωνία για να προφυλαχθούν κι από εκεί στέκονταν απέναντι σε όλους και σε όλα που τους ήθελαν δυστυχισμένους. Όλα αυτά, μέχρι να επέλθει η πρώτη ρωγμή… Ο ΧΙΙΙ σκεφτόταν όλο και περισσότερο την κατηφόρα που είχε πάρει στη δουλειά του, την κακή κατάσταση των γονιών του, τον αδελφό του που αναπόφευκτα ακολουθεί τα βήματά του. Έχανε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ το πραγματικό νόημα της ζωής του, την IV. Για να το αντιμετωπίσει, η IV αφοσιώθηκε ακόμη περισσότερο στη σχολή της και έβαλε στόχο να φύγει σύντομα από τη χώρα. Προσπάθησε να δώσει στον ΧΙΙΙ την ευκαιρία να αλλάξει, να δει αυτό που γινόταν μπροστά του, όμως η θλίψη που για καιρό κρυβόταν βρήκε την ευκαιρία της και τον κατέβαλλε τόσο που ήταν αρκετά τυφλός για να δει το προδιαγεγραμμένο τέλος.
Βέβαια, όπως είναι γνωστό, τα άσχημα δεν έρχονται μεμονωμένα. Μια διάρρηξη στο σπίτι τους και η αναμενόμενη παραίτησή του από τη δουλειά υπέγραψαν περήφανα την απομόνωση του ΧΙΙΙ από όλα, από την IV, από τα όνειρα που έκανε δίπλα της κι από τα όνειρα που μοιράστηκαν. Όσα είχαν νιώσει φαινόταν πολύ μακρινά και ήταν σαν να είχε έναν άγνωστο μπροστά της. Τον περίμενε, αλλά δεν γινόταν άλλο. Τα πράγματα αντί να καλυτερεύουν οδηγούνταν σε ακόμη μεγαλύτερο τέλμα κι έτσι, μάζεψε όσο κουράγιο είχε, τον αγκάλιασε όσο πιο σφιχτά μπορούσε, έκλαψε στην αγκαλιά του, και τον αποχαιρέτησε.
Ήθελε χρόνο με τον εαυτό της είπε, δεν άντεχε άλλο αυτήν την κατάσταση. Προσπάθησε να της αλλάξει γνώμη, να την πείσει να το παλέψουν μαζί, αλλά δεν είχε νόημα. Η απόφαση είχε ήδη ληφθεί. Στον καιρό που πέρασε, του συνέβησαν καλά πράγματα. Όμως τίποτα δεν τον ένοιαζε πια και κάθε αιτία για να είναι χαρούμενος τον έπνιγε ακόμα πιο πολύ, γιατί δεν μπορούσε να το μοιραστεί μαζί της. Κάθε μέρα πέθαινε όλο και πιο πολύ μέσα του, η χαμένη του ευκαιρία στην ευτυχία τον βύθιζε στο πιο σκοτεινό σημείο της θάλασσας της ψυχής του και η σκέψη ότι δεν θα του δινόταν άλλη του έφερνε σκέψεις σχεδόν παρανοϊκές. Ήξερε ότι μπορούσε να ζήσει μακριά της, δεν το ήθελε όμως.
Κατάφεραν να συναντηθούν, δίχως νόημα. Όπως πάντα έκανε, η IV δεν άφησε τη λογική και τα πρέπει να υποχωρήσουν. Εξάλλου, είχε νέους στόχους πλέον, νέα όνειρα, στα οποία έβλεπε τον εαυτό της απελευθερωμένο από τα δεσμά του ΧΙΙΙ και οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου. Κι αυτός από την πλευρά του είχε βάλει κάποιους στόχους, είχε αποφασίσει να το αφήσει πίσω του, αλλά όσο ο ήλιος έπεφτε, τόσο πιο δύσκολο γινόταν να ξεχάσει. Τα όνειρά του πάντοτε αποζητούσαν τη δική της χαρά και το δικό της θαυμασμό. Πολλές φορές δεν υπήρχε ούτε ο ίδιος στα πλάνα του, παρά μόνο τα μεγάλα, διαπεραστικά της μάτια που τρυπούσαν τη μαύρη του καρδιά.
Γι΄ αυτό και της ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία. Μια ευκαιρία να της δείξει ότι είχε αλλάξει πραγματικά, ότι αν στεκόταν ξανά στο πλευρό του δεν υπήρχε τίποτα που να μην μπορούσε να καταφέρει. Μια ευκαιρία να της δείξει ότι μπορούν να είναι ξανά ερωτευμένοι, να νιώσουν ξανά όπως εκείνο το πρώτο βράδυ στο σπίτι – φυλακή, να έχουν το δικό τους απόρθητο φρούριο απέναντι στον κόσμο. Απογοητευμένος, δυστυχισμένος, σχεδόν διαλυμένος, το μοναδικό πράγμα που ήθελε ήταν αυτή η δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, η δεύτερη ευκαιρία να μπορέσει να πεθάνει γι αυτήν. Μόνο που η IV δεν πίστεψε ποτέ στις δεύτερες ευκαιρίες. Προσπάθησε να την κρατήσει, να της εξηγήσει, να της δώσει να καταλάβει πως όσος καιρός και να περάσει, όσο χαρούμενοι και να γίνουν στη ζωή τους, ποτέ δεν θα είναι το ίδιο αν είναι χωριστά. Του είπε ωμά, αλλά σωστά, πως αν ήταν μια δεκαετία μεγαλύτεροι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Πως τώρα πρέπει να εστιάσουν σε άλλα πράγματα και όλο αυτό τους κρατούσε πίσω. Του γύρισε την πλάτη κι έφυγε χωρίς να του ρίξει ούτε μια ματιά. Δεν είχε άδικο, αλλά τι σημασία έχουν όλα τα άλλα όταν ξέρεις πως έχεις βρει το μοναδικό λόγο για να ξυπνάς κάθε πρωί;
Και όπως είχε πείσει τον εαυτό της ότι πρέπει να κάνει, η IV ακολούθησε την απόφαση της χωρίς να κοιτάξει στιγμή πίσω. Έζησε όμορφες στιγμές και δεν μετάνιωσε ποτέ, παρόλο που δεν ένιωσε ποτέ τόσο ολοκληρωμένη όσο είχε νιώσει εκείνα τα ατέλειωτα βράδια με τον ΧΙΙΙ. Όσο για αυτόν; Είχε μέχρι το τέλος την ελπίδα ότι θα ξαναβρεί το φως δίπλα της, παρόλο που εδώ και καιρό είχε αφήσει τη θλίψη του να τον κατασπαράξει. Ένιωθε όμως ευγνωμοσύνη που κατάφερε, έστω και για τόσο λίγο, να νιώσει ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που έζησε ποτέ.
Στοιχειωμένος Σπίτης
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.