Από πολύ μικρή μισούσα το πρωινό ξύπνημα, το ξυπνητήρι σχεδόν βογκούσε για να με σηκώσει από το κρεβάτι ώστε να είμαι στην ώρα μου στο μάθημα. Κάπως έτσι λοιπόν, έστω και άθελά μου, έχανα σχεδόν κάθε μέρα την πρωινή προσευχή στο γυμνάσιο.
Στο λύκειο τα πράγματα άλλαξαν κατά πολύ. Ναι μεν εξακολουθούσα να διατηρώ μία σχέση εξάρτησης με τον ύπνο, αλλά αυτή τη φορά, δεν παρακολουθούσα την πρωινή προσευχή με πλήρη συνείδηση των πράξεών μου. Όχι τόσο γιατί με εκνεύριζαν οι τύπου στρατιωτικές στοιχίσεις των παιδιών με «προσοχή» και «ανάταση», ούτε γιατί με ενοχλούσε η σεξιστική ομαδοποίησή μας σε κορίτσια και αγόρια, αλλά πολύ παραπάνω γιατί είχα κατασταλάξει ότι η θρησκεία είναι μία μεγάλη «φούσκα».
Προσπάθησα μάλιστα να πάρω απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών. Η απόπειρά μου κατέληξε σε μία «χαριτωμένη» επίπληξη του τότε διευθυντή (την αποκαλώ χαριτωμένη γιατί ο διευθυντής έμοιαζε αρκετά με πορνόγερο που μόλις έβλεπε κοριτσάκια να κάνουν αταξία, τα νουθετούσε στοργικά) και με ένα χτύπημα στην πλάτη από τον τότε καθηγητή θρησκευτικών μας, «έλα βρε Χριστιάνα που θέλεις να πάρεις απαλλαγή στο μάθημά μου, 20 θα σου βάλω, άσε που έχεις και πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθείς».
Διατύπωση που ίσχυε κατά κάποιο τρόπο αν αναλογιστεί κανείς ότι η τότε σχέση μου (ο ύπνος), μου έκανε πολύ συχνά παράπονα ότι δεν περνούσαμε αρκετό χρόνο μαζί. Τα περισσότερα βράδια ξενυχτούσα μέχρι πολύ αργά, ώστε να καλύψω την ύλη των Πανελληνίων, που το μεσημέρι είχα αποφασίσει να πείθω τον εαυτό μου ότι δεν αντέχω να διαβάσω.
Κάπως έτσι εγκατέλειψα πολύ γρήγορα τον αγώνα για την απαλλαγή μου, γεγονός που μετάνιωσα έπειτα.
Αν από την άλλη όμως στο σχολείο δεν διδασκόμασταν μόνο για το πόσο καλός, τίμιος και αλτρουιστής είναι ο Χριστούλης, κανένας άθεος/αγνωστικιστής/σκεπτόμενος μαθητής δεν θα ένιωθε τον εσωτερικό του κόσμο να κλονίζεται κάθε φορά που παρακολουθούσε το μάθημα των θρησκευτικών. Και όλοι οι μαθητές βέβαια θα αποκτούσαν πολύπλευρη γνώση και σημαντικότερα, την πραγματική ελευθερία να επιλέξουν πού θα πιστέψουν.
Ο αθεϊσμός στα σχολεία της Ιρλανδίας
Κάπως έτσι (;) πρέπει να σκέφτηκε και ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, ο οποίος αποφάσισε –παρά την ισχυρή σύνδεση μεταξύ εκκλησίας και εκπαίδευσης- να δώσει στους μαθητές της χώρας του την ευκαιρία να διδαχτούν για τον αθεϊσμό και τον αγνωστικισμό.
Σε μία χώρα που τα ποσοστά της αθεΐας αγγίζουν μόλις το 4%, η απόφασή του κρίνεται μάλλον τολμηρή. Το εγχείρημα έχει αναλάβει η εκπαιδευτική Μ.Κ.Ο «Educate Together», η οποία ήδη είναι η «προστάτιδα» 68 πολύ-πολιτισμικών σχολείων στην Ιρλανδία.
Η «Εducate Together» ιδρύθηκε πριν από περίπου 20 χρόνια όταν μία ομάδα εκπαιδευτικών και γονιών απαίτησε την ίδρυση πολύ-πολιτισμικών (επομένως και πολύ-θρησκευτικών σχολείων). Τότε αυτή η ομάδα «πολεμήθηκε» σκληρά από την Καθολική Εκκλησία, σήμερα όμως έχει κατακτήσει την “ελευθερία” της.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα αρχικά θα τεθεί σε λειτουργία σε κάποια “πολύ-θρησκευτικά” δημοτικά σχολεία και θα δώσει τη δυνατότητα σε 16.000 μαθητές να διδαχτούν τις αρχές του αθεϊσμού και του αγνωστικισμού.
Επιπλέον θα παρέχεται η δυνατότητα παρακολούθησης κάποιων μαθημάτων και διαδικτυακά, γεγονός πολύ θετικό αν αναλογιστεί κανείς ότι μόλις το 2% από τα 3.200 δημοτικά σχολεία της Ιρλανδίας δεν ανήκει σε κάποια θρησκευτική κοινότητα.
Οι μαθητές θα είναι σε θέση να επιλέξουν το θρήσκευμά τους ή τη μη πίστη σε αυτό. Η «Εducate Together δεν θα προσπαθήσει να τους πείσει ότι δεν υπάρχει Θεός, δεν θα τους διδάξει δογματικά κάτι, αλλά θα διευρύνει τους ορίζοντές τους και θα τους δείξει όλες τις εναλλακτικές.
Η τάξη του 2014 λοιπόν θα μπορεί να διδάσκεται βιβλία όπως «Η Μαγεία της Πραγματικότητας» του Dawkins.
Όλα αυτά μάλιστα συμβαίνουν σε μία χώρα που το ποσοστό των ανθρώπων που δεν πιστεύουν στο Θεό είναι μοναχά μία μονάδα πιο υψηλό από αυτό της Ελλάδας (3%). Στην Ελλάδα που ακόμη και η απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών ή μία μαθήτρια με μαντήλα, θα αντιμετωπιστεί ως ζήτημα “ταμπού” και εξεζητημένο.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.