Το ελληνικό μπάσκετ φέτος ειδικά είναι ο ορισμός του καρπαζοεισπράκτορα. Έχει ξεπεραστεί κάθε όριο. Οι ντροπιαστικές σελίδες που γράφονται με ρυθμούς αλά Γιουσέιν Μπολτ στα 100 μέτρα, γεμίζουν με μώλωπες την ιστορία του, η οποία μέχρι πριν από λίγα χρόνια είχε να επιδεικνύει μία σειρά από ένδοξες στιγμές και σπουδαία επιτεύγματα με τα οποία παρατράγουδα να μένουν στη σκιά τους (μάλλον κακώς όπως αποδείχτηκε…). Υπάρχει όμως τις τελευταίες μέρες μία απροσδόκητη εξέλιξη. Μία αντίφαση…
Ο λόγος για την πρώτη φάση των πλέι οφ του ελληνικού πρωταθλήματος. Παραδόξως παρουσιάζουν ενδιαφέρον σε αναγκάζουν να ρίξεις τουλάχιστον μία ματιά στις όσες αναφορές έχουν σε στα ΜΜΕ. Εχουν κάτι το διαφορετικό, κάτι το όμορφο, κάτι που δίνει έναν μικρό αέρα αισιοδοξίας…
Ξεκινάμε λοιπόν από τα δυτικά προάστια και τον αγώνα του Περιστερίου με τον Παναθηναϊκό. Η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη λίγο έλειψε να κάνει την έκπληξη της χρονιάς, αλλά τα χάλασε στο τέλος. Στην παράταση ηττήθηκε στο καλάθι από τον Παναθηναϊκό και σπατάλησε μία μοναδική ευκαιρία να πάρει το δικό της πρωτάθλημα και να ντυθεί για λίγο Δαβίδ.
Οχι βέβαια ότι αν κέρδιζε θα είχε καμία σοβαρή πιθανότητα πρόκρισης, αλλά θα έδινε μία διαφορετική αίσθηση, μία διαφορετική νότα στο ταλαιπωρημένο ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν τα κατάφερε όμως και θεωρώ περισσότερο λόγω του ότι ακόμα και όταν βρισκόταν μπροστά στο σκορ λίγο πριν το τέλος, δεεν το πολυπίστευε…Η ουσία είναι ότι είδαμε ένα ανταγωνιστικό ματσάκι, με ενδιαφέρον και το Περιστέρι έκλεισε νομίζω με τον πλέον θετικό τρόπο τη σεζόν.
Πάμε τώρα στα βόρεια και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη. Στο Αλεξάνδρειο ο Αρης έχασε για ακόμα μία φορά σε κρίσιμο αγώνα από το Μαρούσι, που έχει βρει το κουμπί του. Οταν μία ομάδα σου παίρνει τον αέρα η αλήθεια είναι πως ακόμα και αν είσαι καλύτερος της είναι αρκετά δύσκολο να της επιβληθείς. Ο Σούμποτιτς πρέπει να αποβάλλει τον loser χαρακτήρα της ομάδας του και πρέπει να υπερκεράσει πολλά εμπόδια. Πόσω μάλλον όταν μπλέκονται πατεράδες παικτών…
Ωραίο παιχνίδι είχαμε όμως και στο PAOK Sports Arena, εκεί όπου ο ΠΑΟΚ έδειξε χαρακτήρα και νίκησε την Καβάλα στο τέλος, αλλά αφού πρώτα του βγήκε η γλώσσα. Στην παρθενική τους παρουσία στην τελική φάση του πρωταθλήματος, οι αργοναύτες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και με την εικόνα τους μας υποσχέθηκαν έναν νέο συναρπαστικό ματσάκι στην έδρα τους. Έδρα που σημειωτέον για να περάσεις χρειάζεται να γίνει η φανέλα μούσκεμα…
Ο Ολυμπιακός, η μάλλον ο Κολοσσός μας τα χάλασε, καθώς ηττήθηκε εύκολα με 55-90, αλλά ποντάρουμε τις ελπίδες μας στην ισχύ του Βενετόκλειου. Άλλωστε εκεί οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου είχαν καταφέρει στο παιχνίδι της κανονικής να χάσουν στο σουτ. Για να δούμε τώρα. Ο Σπανούλης θα λείπει πάντως…
ΥΓ: Ο μόνος λόγος που μπορεί να χαίρεται κάποιος στην ΑΕΚ και γενικά κάποιος που ασχολείται με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο, είναι ότι επιτέλους ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ένα από τους καλύτερους παίκτες πήρε έναν τίτλο. Το άξιζε και με το παραπάνω. Αλλος λόγος πραγματικά δεν υπάρχει…
(2/5/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.