Ο ηθοποιός Μάνος Στεφανάκης με την έναρξη της νέας χρονιάς αναλαμβάνει δράση στο θέατρο Skrow υπογράφοντας την σκηνοθεσία στο διήγημα του λογοτέχνη Δημήτρη Χατζή, “Ο Ντέτεκτιβ”, που μεταφέρεται για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή.
Μίλησέ μας για την παράσταση που ανεβάζετε στις 21 Ιανουαρίου στο θέατρο Skrow.
Η παράστασή μας έχει τίτλο “Ο Ντέτεκτιβ” και πρόκειται για την μεταφορά του ομώνυμου διηγήματος του σπουδαίου Δημήτρη Χατζή από τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο “Το Τέλος της Μικρής μας Πόλης”. Στην παράσταση αφηγούμαστε την ιστορία του Θοδωράκη, του «επιλεγόμενου ντέτεκτιβ», αριστούχου γυμνασίου και λάτρη αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ο Θοδωράκης, περιμένοντας έναν διορισμό σε δημόσια θέση που ποτέ δεν έρχεται, βουλιάζει αργά και σταθερά στην απραξία. Ως τη στιγμή που ένας μυστηριώδης θάνατος τον συγκλονίζει. Η διαλεύκανσή του γίνεται σκοπός της ζωής του, γίνεται ο λόγος που συνεχίζει να ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Έχοντας στα χέρια μας ένα τέτοιο αφηγηματικό κείμενο, ήταν πολύ σημαντικό για μας αφενός, να ακουστεί ακέραιος ο λόγος του Χατζή και αφετέρου, να φωτιστεί μέσα από τη θεατρική γλώσσα ένας σύγχρονος δικός μας προβληματισμός. Η παράσταση θα παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή, από τις 21 Ιανουαρίου, στο θέατρο Skrow, στο Παγκράτι.
Γιατί διάλεξες αυτό τον συγγραφέα;
Το συγκεκριμένο διήγημα το είχαν ξεχωρίσει η Ιφιγένεια Μακρή και η Γιούλη Καρναχωρίτη και επί της ουσίας εκείνες μου το πρότειναν. Εγώ έως τότε γνώριζα και εκτιμούσα τον Δημήτρη Χατζή μέσα από άλλα του έργα, όπως την “Μαργαρίτα Περδικάρη”, τη “Διαθήκη του Καθηγητή”, σπουδαία διηγήματα, ενδεικτικά της συγγραφικής δεξιοτεχνίας και του βάθους της σκέψης του. Διαβάζοντας τον “Ντέτεκτιβ” και πολλά ακόμη διηγήματά του, πριν και κατά τη διάρκεια των προβών, διέκρινα την ιδιαίτερη φροντίδα του Χατζή προς τους ήρωές του, μια σχεδόν συγγενική σχέση μαζί τους, που με συγκίνησε.
Επίσης σημαντική για μένα υπήρξε η πολιτική του ματιά που, άλλοτε σε πρώτο πλάνο και άλλοτε στο βάθος, υπάρχει πάντα και διατρέχει τα διηγήματά του. Η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που χτίζει, δεν είναι απλά ένας καμβάς πάνω στον οποίο τοποθετεί τα πρόσωπα των ιστοριών του. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που τα περιέχει και τα ορίζει απόλυτα. Εκεί βρίσκω και το λόγο που τα διηγήματά του Δημήτρη Χατζή, πέρα από όμορφα ειπωμένες ιστορίες, έχουν μια θέση στο τώρα.
Με ποια κριτήρια επέλεξες το διήγημα “Ο Ντέτεκτιβ”;
Διάβασα τον “Ντέτεκτιβ” και αμέσως αισθάνθηκα ένα «τσίμπημα». Είναι ένα από αυτά τα σπουδαία κείμενα που μπορούν να σε ταρακουνήσουν. Στη συνέχεια, όσο το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα, αυτό το ταρακούνημα γινόταν όλο και πιο έντονο. Το να διαβάζεις κάτι ξανά και ξανά, χωρίς να το βαριέσαι, με την αγωνία της πρώτης φοράς, είναι μια ένδειξη ότι κάτι έχει καταφέρει να αγγίξει μέσα σου. Και δεν εννοώ μόνο συναισθηματικά. Στον “Ντετέκτιβ”, ο Χατζής με το χιούμορ, τη γλαφυρότητα και την ελαφράδα του λόγου του, στρώνει ένα χαλί, σε αφήνει να καθίσεις αναπαυτικά πάνω του κι έπειτα σου το τραβάει κάτω από τα πόδια και σε αφήνει απόλυτα μετέωρο πάνω από ένα υπαρξιακό κενό. Είναι αριστούργημα!
Διαβάστε τη συνέχεια και πληροφορίες στο fermouart.gr
Φωτογραφία: Κωστής Καλλιβρετάκης
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.