Μπορεί να φτάνουμε στα μέσα του Αυγούστου, αλλά οι διακοπές για κάποιους δεν έχουν τελειώσει ακόμα, ενώ για άλλους τώρα αρχίζουν. Αν αναρωτιέστε ποια βιβλία θα βάλετε στις αποσκευές σας, πάρτε ιδέες από τις καλοκαιρινές βιβλιοπροτάσεις των Εκδόσεων των Συναδέλφων.
Μετά τις Ακυβέρνητες Πολιτείες από την Θεσσαλονίκη και τον Μωβ Σκίουρο στην Πλατεία Καρύτση, την σκύταλη στις καλοκαιρινές μας βιβλιοπροτάσεις παίρνουν οι Εκδόσεις των Συναδέλφων από το «προπύργιό» τους στα Εξάρχεια.
Οι πρώτες συνεργατικές εκδόσεις στον πολύπαθο κλάδο του βιβλίου που μας δείχνουν έναν άλλον δρόμο, συνεργατικό και αλληλέγγυο, προτείνουν στους αναγνώστες του 3pointmagazine.gr πέντε βιβλία από τις εκδόσεις τους για να μας συνοδεύσουν στις χαλαρωτικές ώρες των διακοπών μας.
1. Εδώ Ελεύθερα Εξάρχεια, Νίκος Κουφόπουλος – Νικόλας Αγάθος
Γιατί κόμικ η ιστορία των Εξαρχείων; Γιατί όχι; Τα Εξάρχεια είναι πάνω απ’ όλα. Εάν θέλετε, είναι «τα πάντα όλα»… Είναι λογοτεχνία, είναι ποίηση, είναι κινηματογράφος, θέατρο, μουσική. Είναι συγκρούσεις με την εξουσία, παρανομία, καταλήψεις, ένοπλο, είναι πολιτική. Είναι συνελεύσεις κινηματικές, είναι πορείες, είναι ατομικές εξεγέρσεις. Είναι κοινωνικά κέντρα, είναι φιλοσοφία, είναι διανόηση, είναι αλητεία. Είναι γειτονιά, είναι οικογενειάρχες, είναι μικρομαγαζάτορες, είναι άνθρωποι της δουλειάς. Είναι φοιτητές, είναι νεολαία… Είναι νέες ιδέες.
Γι’ αυτό, λοιπόν, ένα κόμικ για τα Εξάρχεια. Για τα Εξάρχεια που αγαπήσαμε, για τα Εξάρχεια που μισήσαμε, για τα Εξάρχεια που ονειρευτήκαμε. Για όλες τις γωνιές αυτού του πλανήτη, που θα θέλαμε να γίνουν Εξάρχεια. Ελεύθερες και ανυπότακτες!
2. Πες μου πού θα πας, Πόπη Φιρτινίδου
Έξι διηγήματα που αναβλύζουν ανθρωπιά, βαθιά αγάπη και το άρωμα που έχουν οι πιο γλυκές αναμνήσεις. Έξι διηγήματα για τη μουσική, τα παιδιά και την αγάπη που περιμένουν να τα ανακαλύψετε. «Διαμαντάκια», που χρειάζεται να σκάψει κανείς λίγο κάτω από την επιφάνεια για να τα βρει. Που όταν τα βρει, χρειάζεται να σκύψει επάνω τους, σχεδόν ευλαβικά, να τα θαυμάσει και να ρουφήξει βαθιά μέσα του το θάμπος τους.
Η πένα της Πόπης Φιρτινίδου μπορεί μερικές φορές να κάνει αστεία, αλλά δεν αστειεύεται. Παίρνει στα σοβαρά την αποστολή της, χωρίς την πομπώδη σοβαροφάνεια που ενδημεί στη νεοελληνική πεζογραφία. Στιβαρή, λιτή, αλλά πλήρης ευαισθησίας η γραφή της Φιρτινίδου μάς ταξιδεύει – αυτή δεν είναι άλλωστε η δουλειά της λογοτεχνίας;
Η Πόπη Φιρτινίδου γεννήθηκε το 1966 και μεγάλωσε στη Βέροια. Σπούδασε Μουσική σε Ωδεία της Βέροιας και της Θεσσαλονίκης και Φυσική στο ΑΠΘ. Ζει στη Βέροια και μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα στη διδασκαλία του πιάνου και στους αγαπημένους της ανθρώπους. Στα δύσκολα παίζει πιάνο. Στα αβάσταχτα γράφει γι’ αυτά που ξέρει καλά: τη μουσική, τα παιδιά και την αγάπη. Το Πες μου πού θα πας είναι το δεύτερο βιβλίο της.
3. Η εμπειρία της πλατείας Συντάγματος: Μουσική, συναισθήματα και νέα κοινωνικά κινήματα, Μαρία Παπαπαύλου
Αντικείμενο του βιβλίου είναι η ανθρωπολογική μελέτη των κινητοποιήσεων στην πλατεία Συντάγματος το 2011, οι οποίες έγιναν γνωστές στον Τύπο ως το κίνημα των «Αγανακτισμένων». Σκοπός είναι η ανάδειξη της εμπειρίας των ανθρώπων που συμμετείχαν στην καθημερινότητα της ζωής στην Πλατεία και η σύνδεσή της με τα συναισθήματα και τη μουσική. Το βιβλίο βασίζεται στο εθνογραφικό υλικό που συλλέχθηκε από συνεντεύξεις και επιτόπια συμμετοχική παρατήρηση κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων από τον Μάιο έως τον Αύγουστο του 2011.
Η πλατεία Συντάγματος αποτελεί ξεκάθαρα μια «ζώνη πολιτισμικού αυτοσχεδιασμού», όπως την ορίζει ο ανθρωπολόγος Ντέιβιντ Γκραίμπερ, καθώς ετερόκλητοι άνθρωποι θέλησαν να βρουν τρόπους να συνυπάρξουν, παρά τις διαφορές τους, να «πειραματιστούν» και να «αυτοσχεδιάσουν» χωρίς να ταυτίζονται ιδεολογικά. Το πολιτικό συμπορεύτηκε με το μουσικό, συνθέτοντας μια νέα κουλτούρα κοινωνικής συνύπαρξης και εκφράζοντας μια νέα σχέση των ανθρώπων με τα κοινά.
Η Μαρία Παπαπαύλου γεννήθηκε το 1970 στο Νταβός της Ελβετίας. Σπούδασε Φιλοσοφία και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Ανθρωπολογία και Εθνομουσικολογία στα Πανεπιστήμια Λέιντεν της Ολλανδίας και Λειψίας της Γερμανίας. Η πρόσφατη επιτόπια έρευνά της διεξήχθη το 2011 στην πλατεία Συντάγματος και είναι το αντικείμενο αυτού του βιβλίου. Έχει γράψει τα βιβλία Der Flamenco als Präsentation von Differenz. Gitanos und Mehrheitsbevölkerung Westandalusiens in Ethnologischer Perspektive (2000) και, μαζί με τη Βασιλική Λαλιώτη, «…γιατί κυλά στο αίμα μας»: Από το αρχαίο δράμα στο φλαμένκο: Επιστρέφοντας την ανθρωπολογία στο πεδίο της εμπειρίας (Κριτική 2010), ενώ έχει στο ενεργητικό της ανθρωπολογικά και εθνομουσικολογικά άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Έχει διδάξει σε διάφορα πανεπιστήμια της χώρας (Θράκη, Θεσσαλία, Κρήτη) και σήμερα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
4.Υπό σκιάν: 20 καλοκαιρινά διηγήματα, Συλλογικό έργο, Πρόλογος: Μισέλ Φάις
O τόμος διασταυρώνει είκοσι μικροδιηγήματα αγαπημένων Ελλήνων πεζογράφων. Είκοσι καλοκαιρινές ιστορίες που δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα των Συντακτών, στην προσπάθεια του σαββατιάτικου βιβλιοφιλικού ενθέτου (Ανοιχτό Βιβλίο) να χαρίσει στους αναγνώστες του εκτός από κριτική πυξίδα και λογοτεχνική απόλαυση.
Τα κείμενα δημοσιεύτηκαν σε δύο ενότητες, τους θερινούς μήνες των τελευταίων δύο ετών. Η πρώτη ενότητα (2013) στέγαζε παλαιότερους και νεότερους πεζογράφους, ενώ η δεύτερη (2014) αποκλειστικά πρωτοεμφανιζόμενους. Στην παρούσα συγκεντρωτική αναδημοσίευση αθροίζονται όλα τα ευσύνοπτα διηγήματα με αλφαβητική σειρά.
Είκοσι, λοιπόν, καλοκαιρινές αφηγήσεις θρυμματισμένες ή αρραγείς, ρεαλιστικής, ονειρικής ή ενδοσκοπικής πνοής, που εκτυλίσσονται εντός ή εκτός Ελλάδας, γραμμένες σε τόνο ανέμελο, σαρκαστικό ή δύσθυμο.
Από τον πρόλογο του Μισέλ Φάις
Το βιβλίο περιέχει διηγήματα των Ιάκωβου Ανυφαντάκη, Θοδωρή Γκόνη, Άντζελας Δημητρακάκη, Δήμητρας Διδαγγέλου, Κώστα Καβανόζη, Λευτέρη Καλοσπύρου, Χριστίνας Καράμπελα, Δήμητρας Κολλιάκου, Νίκου Κουφάκη, Χρίστου Κυθρεώτη, Αλέξανδρου Κυπριώτη, Αχιλλέα Κυριακίδη, Κώστα Μαυρουδή, Γιώργου Μητά, Μαρίας Μήτσορα, Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλου, Αλέξανδρου Στεφανίδη, Γεωργίας Τάτση, Γιάννη Τσίρμπα, Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη.
Για την έκδοση αυτού του βιβλίου συνεργάστηκαν δύο αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα: Η Εφημερίδα των Συντακτών και οι Εκδόσεις των Συναδέλφων.
5. Φονιάδες μπάτσων, Φρεντερίκ Α. Φαζαρντί, Μετάφραση: Γιάννης Καυκιάς
Να καθαρίζουν μπάτσους, έτσι, στα καλά καθούμενα, είναι ήδη κάτι το ασυνήθιστο. Μα να τους λιανίζουν κιόλας, να τους κόβουν φέτες, κομματάκια και στο τέλος να τους τρώνε, αυτό πια μοιάζει στ’ αλήθεια με αστείο. Μόνο που οι τρεις τύποι είναι μάλλον από αυτούς που κάνουν αστεία στα σοβαρά.
Από τη δεκαετία του ’70 μας έρχεται ένα γαλλικό νουάρ έκπληξη. Ο πρωτομεταφρασμένος στα ελληνικά Φρεντερίκ Α. Φαζαρντί (Frédéric H. Fajardie), ανήκει σε εκείνη τη γενιά των αριστερών συγγραφέων (μαζί με τον Zαν-Πατρίκ Mανσέτ, 1942-1995) που ανανέωσαν το γαλλικό νουάρ θεματολογικά και υφολογικά και το μετέτρεψαν σε μέσο κοινωνικής και πολιτικής κριτικής. Εδώ εκβάλλουν όλοι οι απόηχοι των προβληματισμών του Μάη του ’68. Εδώ αντανακλάται η αριστερίζουσα ατμόσφαιρα της εποχής. Αν για τον Μανσέτ το αστυνομικό «ήταν μυθιστόρημα βίαιης κοινωνικής παρέμβασης», ο Φαζαρντί «χρησιμοποιεί τη γραφή σαν όπλο […] δεν εκσφενδονίζει πλέον πέτρες ξηλωμένες από το καλντερίμι των δρόμων. Εκτοξεύει οβίδες» σημειώνει ο συγγραφέας Ζαν Πιερ-Κωφμάν. Βρισκόμαστε στις αρχές ενός νέου είδους, του γαλλικού «νέου αστυνομικού μυθιστορήματος» (“neo-polar”).
Ο Φρεντερίκ Ανρί Φαζαρντί (το πραγματικό του όνομα είναι Ρολλάν Μορώ) γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι. Από νεανική ηλικία άσκησε πλείστα όσα χειρωνακτικά επαγγέλματα (πράγμα που δεν τον εμπόδισε να σπουδάσει Φιλοσοφία, Ιστορία και Κοινωνιολογία…) και στρατεύτηκε στην επαναστατική Αριστερά μέσα από τις «Επιτροπές Βιετ-νάμ» και αργότερα την «Προλεταριακή Αριστερά» και την «Κόκκινη Αλληλοβοήθεια», μετέχοντας, εν τω μεταξύ, ενεργά στην εξέγερση του Μάη του ’68. Ήταν ένας από τους σπάνιους αυτής της γενιάς που παρέμειναν ώς το τέλος πιστοί στη νιότη τους: Δήλωνε ότι ήταν «ο τελευταίος αναρχο-μπολσεβίκος» και ότι προτιμούσε να θυσιαστεί παρά να αρνηθεί τις ιδέες του.
Καλές διακοπές και καλή ανάγνωση!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.