Μια ελεύθερη πτώση από τον κόσμο της παιδικότητας, της ξεγνοιασιάς και της αθωότητας στην περίοδο της απότομης ωρίμανσης, της ανάγκης και της δύσκολης πραγματικότητας. Κατά τη διάρκεια αυτής της πτώσης είναι που αρχίζεις και αναπολείς τις ξέγνοιαστες μέρες της παιδικής σου ηλικίας παρά το γεγονός ότι μπορεί να έχουν περάσει λιγότερο από 20 χρόνια από τότε.
Πώς να μην σκέφτεσαι όλα αυτά που έχουν περάσει και ξέρεις ότι δεν θα τα ξαναζήσεις; Είναι λογικό. Τόσα χρόνια από παιδάκι δεν κρατιόσουνα πότε θα έρθει η μέρα που θα μεγαλώσεις και θα κάνεις ό, τι κάνουν οι μεγάλοι. Παρίστανες ότι ήσουν «μεγάλος», μιμούμενος τη συμπεριφορά των ενηλίκων : έκανες ότι κάπνιζες, ότι έπινες, ότι δούλευες, μαγείρευες, είχες παιδιά, μίλαγες όπως οι μεγάλοι. Με λίγα λόγια τους ζήλευες που είχαν περισσότερα «προνόμια» από σένα επειδή ήταν ενήλικες. Όταν, όμως, μεγαλώνεις και πρέπει τελικά να έρθεις στη θέση των μεγάλων χωρίς να έχεις επιλογή, τότε καταλαβαίνεις τι ωραία που ήταν που ήσουν παιδί και απλά προσποιούσουν όλα αυτά. Καταλαβαίνεις ότι αυτά τα «προνόμια» μεταφράζονται σε υποχρεώσεις και ανάγκες. Και δεν έχεις τα περιθώρια να τις αμελήσεις όπως τα μαθήματά σου!
Συνειδητοποιείς τι ωραία που ήταν όταν ήσουν παιδί που οι μόνες έγνοιες που είχες ήταν το σχολείο, οι φίλοι σου, τα παιχνίδια σου, τα πάρτυ, οι οικογενειακές γιορτές και οι καλοκαιρινές διακοπές! Μια βόλτα με τους φίλους σου στην πλατεία, μια βόλτα με το ποδήλατο, ένα πάρτυ ήταν αυτά που σε έκαναν χαρούμενο. Μια ταινία που έβλεπες κουκουλωμένος με την κουβέρτα στον καναπέ τις Κυριακές τα μεσημέρια, τα παιχνίδια που αράδιαζες στο πάτωμα και έπαιζες μέχρι να βαρεθείς, το κρυφτό που έπαιζες στους δρόμους της γειτονιάς σου, ένα βιβλίο που σ’ άρεσε και όταν το τελείωνες ένιωθες πιο σοφός… Όλα αυτά τα απλά καθημερινά πράγματα τότε σου φαίνονταν τα πιο σημαντικά και σε ευχαριστούσαν.
Το πιο όμορφο, όμως, ήταν τα όνειρα που έκανες και τα πίστευες! Όμορφο ή απλά άγνοια του κινδύνου; Του κινδύνου να σκοντάψεις στην πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσεις ότι μπορεί να μην γίνουν ποτέ πραγματικότητα; Όταν μεγαλώνεις καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν περισσότερα εμπόδια απ’ όσα νόμιζες, αλλά αυτό δεν σε απωθεί από το να διεκδικείς τα όνειρά σου. Ακόμη κι αν συνειδητοποιήσεις τις δυσκολίες, δεν είναι εύκολο να σταματήσεις να ονειρεύεσαι, είναι όπως ή αναπνοή σου. Τα όνειρα ποτέ δεν πεθαίνουν, μέχρι να βγουν αληθινά…
Ένα παιδί που μέτραγε τ’ άστρα
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.