Καταγγελίες για σεξουαλικές επιθέσεις από ματατζήδες σε γυναίκες στα Εξάρχεια

Πορεία διαμαρτυρίας για την αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια – Η αστυνομία μένει άπραγη μπροστά στη δράση των συμμοριών που λυμαίνονται την περιοχή, ενώ με την παρουσία της έχει διαταράξει την καθημερινότητα και την ομαλή ζωή των κατοίκων της με σταθμευμένες διμοιρίες ΜΑΤ κάτω από τα σπίτια τους – Σοβαρές καταγγελίες στην “Αυγή” από ανθρώπους που εργάζονται εκεί για σεξουαλικές επιθέσεις από ματατζήδες σε γυναίκες

Πεζοδρόμια γεμάτα θρύψαλα από τζάμια αυτοκινήτων. Πόρτες μισάνοιχτες σε διαμερίσματα, που παραβίασαν μέρα μεσημέρι. Δρόμοι άδειοι από περαστικούς και γεμάτοι ανασφάλεια. “Πάμε από εδώ καλύτερα”, λέει πια ο κόσμος για ν’ αποφύγει την πλατεία, όπου εδρεύει το παζάρι ναρκωτικών και έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο οι κλοπές και οι τραμπουκισμοί.

Τα Εξάρχεια τον τελευταίο καιρό είναι μια άλλη γειτονιά. Μια γειτονιά που βιώνει τις συνέπειες της συστηματικής απαξίωσής της και της προώθησης του ναρκεμπόριου στα σπλάχνα της. Μια απαξίωση που δεν μπορούν να αντιστρέψουν οι πολιτικές αστυνομοκρατίας, οι οποίες αντίθετα συμβάλλουν να διατηρηθεί η κατάσταση, όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, αλλά και πιστοποιεί η ίδια η εικόνα της προχωρημένης σήψης των Εξαρχείων, τέσσερις μήνες μετά την αλλαγή κυβέρνησης. Τέσσερις μήνες με πολλή καταστολή και πολυάριθμες επιχειρήσεις εκκένωσης καταλήψεων.

Ακόμη όμως κι αν αυτή η στρατηγική είχε αποτέλεσμα, δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα η λογική που θέλει την παρουσία αστυνομίας στα Εξάρχεια, ως απάντηση σε κάθε πρόβλημα και ανάγκη. Εκτός κι αν ο αστυνομικός αρχίσει να αλλάζει καμένες λάμπες, ν’ αντικαθιστά ξηλωμένα παγκάκια και να σουλουπώνει γκρεμισμένα παρτέρια.

Αυτή τη στιγμή στα Εξάρχεια, η μόνη κρατική δομή με εμφανή παρουσία είναι η αστυνομία. Όχι όμως προς την κατεύθυνση που έχουν ανάγκη οι κάτοικοι στην περιοχή. Και οι οποίοι δεν εγκαλούν τους αστυνομικούς γιατί δεν έφτιαξαν τα σπασμένα ΚΑΦΑΟ και όποια άλλη ρημαγμένη υποδομή, αλλά γιατί ακόμη και σήμερα δεν έχουν αντιμετωπίσει στο ελάχιστο τις συμμορίες ναρκωτικών. Ούτε καν μπροστά από τον παιδικό σταθμό στη Θεμιστοκλέους, όπου υπάρχει πιάτσα και όπου αν οποιοσδήποτε τολμήσει να πει κάτι, θα αντικρίσει μαχαίρι.

Τα Εξάρχεια ζουν και επιμένουν

Ακόμη κι έτσι βέβαια, οι αντιστάσεις παραμένουν ζωντανές. Τα Εξάρχεια παραμένουν μια περιοχή με χαρακτήρα, με πολλά βιβλιοπωλεία, με ακόμη περισσότερα πολιτικά στέκια και κοινωνικές δομές, μια συνοικία όπου στα καφενεία ο κόσμος διαβάζει και συζητά για ιδέες που θα προχωρήσουν τον κόσμο ένα βήμα παραπέρα.

Τα Εξάρχεια ζουν και αναπνέουν, γιατί έχουν ακόμη πολλούς ανθρώπους που μετά τη δουλειά συμμετέχουν σε συλλογικότητες και δεν σιωπούν μπροστά στις εξελίξεις. Όπως η Πρωτοβουλία Κατοίκων Εξαρχείων που, βλέποντας την κατάσταση, διοργάνωσε πορεία μετά μουσικής στους δρόμους της γειτονιάς την περασμένη Κυριακή.

Οι περισσότεροι από 200 συμμετέχοντες ζητούσαν τέσσερα πράγματα: α) να φύγουν οι δυνάμεις καταστολής από τη γειτονιά, β) χρήματα για τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων και όχι για την τουριστικοποίηση της γειτονιάς, γ) να μπει τέλος στις εκκενώσεις καταλήψεων στέγης, δ) να μείνει ανέγγιχτο το δικαίωμα όλων στην ελεύθερη πολιτική δράση.

Ο κόσμος που δεν κατέβηκε στον δρόμο, αλλά βγήκε στα μπαλκόνια του για να δει, υποδέχτηκε με θέρμη την πρωτοβουλία. Σήκωνε τα χέρια και χαιρετούσε. Χαμογελούσε. Έπαιρνε ελπίδα. Την ίδια ώρα, οι άσχημες εικόνες υποχωρούσαν για λίγο. Βλέποντας το πλήθος να πλησιάζει όλο χαρά στην πλατεία, τα μέλη των συμμοριών έτρεχαν να κρυφτούν στα τριγύρω στενά. Ενώ οι αστυνομικοί, που έχουν στρατοπεδεύσει στην Καλλιδρομίου, μετακινήθηκαν για να μη φαίνονται, στο στενό της οδού Δεληγάννη. Περνώντας μπροστά τους οι διαδηλωτές φώναξαν το σύνθημα: «Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία – φυλάνε οι κακόμοιροι μη φύγει η μαφία».

Η πορεία κατέληξε στο αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου, που γιόρταζε την ολοκλήρωση του έργου της παιδικής χαράς, της μοναδικής που βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Για τις υπόλοιπες η Πολιτεία αδιαφορεί.

Διότι η πραγματικότητα στα Εξάρχεια δεν έχει βελτιωθεί ούτε με τα φυτεμένα λουλούδια, που ήδη μαράζωσαν απότιστα, στην πλατεία ούτε με την απόσυρση ενός κοντέινερ γεμάτου βιβλία. Η πραγματικότητα παραμένει ζοφερή. Και σε αντίθεση με ό,τι θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς βλέποντας πλάνα από τα ρεπορτάζ του ΣΚΑΪ, η έντονη παρουσία ματατζήδων στην περιοχή όχι μόνο δεν έχει φέρει μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά έχει διαταράξει πλήρως την καθημερινότητα και την ομαλή ζωή των κατοίκων της.

“Δεν θέλουμε τις Εξαρχειώτισσες, γιατί έχουν όλες αρρώστιες”

Για την κατάσταση που επικρατεί, μας μίλησαν άνθρωποι που δουλεύουν εκεί και ζουν πολλές ώρες. Φοβούμενοι, ωστόσο, τη στοχοποίησή τους από τις αρχές, μας ζήτησαν να μιλήσουν ανώνυμα.

Από τα τέλη Αυγούστου στα σκαλάκια της οδού Ζωσιμάδων πάνω στην Καλλιδρομίου και στην απέναντι γωνία βρίσκονται σταθερά όλο το 24ωρο άνδρες των ΜΑΤ, που εναλλάσσονται με βάρδιες. Είναι το σημείο όπου βρίσκεται κοντά η πρώην αναρχική κατάληψη GARE, η οποία εκκενώθηκε το καλοκαίρι. Από εκείνη τη στιγμή, ουρανοκατέβατα, έχει προστεθεί ένα σοβαρό πρόβλημα στην καθημερινότητα των κατοίκων, των γειτονικών μαγαζιών και των περαστικών που δεν μπορούν να περάσουν με την ησυχία τους γιατί μπορεί να πέσουν θύματα προκλήσεων από τους αστυνομικούς.

Ένα σοβαρό περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης καταγγέλλει στην “Αυγή” εργαζόμενη και κάτοικος στην περιοχή. Όπως λέει, πριν από λίγες μέρες, όταν κατέβηκε στις 5 η ώρα από το σπίτι της για να πάει για δουλειά, οι μαζεμένοι ματατζήδες που βρίσκονται κοντά στην πολυκατοικία άρχισαν κουβέντα λέγοντας ότι “ο καλύτερος πεοθηλασμός είναι να μη μεσολαβεί ανάμεσα στο στόμα και το πέος λάστιχο”, αλλά και στη συνέχεια ότι “δεν θέλουμε να μας πάρουν πίπα οι Εξαρχειώτισσες γιατί έχουν όλες τις αρρώστιες”.

Η εργαζόμενη τονίζει, επίσης, ότι οι οχλήσεις από τους αστυνομικούς είναι καθημερινές και διαφορετικού τύπου. Πέραν των σεξιστικών σχολίων, κάθε βράδυ μέσα στα μεσάνυχτα “βρίζουν ακατάπαυστα και χυδαία”, ενώ γίνονται τόσο ενοχλητικοί που δεν περνά απαρατήρητο ούτε το “χτύπημα” από τα κομπολόγια που έχουν μαζί τους.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση που περιγράφει άλλο άτομο που εργάζεται στην περιοχή.

“Κάποτε οι γυναίκες κυκλοφορούσαν ελεύθερες στην Καλλιδρομίου και σ’ όλα τα Εξάρχεια οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Δεν κοίταζε ποτέ κανείς τη γυναίκα σεξουαλικά. Δεν υπήρχαν υπονοούμενα. Τώρα, καθημερινά, όποια κοπέλα περνά δίπλα από τους ματατζήδες ακούει ‘πού πας κοριτσάκι μου, τι δουλειά έχεις εσύ εδώ πέρα τέτοια ώρα;’”.

“Κανείς δεν θέλει την παρουσία ματατζήδων. Ξέρουμε ότι στα Εξάρχεια υπάρχουν μαφίες. Ότι γίνεται διακίνηση, ότι ασκείται βία στις γυναίκες, αλλά η χρήση της αστυνομίας αυτή δεν χρειάζεται. Χρειάζεται άλλου τύπου αστυνόμευση. Έτσι κι αλλιώς οι ματατζήδες δεν κάνουν τίποτα όταν βλέπουν τους κλέφτες να σπάνε αμάξια. Δεν ασχολούνται με αυτό. Ο ρόλος τους είναι να αποτελούν μία σταθερή δύναμη εκεί πέρα που θα μπορεί να τρέξει για βοήθεια της άλλης διμοιρίας, η οποία βρίσκεται στην Τοσίτσα”, προσθέτει ο εργαζόμενος και αναφέρει ένα ακόμη παράδειγμα που δείχνει το μέγεθος του προβλήματος:“Σ’ ένα μαγαζί ήρθε μπροστά ένας ματατζής και έβαλε την ασπίδα του δίπλα στην ακριανή καρέκλα. Του λέει η εργαζόμενη που καθάριζε το πρωί ‘εδώ θα καθίσεις;’. Και της απάντησε “γιατί, σε πειράζει;’”.

Σα να μην έφταναν οι λεκτικές προκλήσεις, ο δρόμος φαίνεται να λειτουργεί και σαν πεδίο ασκήσεων για τους νεοσύλλεκτους ματατζήδες. «Βγήκε καινούργια φουρνιά και κάνουν ασκήσεις στην Καλλιδρομίου. ‘Βάλτε μάσκες, βγάλτε μάσκες, φορέστε τις ασπίδες’. Και τι είμαστε εμείς, το πεδίο των ασκήσεων; »Ένας πολύ ωραίος δρόμος, που τον κρατάμε με νύχια και με δόντια τόσα χρόνια, φτάνει να καταντά έτσι…”.