Παρατηρώντας το Πολυτεχνείο εχθές, σκεφτόμουν τι θα γινόταν αν η εξέγερση του Πολυτεχνείου γινόταν με τα σημερινά δεδομένα. Χαμογελώ ειρωνικά και τρομάζω ταυτόχρονα, σκέφτομαι ήδη τους τίτλους των φυλλάδων, τους δημοσιογράφους των πάνελ να μιλούν για κουκουλοφόρους, βία και ανομία, και διάφορους άλλους δήθεν κουλτουριάρηδες να γράφουν στο protagon και στο κάθε protagon για τις καταστροφές, για τα χαμένα μαθήματα και εξάμηνα, για τη γυφτιά των σημερινών πανεπιστημίων.
Για αυτούς γυφτιά είναι τα πανό και οι αφίσες, τα γκραφίτι και οι καταστροφές, η κουλτούρα των φοιτητών που επιλέγουν να συνδικαλιστούν. Φυσικά μιλούν για το φαίνεσθαι και όχι για το είναι. Γιατί δεν μιλούν για την γυφτιά της δημιουργίας σχολών χωρίς υποδομές, τη γυφτιά του να μην έχεις που να κάτσεις στο μάθημα σου, την γυφτιά του να κάνεις μαθήματα σε τρία διαφορετικά κτίρια-που δεν ανήκουν στην σχολή σου, την γυφτιά του να έχεις αναγκαστεί σε εξέταση να πας από κτίριο της Πανεπιστημίου σε κτίριο στο Μοναστηράκι γιατί δεν χωράς- γιατί λεφτά για κτίριο δεν υπάρχουν.
Ξεχνούν και τη γυφτιά να δανείζεσαι τα συγγράμματα από δω και από εκεί γιατί με το ζόρι φέτος σου έδωσαν ένα που δεν τα λέει και όλα ή την γυφτιά να πληρώνεις την κόλλα σου γιατί το Πανεπιστήμιο δεν έχει λεφτά. Όπως, ξεχνούν την γυφτιά να μην έχεις βιβλιοθήκη ή η βιβλιοθήκη της σχολής σου να έχει το μέγεθος της δικής σου, της προσωπικής. Την γυφτιά του να βλέπεις τους καθηγητές σου να προσπαθούν να σου δείξουν σε 3 υπολογιστές, όταν ο αριθμός των φοιτητών στο εργαστήριο ήταν 20.
Μπορώ να γράφω με τις ώρες για αυτές τις γυφτιές του Πανεπιστημίου -που κάποιοι ξεχνούν ή δεν έχουν απλά ιδέα – που προσπερνούσα μπροστά στην γνώση που έβρισκα και κυρίως που έδιναν οι φοιτητές του. Ναι, αυτά τα κιτς κωλόπαιδα που συνδικαλίζονταν είχαν απίστευτες γνώσεις και κάναμε απίστευτες συζητήσεις, όπως και με άλλα παιδιά που μπορεί να μην συνδικαλίζονταν οργανωμένα αλλά έψαχνα με πάθος την επαφή της συζήτησης και της τριβής.
Σκέφτομαι όλους αυτούς που μιλούν για τα σημερινά Πανεπιστήμια με τη χυδαιότητα του απόλυτου γνώστη, που μιλούν για το τότε Πολυτεχνείο και την μνήμη του, πόσο εύκολα θα καταβρόχθιζαν ένα σημερινό Πολυτεχνείο. Γιατί πολύ απλά την κουλτούρα που μας έφτασε μέχρι εδώ αυτοί πρώτα από όλους υποστηρίζουν, αυτοί που μισούν την αλλαγή, βίαιη ή μη. Πριν τα τανκς αυτοί θα χαν σκυλέψει το Πολυτεχνείο.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.