Από τις 12/6 που έχει ξεκινήσει το Μουντιάλ στα γήπεδα της Βραζιλίας, δεν υπάρχει άλλο θέμα συζήτησης γύρω μας, πέρα από το ποδόσφαιρο. Από τους πιο σχετικούς μέχρι τους πιο άσχετους, ανεξαρτήτου φύλου, έχουν άποψη για μπάλα, χαίρονται ή χαλιούνται με κάτι που συμβαίνει στο Μουντιάλ, λες και δεν υπάρχει κάτι σημαντικότερο αυτή τη στιγμή στη ζωή μας.
Στο πρώτο ματς, ασχολιόμασταν όλοι με τον Ασιάτη διαιτητή του Βραζιλία-Κροατία. Για το «πέτσινο» πέναλτι που έδωσε στην διοργανώτρια χώρα και ακόμα και τώρα κάποιος κάπου μπορεί να συζητάει για αυτό.
Στο δεύτερο, στο Μεξικό-Καμερούν, αυτός που τελικά έκλεψε την παράσταση ήταν ένας Κολομβιανός! Ο λόγος για τον διαιτητή της αναμέτρησης, που ακύρωσε λανθασμένα δύο καθαρά γκολ του Μεξικού. Δύο στα δύο οι διαιτητές στα πρώτα ματς και οι θεωρίες συνομωσίας δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους.
Ευτυχώς στο τρίτο παιχνίδι, η Ολλανδία μας έκανε επιτέλους να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, αφού διέσυρε με 5-1 την Πρωταθλήτρια Κόσμου και Ευρώπης Ισπανία, η οποία όμως είχε προηγηθεί με «μούφα» πέναλτι με τον «Ισπανό» γεννημένο στη Βραζιλία ηθοποιό, συγγνώμη ποδοσφαιριστή, Ντιέγκο Κόστα να κάνει τη βουτιά της ζωής του, χωρίς να έχει κάτι να ζηλέψει από τους συμπατριώτες του, Φρεντ και Νεϊμάρ. Το θέατρο δεν θα το θυμάται κανείς σε λίγα χρόνια, αλλά η πεντάρα θα συζητιέται για πολλά χρόνια ακόμα. Το συγκεκριμένο θα μείνει στην ιστορία και ωςτο χειρότερο της καριέρας του Ίκερ Κασίγιας.
Το παιχνίδι της Χιλής με την Αυστραλία ευτυχώς πέρασε στα «ψιλά» γιατί αφενός ήταν αντιεμπορικό αφετέρου ήταν σε δύσκολη ώρα Ελλάδος και δεν είχε κάτι άξιο αναφοράς, σχολιασμού ή συνωμοσίας.
Κάπου εκεί έφτασε και η ώρα της εθνικής μας ομάδας να παίξει το πρώτο της παιχνίδι στην διοργάνωση απέναντι στην Κολομβία. Βούτυρο στο ψωμί του κάθε Έλληνα οπαδού. Μετά το 0-3 οι συζητήσεις που μπορούσαν να γίνουν στο καφενείο είναι αμέτρητες. Από «θάψιμο» σε κάθε έναν διεθνή ξεχωριστά και τον Φερνάντο Σάντος, μέχρι ανάλυση για το πώς θα έπρεπε να είχαμε κατέβει για να κερδίζαμε 4-0 και να δείχναμε στα γατάκια τον Χάμες και τον Γκουαδράδο πως παίζεται το τόπι.
Στο Ουρουγουάη-Κόστα Ρίκα και τη νίκη της δεύτερης, όλοι οι Ολυμπιακοί που μπορεί να έκραζαν κατά καιρούς τον Ζοέλ Κάμπελ τη σεζόν που μας πέρασε, πανηγύριζαν για την παιχτάρα του Θρύλου (κι ας μην ανήκει πλέον στον Ολυμπιακό) που έδειξε στον πρώτο σκόρερ της Ευρώπης της σεζόν που μας πέρασε, Λουίς Σουάρες, ποιος είναι το αφεντικό (κι ας μην έπαιζε ο Ουρουγουανός. Πόσοι από αυτούς το ήξεραν άλλωστε;).
Όσο για το ντέρμπι Αγγλία-Ιταλία, οι απανταχού γνώστες και ειδικοί έλεγαν σε κάποιο καφενείο (προφανώς μετά το τέλος του ματς και γνωρίζοντας το αποτέλεσμα): «Τα ‘λεγα εγώ ότι οι Άγγλοι δεν πάνε πουθενά ούτε και φέτος και ο Ρούνεϊ είναι πιο υπέρβαρος και από μένα» και «Μου μάθατε όλοι τον Πίρλο. Εγώ τον ήξερα και πριν από την Μίλαν».
Μετά το ντέρμπι σειρά είχε το άλλο παιχνίδι του ομίλου μας, Ακτή Ελεφαντοστού-Ιαπωνία. Συμπέρασμα παντογνώστη: «Αν κλείσουμε τον Ντρογκμπά την έχουμε άνετα την Ακτή, όσο για τους Ιάπωνες, είναι κακοί πίσω. Δεν θα φάμε γκολ. Θα τους βάλουμε ένα και περάσαμε». Με πολύ περισσότερα λόγια βέβαια.
Ελβετία-Εκουαδόρ δεν είδε κανείς γιατί «τι να δεις;». Άσχετα αν ήταν ένα ματς που έγινε ανατροπή με το νικητήριο γκολ να μπαίνει στις καθυστερήσεις για τους Ελβετούς (2-1). Στο Γαλλία-Ονδούρα, ακόμα ψάχνουν σε ποια ήπειρο είναι η Ονδούρα και μπορεί να μην ξέρουν καν το σκορ επειδή είναι απορροφημένοι σε αυτό και στο ματς της Αργεντινής όλοι ασχολούνται με το αν ο Μέσι χαιρέτησε ένα παιδάκι ή όχι και πάει λέγοντας.
Μακάρι να είχαμε όλα τα προβλήματά μας λυμένα και το τι γίνεται στο Μουντιάλ να ήταν το πιο σημαντικό πράγμα για το οποίο θα έπρεπε να ανησυχούμε. Δυστυχώς όμως, η πραγματικότητα μας προσγειώνει κάθε μέρα και μας υπενθυμίζει με διάφορους τρόπους ότι η ζωή μας δεν είναι το Μουντιάλ.
Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η υγεία. Η δική μας και των ανθρώπων που αγαπάμε. Όλα τα άλλα είναι σταγόνες στον ωκεανό. Πόσο μάλλον, το τι γίνεται στο Μουντιάλ.
ΥΓ. Σας τα λέει αυτά ένας άνθρωπος, «άρρωστος» με το ποδόσφαιρο.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.