Η πώληση του ΟΑΣΑ, της ΣΤΑΣΥ και της ΟΣΥ, μαζί με τον ΟΣΕ, είναι ίσως τα πρώτα και πιο χυδαία κομμάτια του καινούργιου ξεπουλήματος. Οι μεταφορές, ένα από τα βασικά κομμάτια της ζωής σε μια πόλη ή σε μια χώρα, είναι κάτι απόλυτα ταξικό. Το κόστος της συντήρησης ενός ΙΧ μετά το 2010 έχει γίνει δυσβάστακτο ως απαγορευτικό για τη μεγάλη μάζα των Ελλήνων. Ένα ΙΧ φορολογείται διπλά και τρίδιπλα, μέσα από τα τέλη κυκλοφορίας, τα υψηλά ασφάλιστρα, τις συνεχείς αυξήσεις στην τιμή της βενζίνης μέσα από την αύξηση του ειδικού φόρου αλλά και του ΦΠΑ, ενώ με τα ληστρικά τεκμαρτά εισοδήματα, αποτελεί τεκμήριο διαβίωσης φορτώνοντας το εισόδημα ενός φορολογουμένου με ένα τριχίλιαρο το λιγότερο, πλαστό και κάλπικο όταν μιλάμε για ανέργους που προσπαθούν να περάσουν την κάθε μέρα ξοδεύοντας ίσα ίσα για το φαγητό τους.
Έτσι λοιπόν, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην επαρχία, οι άνθρωποι μετακινούνται όλο και περισσότερο με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, που ανήκουν στο κράτος.
Η τιμή του εισιτηρίου είναι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα όταν αναφερόμαστε σε αυτά τα μέσα μεταφοράς. Απευθυνόμενα κατά κύριο λόγο στους φτωχούς, είναι απαραίτητο, προκειμένου να επιτελούν το ρόλο τους, να έχουν χαμηλό αντίτιμο εισιτηρίου και έτσι να μπορούν όλοι να τα χρησιμοποιούν.
Με την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα, από την πρώτη στιγμή αυτά τα μέσα έγιναν στόχος των δανειστών. Πρότειναν «εξυγίανση» της λειτουργίας τους, η οποία -ω, του θαύματος!- στρεφόταν πάντα στην αύξηση της τιμής του εισιτηρίου και στην αύξηση των εσόδων, καθώς και στη μείωση των λειτουργικών τους δαπανών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εισιτήριο του μετρό για το αεροδρόμιο από το κέντρο της Αθήνας. Ξεκίνησε από το 2004 με ένα εξαιρετικά υψηλό αντίτιμο, 8€, για να μειωθεί με την κυβέρνηση της ΝΔ επί υπουργίας του Μιχάλη Λιάπη στο υπουργείο Μεταφορών, στα 6€, και να επανέλθει με την εφαρμογή του μνημονίου στα 8€, ενώ σήμερα έχει ανέβει ακόμα περισσότερο και στοιχίζει 10€, κάνοντας τη μετακίνηση με το μετρό για το αεροδρόμιο μόνο για πλουσίους.
Η εισιτηριοδιαφυγή υπήρξε ένα από τα μεγάλα προβλήματα. Όσο αυξανόταν η οικονομική πίεση που δέχονταν οι πολίτες από τη μνημονιακή επίθεση, άλλο τόσο αυξανόταν και η εισιτηριοδιαφυγή. Οι κυβερνήσεις, μην έχοντας στην ουσία τον έλεγχο της οικονομικής τους πολιτικής, που καθοριζόταν από ξένα κέντρα, αντιμετώπισαν το θέμα με καταστολή. Αύξησαν τον αριθμό των ελεγκτών, ενώ έκαναν και καμπάνιες απαξίωσης των ανθρώπων που δεν αγόραζαν εισιτήριο, αποκαλώντας τους «τσαμπατζήδες». Οι ελεγκτές των εισιτηρίων πολλές φορές γίνονταν βίαιοι και προσβλητικοί απέναντι στους παραβάτες.
Αυτό οδήγησε το καλοκαίρι του 2013 στον αιφνίδιο θάνατο του Θανάση Καναούτη, ενός 19χρονου άνεργου επιβάτη που όταν βρέθηκε χωρίς εισιτήριο σε ένα αστικό λεωφορείο, έπεσε, κάτω από περίεργες συνθήκες και μετά από καβγά με τον ελεγκτή, έξω από αυτό, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του, σε μια υπόθεση που ακόμα και σήμερα εκκρεμεί στη δικαιοσύνη. Τότε μεγάλες διαδηλώσεις είχαν ξεσπάσει καλοκαιριάτικα εναντίον της κυβέρνησης Σαμαρά,οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με άγρια καταστολή. Και πάλι η τότε κυβέρνηση, για να αποσείσει από πάνω της τη λαϊκή οργή για την αναλγησία της, κατέφυγε στον κοινωνικό αυτοματισμό, προσπαθώντας να μιλήσει για αντικοινωνική συμπεριφορά του άτυχου επιβάτη, ενώ κάλυψε πλήρως τον ελεγκτή. Το ίδιο έκαναν και διάφοροι επώνυμοι με χαρακτηριστικότερη όλων τη δήλωση της Λένας Διβάνη «Ε, δε θα πέσει η κυβέρνηση για έναν τσαμπατζή!».
Για να λύσουν το θέμα βρήκαν τη λύση: Το ηλεκτρονικό εισιτήριο, ένα έργο που θα αρχίσει να λειτουργεί από τις αρχές του 2017 και γίνεται με κονδύλια του ΕΣΠΑ καθώς και ιδιωτικά κεφάλαια, έχει σκοπό να αποτρέψει την εισιτηριοδιαφυγή, χωρίς από την άλλη μεριά να υπάρχει καμία ανακοίνωση για την πολιτική χρέωσης του αντιτίμου του εισιτηρίου που θα ασκηθεί.
Μέσα σε όλα αυτά η ιδιωτικοποίηση των εταιρειών λειτουργίας ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, είναι ένα καινούργιο πλήγμα για τα λαϊκά στρώματα. Παντού στον κόσμο, όπου έχουν ιδιωτικοποιηθεί οι αστικές συγκοινωνίες, η τιμή των εισιτηρίων έχει ανέβει δραματικά. Ένας ιδιώτης που θα έρθει να επενδύσει χρήματα αγοράζοντας αυτές τις εταιρείες στόχο θα έχει το κέρδος και όχι να ασκήσει κοινωνική πολιτική, που είναι ευθύνη του κράτους. Κατά συνέπεια, οι μετακινήσεις θα γίνουν ακόμα περισσότερο δύσκολες για τα λαϊκά στρώματα.
Επιπλέον, προχωρώντας στην ιδιωτικοποίηση αυτή, το κράτος, τη στιγμή που έχει προχωρήσει στην αναβάθμιση των υποδομών μέσα από τα έργα της τηλεματικής, που άρχισε να λειτουργεί πρόσφατα στα αστικά λεωφορεία της Αθήνας, αλλά και του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, δίνει εταιρείες στις οποίες ο ιδιώτης δε θα κληθεί να βάλει ούτε ένα ευρώ, ενώ θα έχει καθαρό κέρδος από την πρώτη μέρα, χωρίς καμία χασούρα, μια και με το ηλεκτρονικό εισιτήριο όλοι θα πληρώνουν, ανεξάρτητα αν μπορούν.
Η ιδιωτικοποίηση των κρατικών εταιρειών μεταφορών αποτελεί ένα κομμάτι του πυρήνα του μνημονίου, που εισέρχεται στην τελευταία φάση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με το σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή τη φάση θα ξεπουληθούν τα βασικά που έχει στην ιδιοκτησία του το κράτος και αφορούν ευθέως την επιβίωση των πολιτών: Το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, οι μεταφορές. Και μάλιστα η ιδιωτικοποίηση αυτών των τελευταίων ξεκινάει πρώτη γιατί είναι λιγότερο ακανθώδης σε σχέση με τις υπόλοιπες, όμως είναι εξίσου σημαντική. Στα χέρια μας είναι να τη σταματήσουμε! Ακόμα και ρίχνοντας την κυβέρνηση!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.