ΚΕΘΕΑ: Ανοίγει ο δρόμος για τους ιδιώτες στην απεξάρτηση

Το ΚΕΘΕΑ αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο δίκτυο υπηρεσιών απεξάρτησης στη χώρα. Από το 1983, που ιδρύθηκε η πρώτη ελληνική θεραπευτική κοινότητα ΙΘΑΚΗ, παρέχει δωρεάν και χωρίς λίστες αναμονής θεραπεία απεξάρτησης σε μονάδες που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα, αλλά και σε φυλακές και σε ανθρώπους που βρίσκονται στο δρόμο.

Όλα αυτά τα χρόνια το ΚΕΘΕΑ έχει αναπτύξει εξωστρεφή κοινωνική δράση και έναν πρωτότυπο για την Ελλάδα τρόπο οριζόντιων δημοκρατικών διαδικασιών στο εσωτερικό του. Το 2019 με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η κυβέρνηση αντικατέστησε το εκλεγμένο άμισθο Διοικητικό Συμβούλιο με έναν πρόεδρο ένα ΔΣ  της επιλογής της. Δύο χρόνια μετά, το Σχέδιο Νόμου που έχει τεθεί σε διαβούλευση για τον Οργανισμό του ΚΕΘΕΑ έχει προκαλέσει την αντίδραση των εργαζομένων, που δηλώνουν ότι αυτό αλλοιώνει τον χαρακτήρα του, παρεμβαίνοντας στο θεραπευτικό μοντέλο και υποβαθμίζοντας τον ρόλο των εργαζομένων και των δημοκρατικών διαδικασιών εντός αυτού. Ο Χρήστος Κορολής και η Μαρινίκη Κολιαράκη συζητούν με τον Ανδρέα Κρεμμύδα, υπεύθυνο του Κέντρου Επανένταξης του ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ, για όσα αλλάζει το νέο νομοσχέδιο, την ιστορία του ΚΕΘΕΑ και συνολικότερα ζητήματα θεραπευτικής αντιμετώπισης των εξαρτήσεων.

Μέσα από ποια ανάγκη δημιουργήθηκε το  ΚΕΘΕΑ και ποιοι παράγοντες  συνέβαλαν στην  ανάπτυξη  του εγχειρήματος τα τελευταία τριάντα χρόνια;

Από τη δεκαετία του ‘90 μέχρι σήμερα, η κοινωνική βάση των χρηστών έχει διευρυνθεί και φαίνεται ότι η προκατάληψη και ο στιγματισμός αμβλύνεται απέχοντας πάρα πολύ ακόμη από το ζητούμενο, την παραδοχή δηλαδή ότι οι χρήστες είναι άνθρωποι που έχουν προβλήματα αλλά δεν είναι το πρόβλημα (όπως λέμε στο ΚΕΘΕΑ). Το ΚΕΘΕΑ έχει πρωτοστατήσει σε αυτό. Ήταν ο πρώτος οργανισμός που δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει την εξάρτηση, μπήκε στις φυλακές, βρήκε τους πιο ευάλωτους ανθρώπους, ανέπτυξε προγράμματα στον δρόμο, σε πρόσφυγες, μειονότητες κλπ. Ένα χαρακτηριστικό της εξέλιξης του ΚΕΘΕΑ είναι ότι ξεκίνησε από μια θεραπευτική κοινότητα την “ΙΘΑΚΗ” αλλά αυτό που καθόρισε τη δημιουργία κι άλλων κοινοτήτων και την οργανωτική δομή ήταν η ανάγκη των ανθρώπων και η αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν από την  εξάρτηση τους.

Η θεραπεία των εξαρτημένων βασίζεται στην απελευθέρωση του ατόμου μέσα από την αλλαγή του τρόπου ζωής του. Η χρήση κάνει τους ανθρώπους παθητικούς, που δυσκολεύονται ιδιαίτερα να εκφραστούν συναισθηματικά. Το θεραπευτικό πλαίσιο της κοινότητας κινητοποιεί  τα μέλη να μιλάνε για τον εαυτό τους. Η αλληλεπίδραση, η ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης, το μοίρασμα και η συνύπαρξη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να μπορέσει κάποιος να απελευθερωθεί. Οι ίδιες αρχές ισχύουν και για το προσωπικό σε όλα τα επίπεδα.

Θα μπορούσες να μας περιγράψεις τον ξεχωριστό τρόπο διοίκησης και οργάνωσης του ΚΕΘΕΑ σε σχέση με άλλες δομές απεξάρτησης;

Μέχρι το 2019 το ΚΕΘΕΑ διοικούταν  από ένα Διοικητικό Συμβούλιο άμισθο και εθελοντικό, που εκλεγόταν από τη γενική συνέλευση, στην οποία συμμετείχαν  οι εργαζόμενοι, τα μέλη των οικογενειών και τα μέλη των προγραμμάτων που ήταν στο στάδιο της κοινωνικής επανένταξης. Η εθελοντική συμμετοχή του Διοικητικού Συμβουλίου, έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί όταν κάποιος συμμετέχει στην ανώτερη βαθμίδα χωρίς να έχει όφελος, αυτό περνάει στα μέλη, που συμμετέχουν σε όλες τις δουλειές της κοινότητας.

Υπάρχουν κάποια επίπεδα ιεραρχίας και υπάρχουν παράλληλα πολλές οριζόντιες επιτροπές.  Υπάρχει, επίσης, έλεγχος και ασφαλιστικές δικλείδες, γι’ αυτό και δεν προέκυψαν ποτέ σοβαρά ζητήματα κατάχρησης εξουσίας ή διαφθοράς. Οι υπεύθυνοι των θεραπευτικών μονάδων, τομέων, τμημάτων και προγραμμάτων συμμετέχουν σε ένα όργανο, που λέγεται Συμβούλιο Πολιτικής του ΚΕΘΕΑ, το οποίο  κάθε δύο χρόνια έχει την ευθύνη να προτείνει τα υποψήφια μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Το ΔΣ εκλέγεται από τη Γενική Συνέλευση που αποτελείται από το προσωπικό, αντιπροσωπεία γονέων, τα προηγούμενα μέλη των ΔΣ και τους θεραπευόμενους πρώην χρήστες που βρίσκονται στο στάδιο της κοινωνικής επανένταξης. Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου με τη σειρά τους  επιλέγουν τον διευθυντή. Εκλέγεται επίσης η επιτροπή δεοντολογίας που αποτελείται από άτομα που εργάζονται στο ΚΕΘΕΑ για τουλάχιστον μια πενταετία, η οποία  επεξεργάζεται όλα τα ζητήματα που προκύπτουν σε ζητήματα δεοντολογίας και ενδεχομένων συμπεριφορών που χρειάζονται αντιμετώπιση προτείνοντας στο  διευθυντή επανορθωτικά μέτρα.

Πιστεύεις ότι το συμμετοχικό πλαίσιο λειτουργίας του ΚΕΘΕΑ μπορεί να αποτελεί παράγοντα ενδυνάμωσης των υπό απεξάρτηση ατόμων;

Μέσα στην ομάδα υπάρχουν διακριτοί ρόλοι. Ο τρόπος που λαμβάνονται οι αποφάσεις πρέπει να είναι στη βάση των αρχών και των αξιών που βασίζεται η θεραπευτική προσέγγιση. Δηλαδή στο σεβασμό, στην ομαδικότητα, στην αλληλοβοήθεια, στην αποδοχή της αξίας του άλλου και στη διαφορετικότητα του, στη δικαιοσύνη κλπ. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα ισχύος ακόμα και μέσα στη θεραπευτική κοινότητα της οποίας  οι συμμετέχοντες είναι θεραπευόμενοι. Διαφορετικό κύρος και επίπεδο ευθύνης έχει κάποιος που είναι μια εβδομάδα από κάποιον που είναι πέντε μήνες.  Είναι πολύ σημαντικό το ποιος εισηγείται τι και τι επιρροή έχει, πόσο μπορεί να τεκμηριώσει την άποψή του. Αυτό είναι μια διαδικασία δυναμική, που αλλάζει συνέχεια και είναι απαιτητική όχι μόνο για τους θεραπευόμενους αλλά και για το ίδιο το προσωπικό. Η ενεργή συμμετοχή είναι προϋπόθεση για τη συμμετοχή των θεραπευομένων στο πρόγραμμα επειδή οι ίδιοι χρειάζεται να δοκιμάσουν νέους τρόπους επικοινωνίας, συνεργασίας, να συμμετέχουν στο ταξίδι της αυτογνωσίας όντας ο καθένας από αυτούς πρωταγωνιστής της ζωής του για να καταφέρει να αποκτήσει μια νέα «ταυτότητα» όπου δε θα έχουν καμιά σημασία οι ουσίες.

Πώς κατορθώνεται η συνεργασία μεταξύ εργαζομένων και εθελοντών διαφορετικών επιστημονικών ειδικοτήτων και γνώσεων;

Όλα λειτουργούν στο πλαίσιο της ομάδας αυτοβοήθειας, δηλαδή βοηθάω τον άλλον και αλλάζοντας ο άλλος αλλάζω κι εγώ γιατί έτσι γίνεται καλύτερη η ομάδα.

Είναι μια βιωματική διαδικασία. Όπως και η εξάρτηση είναι βιωματική διαδικασία, δηλαδή, δεν κάνει κάποιος χρήση σήμερα και αύριο είναι εξαρτημένος. Εξαρτημένος είναι κάποιος που λόγω της χρήσης έχει αλλάξει τελείως τον τρόπο ζωής του και ο τρόπος αυτός καθορίζεται από την προμήθεια της ουσίας και τη ζωή γύρω από τη χρήση. Η απεξάρτηση έχει τον ίδιο αντίστροφο δρόμο. Μέσα από το βίωμα, την κοινωνική μάθηση, την αλληλεπίδραση, τα βιώματα, τις εμπειρίες που αποκτούν ζώντας μέσα στο κοινόβιο αναγνωρίζουν τα λειτουργικά κομμάτια του εαυτού τους, που είχαν χάσει λόγω της χρήσης, ξαναδομούν την καινούργια τους ταυτότητα που έχει δημιουργικότητα, σχέση, φροντίδα, ανθρωπιά, συλλογικότητα. Όταν φτάνουν σε αυτό το σημείο έχει και νέο νόημα η ζωή τους και δεν έχουν ανάγκη από τα ναρκωτικά και αυτό είναι το νόημα της  απεξάρτησης. Αυτά εξελίσσονται σε μια ομαδική συμμετοχική διαδικασία. Σε αυτή τη διαδικασία είναι συλλειτουργός και το προσωπικό, τα μέλη του οποίου έχουν διαφορετική ιδιότητα, εκπαίδευση ειδίκευση και αρμοδιότητες αλλά δεν καθορίζονται ως  “είμαι ψυχολόγος”, “είμαι κοινωνικός λειτουργός” κ.ο.κ. Οι σχέσεις δεν έχουν ταμπέλες. Έχουμε μάθει να συλλειτουργούμε συμβάλλοντας από κοινού στη θεραπεία των παιδιών.

Πιστεύεις ότι τα “στεγνά” προγράμματα απεξάρτησης βρίσκονται πάντα απέναντι σε όσα βασίζονται σε υποκατάστατα;

Είναι σημαντικό να υπάρχουν τα προγράμματα υποκατάστασης, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν για πολλά χρόνια χρήση και μπορεί να έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας ή μολυσματικές ασθένειες και να είναι καταστροφικό να συνεχίσουν να κάνουν ενδοφλέβια χρήση. Υπάρχουν, επίσης,  άνθρωποι που δεν είναι έτοιμοι να κάνουν προσπάθεια να σταματήσουν τα ναρκωτικά και είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχουν προγράμματα μείωσης βλάβης για να μην πάθουν χειρότερα πράγματα.

Όμως αυτά τα προγράμματα όταν ξεκίνησαν πριν από περίπου 25  χρόνια, ήταν συγκεκριμένων προδιαγραφών και απαιτήσεων. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να στέλνεις σε ένα πρόγραμμα με υποκατάστατα ένα παιδί 22 χρονών πριν κάνει καμία προσπάθεια απεξάρτησης, γιατί δεν του δίνεις τη δυνατότητα να αναπτύξει ο ίδιος κίνητρα να κάνει την προσπάθεια του. Κάθε περίπτωση πρέπει να αξιολογείται. Δυστυχώς σήμερα  τα προγράμματα υποκατάστασης φαίνεται να αναπτύσσονται σχεδόν χωρίς καθόλου κριτήρια.

Η απεξάρτηση δεν είναι εύκολο πράγμα, γι’ αυτό και δεν την πετυχαίνουν όλοι. Χρειάζεται εθελοντική και ενεργή συμμετοχή. Είναι προϋπόθεση η απόφαση του ίδιου θεραπευόμενου να μπει στη θεραπευτική διαδικασία.

Πιστεύεις  ότι σε κοινότητες απεξάρτησης όπως του ΚΕΘΕΑ υπάρχει ο κίνδυνος του ιδρυματισμού, κάτι που αποτρέπει τα οφέλη μιας πιο εξατομικευμένης θεραπευτικής προσέγγισης;

Το μοντέλο των θεραπευτικών κοινοτήτων, της ομάδας αυτοβοήθειας που έχουμε στο ΚΕΘΕΑ αποϊατρικοποιεί το πρόβλημα της εξάρτησης. Λέμε ότι το πρόβλημα είναι ψυχοκοινωνικό και το αντιμετωπίζουμε με ψυχολογική υποστήριξη, πλαισίωση και κοινωνική εκπαίδευση και μάθηση στη βάση της εθελοντικής και ενεργής συμμετοχής των θεραπευομένων. Αυτά με την αντίστοιχη υποστήριξη που θα έχει κάποιος στην επανένταξη, όταν θα αποκτήσει κι άλλους ρόλους, είναι μια κοινωνική γνώση που κουβαλάει μέσα του για να καταφέρει να είναι ευχαριστημένος με τη ζωή του και να μπορεί να εκτιμά τον εαυτό του. Αν κάποιος νιώθει έτσι δεν έχει ανάγκη τα ναρκωτικά. Λίγα είναι τα παιδιά που μπορεί να έχουν  ψυχιατρικά προβλήματα και χρειάζεται  να παίρνουν φαρμακευτική αγωγή. Στις περιπτώσεις αυτές συνεργαζόμαστε με ψυχίατρο που λειτουργεί ως σύμβουλος μας σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα ιδιαίτερα αυτά προβλήματα.

Ο ιδρυματισμός  παλιότερα που ο χρόνος διαμονής στις ΘΚ διαμονής  ήταν μεγαλύτερος, μπορεί να υπήρχε ως ζήτημα. Τώρα ο χρόνος παραμονής δεν είναι μεγάλος. Στο ΝΟΣΤΟΣ έχουμε διαμονή 6 μήνες και σε αυτό το διάστημα οι θεραπευόμενοι βγαίνουν έξω, κάνουν ψώνια, αθλητικές δραστηριότητες, εκδρομές, μαθήματα και άλλες δραστηριότητες που επιλέγουν. Επειδή έχουμε αξιολογήσει εδώ και πολύ καιρό το ζήτημα αυτό και το έχουμε αντιμετωπίσει, η κοινότητα σήμερα δεν έχει σχέση με την κοινότητα πριν 30 χρόνια, όμως αντίστοιχα έχει αλλάξει και η κοινωνία. Αυτό φαίνεται και από την αλλαγή της νομοθεσίας. Όσο περνάνε τα χρόνια φαίνεται ότι και ο νομοθέτης καταλαβαίνει ότι οι χρήστες δεν απειλούν τη ζωή μας, αλλά είναι άνθρωποι που χρειάζονται θεραπεία.

Τα μέλη του ΚΕΘΕΑ αναπτύσσουν κοινωνικές δράσεις και κάνουν παρεμβάσεις. Είναι άνθρωποι που επιστρέφουν στην κοινωνία. Στο στάδιο της επανένταξης οργανώνονται και συμμετέχουν σε εθελοντικές δράσεις προς όφελος της κοινωνίας. Εμείς, για παράδειγμα, στο ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ έχουμε βάψει και ζωγραφίσει δύο μεγάλα δημόσια  σχολεία, έναν χώρο αθλοπαιδιών του Δήμου Πειραιά, τα Δικαστήρια ανηλίκων του Πειραιά κλπ σε μια έμπρακτη και ουσιαστική προσπάθεια επανασύνδεσης με την κοινωνία.

Επίσης έχουν προετοιμάσει από την περίοδο του πρώτου lockdown αμέτρητες φορές γεύματα  που η ομάδα εθελοντών του Αόρατου Πειραιά διανέμει σε άστεγους μέχρι και σήμερα σε μια προσπάθεια νοηματοδότηση ακόμη και την περίοδο του εγκλεισμού τους.

Τι ακριβώς επιχειρεί να αλλάξει το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας σε σχέση με τη διάρθρωση και λειτουργία του ΚΕΘΕΑ;

Το νομοσχέδιο ορίζει έναν παντοδύναμο πρόεδρο και ένα έμμισθο διοικητικό συμβούλιο, που θα λογοδοτεί  στο  Υπουργείο και θα αποφασίζει  το πώς θα γίνεται η θεραπευτική προσέγγιση. Δηλαδή μπαίνουν στην άκρη 450 εργαζόμενοι με επιστημονική εμπειρία και εξειδίκευση και έρχεται μια κλειστή ολιγομελής ομάδα σοφών, που μπορεί να μην έχει καμία ειδίκευση σχετικά, να καθορίσει το πώς θα γίνεται η θεραπεία.

Μειώνει και συγχωνεύει τις θεραπευτικές μονάδες και αυξάνει τις διοικητικές δομές, τα πειθαρχικά συμβούλια, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Περίπου 10% του νομοσχεδίου περιγράφει πειθαρχικά μέτρα για το προσωπικό και ταυτόχρονα συγχωνεύονται προγράμματα και μονάδες που έχουν τελείως διαφορετικό αντικείμενο.

Επίσης, δεν προσδιορίζεται ο τρόπος με τον οποίο προσλαμβάνεται το προσωπικό. Όλα αυτά τα χρόνια ζητάμε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν μια εβδομάδα που ήρθε το νομοσχέδιο και προκλήθηκαν αντιδράσεις, ανακοινώθηκαν 46 μόνιμες προσλήψεις. Παρουσιάζουν ότι δήθεν ενισχύεται το ΚΕΘΕΑ κατηγορώντας το σωματείο εργαζομένων ότι έχει δήθεν κομματικές εξαρτήσεις, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ κομματικά ελεγχόμενο. Αντίθετα οι διορισμένοι και ελεγχόμενοι από το υπουργείο που αποτελούν το ΔΣ είναι κομματικά στελέχη και ελεγχόμενοι από την κυβέρνηση.

Πώς θα περιέγραφες διαχρονικά τη σχέση του ΚΕΘΕΑ με το ελληνικό κράτος; Έχουν υπάρξει προβλήματα και στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα αυτό της ελλιπούς χρηματοδότησης;

Πάρα πολλές φορές στο παρελθόν το υπουργείο είχε απειλήσει το ΚΕΘΕΑ με τη χρηματοδότηση και κάποιες στιγμές  φτάσαμε να λέμε ότι πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους για να συνεχίσουμε να λειτουργούμε. Κι αυτό γιατί  το ΚΕΘΕΑ δεν ήταν ποτέ εξαρτημένο από κάποια κυβέρνηση ή κάποιο κόμμα και εναντιώθηκε πολλές φορές με αντιλήψεις του κράτους σχετικά με την τιμωρία, την περιθωριοποίηση, τον αποκλεισμό. Επίσης, όλοι οι διορισμοί στο ΚΕΘΕΑ περνούσαν από επιτροπές και οι υποψήφιοι εργαζόμενοι αξιολογούνταν από τα ίδια τα μέλη, μέσω της βιωματικής εκπαίδευσης που συμμετείχαν στις ΘΚ .Αυτό ήταν μια ασφαλιστική δικλείδα. Το ότι δεν μπορούσε κάποιο κόμμα ή κάποια κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί κομματικά τη δουλειά του ΚΕΘΕΑ ήταν ένα ζήτημα και γι’ αυτό το λόγο τώρα βάζουν κομματικά στελέχη για να το ελέγξουν.

Υπάρχουν θεραπευτικές προσεγγίσεις αντίστοιχες με αυτή του ΚΕΘΕΑ σε άλλες χώρες του εξωτερικού;

Αυτή η προσέγγιση των θεραπευτικών κοινοτήτων εφαρμόζεται σε όλο τον κόσμο. Το ΚΕΘΕΑ είναι πρόεδρος στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία θεραπευτικών κοινοτήτων και αντιπρόεδρος στην αντίστοιχη παγκόσμια. Με το Σχέδιο Νόμου επιχειρείται το ΚΕΘΕΑ να μην έχει κοινότητες. Αυτές οι Ομοσπονδίες και δεκάδες πανεπιστήμια από όλο τον κόσμο έχουν κάνει ανακοινώσεις στήριξης ήδη  από το ‘19. Το ΚΕΘΕΑ είναι διασυνδεδεμένο και είναι μέσα στο επίκεντρο των επιστημονικών εξελίξεων. Έχει παγκόσμια αναγνώριση και κύρος. Είναι σύμβουλος του ΟΗΕ για θέματα κοινωνικά. Με αυτό το νομοσχέδιο δεν θα μπορεί πλέον να είναι, γιατί πρέπει να έχεις άμισθο διοικητικό συμβούλιο για να μπορείς να έχεις αυτόν τον ρόλο.

Ζώντας σε μια κοινωνία οξυμένων ανισοτήτων, θεωρείς ότι με τις πρόσφατες εξελίξεις στο ΚΕΘΕΑ πλήττονται περισσότερο τα εξαρτημένα άτομα που βρίσκονται σε δυσχερέστερη οικονομική θέση;

Αυτό είναι δεδομένο. Στο ΚΕΘΕΑ δεν έρχονται άνθρωποι που μπορούν να δώσουν μερικές δεκάδες χιλιάδες και να πάνε σε μια ιδιωτική κλινική στην Ελβετία. Το πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ είναι δωρεάν. Μπορεί να έρθει ο καθένας ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας, μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, το μόνο κριτήριο είναι ο βαθμός ετοιμότητας να μπει στην προσπάθεια για αλλαγή. Βέβαια τα περισσότερα παιδιά είναι από φτωχές οικογένειες. Η ίδια η εξάρτηση είναι ταξικό κοινωνικό φαινόμενο και συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τη φτώχεια όπως και με άλλες στρεσογόνες συνθήκες.  Στο ΚΕΘΕΑ όλοι έχουν την ίδια αντιμετώπιση. Ακόμα και αν κάποιος έχει δυνατότητα να έχει χρήματα και να έχει άλλες επιλογές πρέπει να ακολουθεί το πρόγραμμα του κοινοβίου.

Φτάνοντας στο τώρα, τι πραγματικά πιστεύεις ότι τους ενοχλεί περισσότερο στο ΚΕΘΕΑ;  Είναι ο τρόπος που λειτουργεί ή μήπως το ότι μπορεί να αποτελεί πρόσφορο πεδίο για την προώθηση άλλων σκοπιμοτήτων;

Το νομοσχέδιο ανοίγει πόρτες για συνεργασία ιδιωτικού και  δημόσιου τομέα και για συγχώνευση οργανισμών. Καταργεί, επίσης, την ενεργή συμμετοχή των μελών, η οποία προστατεύει το ΚΕΘΕΑ από κομματικά συμφέροντα. Όλα ξεκίνησαν το 2019 όταν, αφού προτείναμε τους υποψήφιους για το Διοικητικό Συμβούλιο, το υπουργείο απάντησε  με ΠΝΠ που όριζε τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο. Ως δικαιολογία χρησιμοποιήθηκε από μεριάς τους η ανάγκη ορθότερης οικονομικής διαχείρισης, χωρίς όμως να βρουν ποτέ κάτι για να προσάψουν. Έχει περάσει ήδη ενάμισι χρόνος. Ακόμη ψάχνουν;

Στο πλαίσιο μιας δήθεν διαβούλευσης, έστειλαν το νομοσχέδιο προσωπικά σε κάθε εργαζόμενο, αντί να το στείλουν σε όργανα και επιτροπές. Ως απάντηση έλαβαν  250 επιστολές, που όλες το κρίνουν  ως απαράδεκτο και ζητούν την απόσυρση του. Ζητάμε από τον πρόεδρο να βγάλει αυτές τις επιστολές στη δημοσιότητα. Είναι απίστευτα εξοργιστικό αυτό που συμβαίνει.

Διαβάστε επίσης:

Γιατί οφείλουμε να παλέψουμε για το ΚΕΘΕΑ;