Ο μύθος της Καμένης Βάτου
«…Κι έτσι πλήθαιναν οι φωνές όσων έλεγαν πως οι μέρες του σκότους κράτησαν πολύ· πως είχε χρειαστεί μακρά αναμονή, όσο να πραγματοποιηθεί η υπόσχεση της ευδαιμονίας και να επαληθευτούν οι επαγγελίες του φωτός. Είπαν: “Ελάτε, αφήστε μας να χτίσουμε τα σπίτια μας γύρω από την αιωνίως φλεγόμενη βάτο. Θα παρέλθουν για πάντα οι μέρες του σκότους και του ψύχους, καθώς η βάτος θα καίει πάντα, χωρίς να καίγεται ποτέ”. Έτσι μιλούσαν οι πιο τολμηροί, εκείνοι που μέσα τους ζούσε το μέλλον, όπως το αγέννητο στο σώμα των εγκύων, εκείνοι που δεν είχαν ανάγκη από χρησμούς, που είχαν δικό τους φρόνημα, υψηλό, και δεν ρωτούσαν “Τι θα συμβεί;”, αλλά “Τι θα κάνουμε;”. Παρά τα εμπόδια και την έχθρα των άλλων, πολλοί τους ακολούθησαν στο απόκρημνο, δύσβατο μονοπάτι προς τη φλεγόμενη βάτο. Κι αποφάσισαν να ζήσουν μέσα στο φως της.
Τότε όμως άρχισαν να καρβουνιάζουν τα κλαδιά της, ύστερα έπεσαν κι έγιναν στάχτη. Ακόμα κι η ρίζα κάηκε κι έγινε στάχτη. Σκοτείνιασε πάλι κι έπιασε κρύο.
Πάλι ακούστηκαν φωνές που έλεγαν: Βλέπετε πώς διαψεύστηκαν οι προσδοκίες μας· δεν μπορεί, κάποιος θα φταίει! Ας δούμε ποιος είναι ο φταίχτης!
Και τότε οι νέοι άρχοντες έβαλαν και σκότωσαν όλους όσοι μίλησαν έτσι, κι οι ίδιοι είπαν: “Θάνατος σ’ όποιον διαδίδει πως κάηκε η βάτος, ατίμωση και θάνατος! Πείτε μας, ποιος, που δεν είναι εχθρός, δεν θα ‘βλεπε το φως της; Ποιος μη εχθρός θα κρύωνε στη ζεστή θαλπωρή της μέσα;”
Έτσι μίλησαν οι νέοι άρχοντες, όρθιοι πάνω στο λόφο από στάχτες, και οι νέοι σκλάβοι, γύρω τους, κρατούσαν ψηλά πυρσούς που φώτιζαν τ’ αφεντικά.
Και πάλι σηκώθηκαν μερικοί, που μέσα τους ζούσε το μέλλον, όπως το αγέννητο έμβρυο στο σώμα της γυναίκας, και είπαν: “η βάτος έχει καεί γιατί υπάρχουν πάλι νέοι άρχοντες και σκλάβοι, που εμείς τους δώσαμε άλλο όνομα. Γιατί πάλι υπάρχει ψέμα και μοχθηρία και ταπείνωση και πάθος για εξουσία. Ελάτε, αφήστε μας να κάνουμε κάπου αλλού μια νέα αρχή”.
Όμως οι νέοι αφέντες διέταξαν τους σκλάβους να εξυμνούν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν τη φλεγόμενη βάτο. Άπλετο όσο ποτέ μας φωτίζει το φως της, αντηχούσε το τραγούδι τους μες στα σκοτάδια. Τρέμοντας απ’ το κρύο συνέχιζαν το τραγούδι: “Πώς μας θερμαίνει η αιώνια φλόγα της βάτου”. Οι νέοι μπράβοι των νέων κυρίων ξαμολήθηκαν να ξεπαστρέψουν αυτούς που έλεγαν την αλήθεια, να ατιμάσουν τα ονόματα όσων διατείνονταν πως πρέπει να γίνει ένα νέο ξεκίνημα. Ωστόσο, όσους κι αν σκότωναν δεν μπορούσαν να καταστρέψουν την ελπίδα, που είναι παλιά όσο το πάθος, νέα σαν την αυγή.
“Υπάρχει μια άλλη βάτος, πρέπει να ψάξουμε να τη βρούμε”, διακηρύσσουν οι μυστικές φωνές των διωκόμενων από τα πρωτοπαλίκαρα των παλαιών και νέων κυρίων. “Δεν τη βρίσκουμε; Θα φυτέψουμε μια καινούργια”.
Ευλογημένοι ας είναι όσοι μιλούν έτσι. Μακάρι να είναι ευκολοδιάβατα γι’ αυτούς τα πέτρινα μονοπάτια, είθε το φρόνημά τους να ξεπερνάει το θρήνο μας».
Αυτά είπε ο ξένος, πριν μας αφήσει ξανά. Προσπαθήσαμε να τον ξεχάσουμε γρήγορα, τον ίδιο και την πικρή γεύση της ελπίδας του. Μας είχαν κουράσει τα αιωνίως νέα ξεκινήματα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.