Μπαίνοντας στο MAISON MACA, το σπίτι και ανοιχτό για πολλούς καλλιτέχνες ατελιέ, της Augusta Atla στου Ψυρρή που βλέπει Ακρόπολη και μυρίζει οικεία τέχνη, δυο πράγματα μου έμειναν. Τα κεριά που ήταν στερεωμένα στο έδαφος και η ξανθιά καλλιτέχνις που μιλούσε με αγάπη για τα έργα της.
Η Augusta μεγάλωσε μεταξύ Κοπεγχάγης, Δανίας και Βενετίας από τη μητέρα της που ήταν ιστορικός της Τέχνης και είχε δική της gallery. Όπως δηλώνει και η ίδια στο 3pointmagazine: «Μέσα από το πάθος της για Τέχνη, μορφώθηκα από τη γέννησή μου για την Τέχνη. Κατάλαβα από νωρίς ότι έπρεπε να εκφράσω τον εαυτό μου μέσα από την Τέχνη, ξεκινώντας με σκίτσα για κοστούμια, θέατρο, μόδα και γλυπτική όταν ήμουν 14 ετών».
Μετά από μία πολύχρονη καλλιτεχνική πορεία, κατέληξε στην Αθήνα. Στην αρχή, κάπου στο 2011, έμεινε για κάποιους μήνες όπου άρχισε να επισκέπτεται συχνά το αρχείο της Δώρας Στράτου και να μελετά τα ελληνικά λαϊκά κοστούμια. Ήταν λοιπόν λογικό επόμενο να την αγαπήσει. Εξομολογείται ότι: «Η Αθήνα έχει μία αίσθηση ανθρώπινης κλίμακας και κάποιου είδους ‘αποφάγια’ προ-μοντερνισμού, κάτι που πραγματικά απολαμβάνω. Επίσης, μπορώ να βρω έμπνευση εδώ επειδή τίποτα δεν είναι καθαρισμένο ή διαταγμένο, εννοώντας ότι η πόλη αυτή επιτρέπει την τυχαιότητα, το ίδιο και αισθητικά».
Η αγάπη της για την Αθήνα ενσαρκώνεται στα στερεωμένα κεριά στο πάτωμα καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσής της. «Τα κεριά ήταν κυριολεκτικά τοποθετημένα και αναμμένα ως προσευχή στην Αθηνά, για να πω ‘ευχαριστώ’ στη θεά της Αθήνας. Πώς θα μπορούσα να μετακομίσω στην Αθήνα χωρίς να δείξω το σεβασμό μου στη θεά;»
Ο ίδιος αυτός σεβασμός εκτείνεται πολύ πιο μακριά από την υπερφυσική σφαίρα της μαγείας των θείων. Στο ίδιο της το εγχείρημα το MAISON MACA, παίρνει σάρκα και οστά ο μεγαλύτερος σεβασμός σε μια άλλη θεότητα, στην ίδια την Τέχνη. Ουσιαστικά, όπως μας εξηγεί η ίδια, σχεδίασε το MAISON MACA «με το ενδιαφέρον να προστατεύσει ένα μεγάλο μέρος ανάπτυξης της ανεξάρτητης τέχνης από τις οικονομικές πλευρές της αγοράς τέχνης». «Οι καλλιτέχνες όταν μένουν εδώ, μένουν για 1 μήνα maximum. Μέσα σε αυτό το μήνα, μπορούν να είναι όποιοι θέλουν».
Ο στόχος είναι να υπάρχουν «3-4 ‘διαμονές’ καλλιτεχνών το χρόνο και 4-8 δημόσια events, μονοήμερα, με ομιλίες και διαλόγους καλλιτεχνών, εκθέσεις, βραδιές ποίησης και εκδηλώσεις».
«Το MACA ιδρύθηκε για να παρέχει ένα χώρο για ανοιχτούς και ελεύθερους καλλιτεχνικούς διαλόγους ανάμεσα σε διεθνείς καλλιτέχνες, δεν ακολουθεί τις οπτικές τάσεις και τα στυλ, ούτε τις οικονομικές πλευρές της σκηνής της τέχνης. Το ΜACA λειτουργεί σαν παιδική χαρά για τους καλλιτέχνες. Οι διαδικασίες και τα έργα τέχνης που εκτίθενται δεν ορίζονται απαραίτητα ως ‘τελειωμένα έργα Τέχνης’, κάτι στο οποίο εστιάζει η ελευθερία μίας λιγότερο πλαισιωμένης καλλιτεχνικής μεθόδου».
Αν και το MAISON MACA αποτελεί μία ανάσα πραγματικής ελευθερίας για τους ανεξάρτητους καλλιτέχνες που δε βασίζονται σε ατζέντηδες, η Augusta μας εξηγεί ότι δεν είναι τελείως ενάντια στην πώληση των έργων Τέχνης. (Εξάλλου πως θα ήταν βιώσιμη και η τέχνη;) Υποστηρίζει λοιπόν ότι: «Δεν είμαι σε αντίθετη θέση με την αγορά Τέχνης, ζω πουλώντας τα δικά μου έργα τέχνης και εύχομαι να βρω ένα συνάδελφο συνεργάτη στις πωλήσεις, έναν ιδιοκτήτη gallery που θα μπορεί να διαχειριστεί τη δουλειά μου πνευματικά, να την προμοτάρει, να την πουλάει και ο οποίος θα έχει το πλεονέκτημα να με αφήνει 100% αρτιστικά ελεύθερη.
Για περίπου 4 χρόνια, η Augusta είχε βρει ένα άτομο με το οποίο μπορούσε να συνεργαστεί κάτω από αυτούς τους όρους. Από το 2010 όμως και μετά πουλά μόνη της τα έργα της μέσω φεστιβάλ ή κάποιων gallery. «Είναι πολύ απαραίτητο να είναι ελεύθερη η Τέχνη, όχι μόνο για τους καλλιτέχνες, αλλά επίσης για το σεβασμό στους ιδιοκτήτες των gallery, στον αγοραστή και στον συλλέκτη».
«Η Τέχνη δεν είναι σχεδιασμός ή προϊόν, δεν είναι σκόπιμα κατασκευασμένη για τον θεατή έτσι ώστε να ‘του αρέσει, ή να έχει μια συνειδητή ανάγκη γι’ αυτό’».
«Η ερώτηση αν η Τέχνη είναι απαραίτητη, για ‘μενα είναι το ίδιο τρελή με το να ρωτάς: ‘είναι η αγάπη απαραίτητη’;»
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.