Το πρόβλημα του ελληνικού στρατού είναι ένα και πολύ σημαντικό. Η παντελής έλλειψη λογικής σε ό,τι κάνεις ή καλύτερα σε ό,τι είσαι υποχρεωμένος να κάνεις.
Οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν 6 και κάποιος ανοίγει το φως μέσα στον θάλαμο. Τυφλώνεσαι και ενστικτωδώς καλύπτεις το πρόσωπο σου με το μαξιλάρι. «Πότε πήγε πάλι 6 ρε πούστη μου;» σιχτιρίζεις μέσα σου. Άλλη μία μέρα στον ελληνικό στρατό ξεκινά.
Ο θαλαμοφύλακας (ο κάποιος που άνοιξε τα αναθεματισμένα φώτα) έρχεται δίπλα σου, σε σκουντάει και σου λέει «Σήκω μαλάκα, φρουρά». «Ξέρω» του απαντάς, «σε 5’ σηκώνομαι». Τα 5’ περνάνε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Να πέρναγε έτσι όλος ο καιρός μέσα σε αυτό το τρελάδικο, σκέφτεσαι και σηκώνεσαι βαριεστημένα.
Ντύνεσαι αργά-αργά ενώ παράλληλα ανταλλάσεις τις πρώτες κουβέντες με τον ψηλό που κοιμάται από κάτω σου και τον κοντό δύο κρεβάτια δίπλα. Γελάς με τον τύπο που κοιμάται απέναντι σου και ρίχνει τις πρώτες πρωινές κατάρες στο ηλίθιο που σκέφτηκε το εγερτήριο να είναι στις 6. Λες και έχεις να κάνεις κάτι όλη μέρα.
Σέρνεις το κουφάρι σου μέχρι τον οπλοβαστό, ρίχνεις δεύτερη κατάρα που ο θαλαμοφύλακας (ο τύπος που άνοιξε τα φώτα ντε) δεν έχει κάνει την μοναδική δουλειά που του έχει ανατεθεί, να ξεκλειδώσει τα όπλα ώστε άλλη μία μέρα να ξεκινήσει. Μία μέρα σαν όλες τις άλλες.
Ο ελληνικός στρατός δεν είναι δύσκολος. Δύσκολες στιγμές θα υπάρξουν αλλά σίγουρα δεν μπορείς να τον χαρακτηρίσεις δύσκολο. Οι 9 μήνες είναι ένα σεβαστό διάστημα το οποίο όμως θα περάσει αργά ή γρήγορα.
Το πρόβλημα του ελληνικού στρατού είναι ένα και πολύ σημαντικό. Η παντελής έλλειψη λογικής σε ό,τι κάνεις ή καλύτερα σε ό,τι είσαι υποχρεωμένος να κάνεις. Αν καταφέρεις να ξεπεράσεις το αρχικό σοκ του να βλέπεις μήνες, μέρες, ώρες και δευτερόλεπτα να περνούν άσκοπα, χωρίς κανένα απολύτως νόημα, τότε έχεις βγει νικητής.
Όταν υπηρετείς τον ελληνικό στρατό η ζωή σου μπαίνει σε standby. Βλέπεις φίλους και γνωστούς να συνεχίζουν την ζωή τους όπως ο καθένας επιθυμεί ενώ εσύ είσαι αναγκασμένος να φυλάξεις περί τις 700 (!) ώρες μία σκοπιά ή να βάζεις υπογραφές και ώρες σε τετράδια εν ώρα περιπόλου.
Μπρρρ. Ανατρίχιασα!
Στην ζωή μας ωστόσο, ακόμα κι αν αυτή βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής , καλό είναι να μπορούμε να αποκομίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα. Από μία 9μηνη θητεία λοιπόν στα χακί δύο είναι τα πράγματα τα οποία όταν ξεμπερδέψεις θα έχεις κερδίσει.
Το πρώτο είναι η υπομονή. Υπομονή για να περάσει ο καιρός, υπομονή στο δίωρο της υπηρεσίας με τον τύπο που δεν βγάζει άχνα, ή υπομονή με τον ανώτερο που δεν μπορεί να συντάξει μία πρόταση που περιέχει πάνω από 7 λέξεις αλλά μπορεί να σε τιμωρήσει επειδή δεν πρόλαβες να ξυριστείς πρωί-πρωί.
Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι οι άνθρωποι που γνωρίζεις και περνάς την θητεία μαζί τους. Με αυτούς θα τρως, θα γελάς, θα βρίζεις και θα ονειρεύεσαι. Είναι οι μόνοι που μπορούν να σε κάνουν να περάσεις όχι απλά ανώδυνα, αλλά ακόμα και ευχάριστα όλο αυτό το διάστημα. Είναι οι άνθρωποι που καταφέρνουν μέσα σε 9 μήνες από άγνωστοι να γίνουν φίλοι σου.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.