“Τι παράδοξο”, έγραψε στο Facebook μία φίλη. “Είμαστε για καφέ πέντε άτομα και λέμε όλοι ότι δεν έχουμε λεφτά – αλλά το πιο παλιό κινητό πάνω στο τραπέζι είναι το iPhone 4”. Το ποστ αυτό συμπύκνωσε σε μία πρόταση το πώς αντιλαμβάνεται την ύφεση η πλειοψηφία των Ελλήνων.
Παλιά -το 2008, ας πούμε- συναντούσες έναν φίλο μετά από καιρό, και το ποιηματάκι έλεγε “πώς-πάει-καλά-εσύ-εντάξει-μωρέ-δουλεύω-στον-τάδε-700-Ευρώ-παίρνω-τι-να-κάνεις-την-παλεύουμε”. Στη νέα του εκδοχή, που σιχάθηκα να ακούω όλο το χρόνο, λέει “πώς-πάει-χάλια-δεν-παίζει-φράγκο-θα-πάω-πάλι-στους-γονείς-ασ’ τα-κι-εγώ-μια-απ’ τα-ίδια”. Ακολουθεί ένας άτυπος διαγωνισμός μιζέριας: ποιος χρωστάει πιο πολλά; Ποιος πούλησε το σχεδόν καινούριο του αυτοκίνητο πριν καν αποπληρώσει τις δόσεις; Σε ποιου την οικογένεια υπάρχουν περισσότεροι άνεργοι, ποιος έστειλε τα περισσότερα βιογραφικά χωρίς να λάβει ούτε μια απάντηση; Τόσα χρόνια έπρεπε να τα βάλουμε με όσους επεδείκνυαν τον πλούτο τους – τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επίδειξη των δήθεν νεόπτωχων.
Για να μην παρεξηγηθούμε: ναι, η κρίση έχει επηρεάσει την πλειοψηφία, με την έννοια ότι οι περισσότεροι έχουν αναγκαστεί να κάνουν λιγότερο ή περισσότερο επώδυνες αλλαγές στον τρόπο ζωής τους. Και φυσικά, υπάρχουν πράγματι (και αυξάνονται μέρα με τη μέρα) οι άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 15,2% των Ελλήνων, λέει η Eurostat, αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες διαβίωσης, όπως ενοίκιο, θέρμανση, και “διατροφή με κρέας ή ψάρι κάθε δύο ημέρες”. Υπάρχει όμως μία (αβυσσαλέα) διαφορά ανάμεσα στην περικοπή του συμβολαίου κινητής τηλεφωνίας και στη μείωση της συχνότητας κατανάλωσης κρέατος. Με άλλα λόγια, την ώρα που εσύ γκρινιάζεις, μασουλώντας τη χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα, ότι δεν σου φτάνουν τα λεφτά για εκείνες τις υπέροχες μπότες, που-αν-ήταν-πρόπερσι-θα-τις-είχες-πάρει-χωρίς-καν-να-τις-δοκιμάσεις-την-πιστωτική-τί-την-είχες-βρε-παιδί-μου, για άλλους μέχρι και η γαλοπούλα φαντάζει μακρινό όνειρο.
Επί τρία χρόνια τουλάχιστον, παπαγαλίζουμε έννοιες όπως “πείνα”, “οικονομική εξαθλίωση” και “καταστροφή”, σε βαθμό που αν κάποιος μας ακούει χωρίς να έχει εικόνα, νομίζει ότι η μέση ελληνική οικογένεια περιμένει καθημερινά στην ουρά του συσσιτίου ή ψάχνει φαγητό στα σκουπίδια. Λέγε-λέγε, κάναμε την κρίση καραμέλα και τη φτώχεια νέο trend. Εξαθλίωση όμως δεν είναι ότι ο μπαμπάς έπρεπε να νοικιάσει την γκαρσονιέρα και βρέθηκες στη δυσάρεστη θέση να γυρίσεις στο πατρικό. Πείνα δεν είναι ότι θα σκεφτείς δυο και τρεις φορές πριν παραγγείλεις κινέζικο. Κοινωνικός αποκλεισμός δεν είναι ότι δεν μπορείς να πας για σκι. Φτώχεια δεν είναι ότι δεν θα αλλάξεις πάλι laptop.
Για κάποια χρόνια θα πρέπει απλώς να ξεχάσουμε το laptop, το σκι, το κινέζικο, την ανεξάρτητη (;) ζωή στην γκαρσονιέρα. Θα πρέπει επίσης να το πάρουμε απόφαση ότι καμία, μα καμία κυβέρνηση δεν θα μπορέσει εν μία νυκτί να μας γυρίσει πίσω στις εποχές όπου όλα αυτά ήταν αυτονόητα. Αργά ή γρήγορα, μέσω Μνημονίου 4,5,6 ή μέσω Αργεντινής, θα το καταλάβουμε αυτό. Μέχρι τότε, θα πρέπει να έχουμε αποφασίσει πώς θα αντιμετωπίσουμε την πραγματική φτώχεια. Αλλιώς, το 15,2% θα γίνει 30% ή 40%, κι εμείς θα φωνάζουμε ακόμα “βάλτε τέλος στην εξαθλίωση” εννοώντας “iPad για όλους – ή τουλάχιστον για μένα”.
ΥΓ. Την πρώτη του πρωτοχρονιά γιορτάζει το 3point magazine, χάρη στη δική σας υποστήριξη. Η νέα χρονιά να φέρει υγεία, αγάπη, αλληλεγγύη και δημιουργική σκέψη σε όλους. Τα λέμε το ’13!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.