Του Τάσου Θεοφίλου
Μια νέα καινοτομία -στο πλαίσιο του ξέφρενου πια φυλακοβιομηχανικού συμπλέγματος- κερδίζει έδαφος στις φυλακές των ΗΠΑ. Πρόκειται για τη σταδιακή κατάργηση των επισκεπτηρίων και την αντικατάστασή τους από επισκεπτήριο-τηλεδιάσκεψη ή αλλιώς τηλεπισκεπτήριο.
Σύμφωνα με την οργάνωση Prison Policy Initiative πάνω από 500 κομητειακές φυλακές σε 43 πολιτείες των ΗΠΑ έχουν επιβάλλει αυτήν την ελαφρώς δυστοπική μέθοδο, η οποία πρωτοεμφανίστηκε το 1990 αλλά τα τελευταία τρία χρόνια έχει υιοθετηθεί περίπου από το 74% των κομητειακών φυλακών.
Η επίσημη ρητορική επικαλείται μια σειρά λιγότερο ή περισσότερο αβάσιμων επιχειρημάτων, όπως ότι ο επισκέπτης δεν είναι αναγκασμένος να ταλαιπωρείται ταξιδεύοντας ατελείωτα χιλιόμετρα ώστε να μπορέσει να δει στα πιο απομακρυσμένα σημεία το πρόσωπο των αγαπημένων του ανθρώπων. Άλλο επιχείρημα είναι ότι στα επισκεπτήρια γονέων-παιδιών είναι πιο ανώδυνο για τα δεύτερα όταν αυτό διεξάγεται από τη θαλπωρή του σπιτιού παρά στο ψυχρό και σκληρό περιβάλλον των προβλεπόμενων σχετικών χώρων. Δεν θα μπορούσε φυσικά να μην γίνεται επίκληση στην ασφάλεια, καθώς είναι πρακτικά αδύνατον με αυτόν τον τρόπο ο επισκέπτης να επιχειρήσει να εισάγει παράνομα ή απαγορευμένα αντικείμενα στον κρατούμενο. Φυσικά το γεγονός ότι χρειάζεται λιγότερο προσωπικό αποτελεί έναν επιπλέον λόγο.
Σε αντιστάθμισμα παρακάμπτεται ο περιορισμός των 20 λεπτών που προβλέπει ο νόμος ως μέγιστη διάρκεια του επισκεπτηρίου και επεκτείνεται κατά 10 ολόκληρα λεπτά. Επίσης γίνεται πιο ευέλικτο το ωράριο ώστε να βολεύει τους εργαζόμενους και τους μαθητές.
Το ζήτημα δεν είναι φυσικά ο τρόπος επικοινωνίας καθεαυτός, ο οποίος θα μπορούσε πραγματικά να είναι προς όφελος των κρατούμενων αν λειτουργούσε συμπληρωματικά στα κανονικά επισκεπτήρια, αλλά το γεγονός ότι στην πραγματικότητα όχι μόνο τα υποσκελίζει μα τα καταργεί. Μετατρέπει ουσιαστικά ένα δικαίωμα σε μια υπερκοστολογημένη υπηρεσία.
Στις φυλακές των ΗΠΑ τη δυνατότητα πρόσβασης των κρατουμένων στις τηλεπικοινωνίες αναλαμβάνουν μονοπωλιακά ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες παρέχουν τις υπηρεσίες τους -το τόσο σημαντικό αγαθό σε αυτήν τη συνθήκη- σε εξωφρενικές τιμές.
Ανάμεσα στους όρους όμως που θέτουν πλέον οι εταιρείες, στο πλαίσιο της μαγείας της ελεύθερης αγοράς και των αοράτων χεριών της, είναι ότι θα παρέχουν τη σύγχρονη αυτή μέθοδο επιβάλλοντάς την αντί του κανονικού επισκεπτηρίου. Άλλοτε βάζουν ρητά ως όρο στο σχετικό συμβόλαιο να καταργηθούν τα κανονικά επισκεπτήρια και να αντικατασταθούν από τα τηλεπισκεπτήρια, και άλλοτε πιέζουν παρασκηνιακά προς αυτήν την κατεύθυνση τη διοίκηση της εκάστοτε φυλακής.
Η υπηρεσία αυτή, όταν ο επισκέπτης πραγματοποιεί την τηλεδιάσκεψη μέσα στον προβλεπόμενο χώρο της φυλακής που έχει αντικαταστήσει αυτόν του επισκεπτηρίου, είναι δωρεάν. Καθώς όμως αυτό που τους χωρίζει δεν είναι πια το παραδοσιακό τζάμι αλλά μια οθόνη, ο επισκέπτης προβληματίζεται για το αν έχει νόημα να ταξιδεύει τόσα χιλιόμετρα και να ξοδεύει τόσα λεφτά σε βενζίνες προκειμένου να φτάσει στα δυσπρόσιτα μέρη που βρίσκονται οι φυλακές ή αν είναι προτιμότερο να δει τα πίξελ που συνθέτουν την εικόνα του αγαπημένου του προσώπου από την άνεση του σπιτιού του, πληρώνοντας σε αυτήν την περίπτωση ένα ποσό που φτάνει και το ένα δολάριο το λεπτό.
Τόσο η διαδικασία έγκρισης του βιντεοεπισκεπτηρίου όσο και τα τελικά έξοδα είναι και στις δυο περιπτώσεις ίδια. Έξοδα που σε κάθε περίπτωση είναι δυσβάσταχτα για τη μεγάλη πλειοψηφία των κρατουμένων που ανήκουν στα πιο φτωχά οικονομικά στρώματα.
Μετατρέποντας δικαιώματα σε υπερκοστολογημένες υπηρεσίες οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών, που ήταν ανέκαθεν μια πολύ επικερδής επιχείρηση με υπέρογκες χρεώσεις σε βάρος των κρατουμένων, κάνουν άλλο ένα βήμα. Το σύστημα αυτό μετατρέπει εκβιαστικά τους κρατούμενους, και κυρίως τις οικογένειές τους, σε αναγκαστικούς πελάτες -αν και συγχρόνως θύματα- υπερκοστολογημένων υπηρεσιών, οι οποίοι συντηρούν από το υστέρημά τους τα κέρδη της βιομηχανίας της φυλάκισης που ανθεί στις ΗΠΑ.
Να σημειωθεί πως σύμφωνα με καταγγελίες οι συνδέσεις τις περισσότερες φορές είναι τόσο ανεπαρκείς που κάνουν οποιαδήποτε συζήτηση μεταξύ κρατούμενου και επισκέπτη αδύνατη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.