Τις τελευταίες ημέρες βρίσκομαι ή μιλάω με κοντινούς μου φίλους και έχω παρατηρήσει είναι ότι όλοι λίγο πολύ έχουμε την επιθυμία να πάμε ένα ταξιδάκι. Διαφορετικά; Όλοι έχουμε λίγο πολύ τάσεις φυγής, θέλουμε να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα και τα προβλήματα που όλο και αυξάνονται, να αποκτήσουμε καινούριες εικόνες, να βιώσουμε νέες εμπειρίες και συναισθήματα.
Προσωπικά έχω μία ιδιαίτερη αγάπη προς τα ταξίδια. Δυστυχώς ο περιορισμένος ελεύθερός μου χρόνος και η μεγαλύτερη έλλειψη χρημάτων με τον καιρό, δε με βοηθάνε να κάνω όσα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, ταξίδια θα ήθελα. Το γεγονός αυτό, όμως, με κάνει να αναπολώ τις αναμνήσεις του παρελθόντος και να αναζητώ ακόμα περισσότερο μία ευκαιρία απόδρασης από την καθημερινότητα.
Από την άλλη, όμως, σκέφτομαι ότι το να γκρινιάζω διαρκώς για μία καθημερινότητα που έχω διαμορφώσει εν μέρει εγώ (αν εξαιρέσουμε τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα και κάποιους εξωγενείς παράγοντες), δεν έχει και πολύ νόημα, ιδιαίτερα όταν αυτή η καθημερινότητα αποτελείται από αγαπημένες συνήθειες.
Υπάρχουν πολλές φορές που ξεχνάμε ότι αυτό που αξίζει πραγματικά είναι κάποια δευτερόλεπτα της καθημερινότητάς μας. μία αγκαλιά που θα σου κάνει ένας φίλος, ένα ερωτικό φιλί, ένα χαμόγελο, ένα καλημέρα που θα ανταλλάξεις με έναν περαστικό, ένα βλέμμα που θα ανταλλάξεις με κάποιον άγνωστο.
Είναι κάποια δευτερόλεπτα στη ζωή μας που είναι μικρά ταξίδια, μικρές διαδρομές που μας χαρίζουν τα πιο δυνατά συναισθήματα και τις πιο όμορφες αναμνήσεις. Είναι κάποια δευτερόλεπτα που σου θυμίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή σου που θα είναι πάντα δίπλα σου, ό,τι και αν συμβεί. Είναι κάποια δευτερόλεπτα που σου θυμίζουν ότι η φιλία, η αγάπη και ο έρωτας δεν είναι αόριστες έννοιες που βλέπεις στις Χολλυγουντιανές ταινίες, αλλά πραγματικότητα. Αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια και την καρδιά μας,να ονειρευτούμε και να απολαύσουμε τις μικρές διαδρομές της καθημερινότητάς μας.
Για να ταξιδέψουμε, δε χρειάζεται να διανύσουμε χιλιόμετρα και αποστάσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κλείσουμε τις αποστάσεις που δημιουργούμε ανάμεσα στους γύρω μας και εμάς, να κλείσουμε τις αποστάσεις που δημιουργούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Και πού ξέρεις; Μπορεί μία μέρα να σου τη βαρέσει, να πάρεις το πλοίο και να πας για μία βόλτα στην Ιταλία!
Μαρία Πακτίτη
(7/11/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.