« Αυτοί που καθιστούν μια ειρηνική επανάσταση αδύνατη, κάνουν μια βίαιη επανάσταση αναπόφευκτη»
Πόσο εύστοχη και επίκαιρη είναι η ρήση που ακούστηκε από τον Τζ. Κέννεντυ κατά τη διάρκεια της θητείας του ως 35ος πρόεδρος των Η.Π.Α .. Ελλάδα 2013… σαράντα και πλέον χρόνια μεταπολίτευσης και εάν η δεκαετία του ’50 χαρακτηρίστηκε ως ‘μη ολοκληρωμένη’ Δημοκρατία, ο όρος ‘ μη ολοκληρωμένη’ μεταπολίτευση θα μπορούσε να αποδοθεί για να περιγράψει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Ένας ακόμα χαρακτηρισμός θα μπορούσε να είναι η ‘υπαρκτή’ Δημοκρατία. Στην περίοδο αυτή δέσποσαν προσωπικότητες, όπως ο Κ. Καραμανλής( αυθεντικός), Α. Παπανδρέου, οι οποίες αναδείχθηκαν από την κοινωνία και κρίνονται από την ιστορία. Αρκετοί εκ των πρωταγωνιστών της μεταπολίτευσης, πλέον βρίσκονται ( όπως θα έλεγε και ο Ανδρέας) στα χρονοντούλαπα της ιστορίας, με την διαφορά ότι η πολιτική τους παράδοση συνεχίζεται ακάθεκτη.
Ένας εκ των πρωταγωνιστών, ο ωραίος Μπρούμελ, στους περισσότερους γνωστός ως Άκης Τσοχατζόπουλος αντιμετωπίζει αυτό τον καιρό μια δικαστική περιπέτεια, που έρχεται από το παρελθόν, την περίοδο που ο ίδιος είχε αναλάβει την πολιτική ηγεσία, του υπουργείου Εθνικής Αμύνης. Έξι χρόνια στα οποία όπως δήλωσε έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν, ο ίδιος και οι συνεργάτες του, για το καλό της χώρας. Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση στις δηλώσεις του πρώην υπουργού, την πρώτη μέρα της δίκης του, δεν είναι το ότι υπεραμύνθηκε των πολιτικών που ο ίδιος και η κυβέρνηση του προώθησαν εκείνη την περίοδο, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να νομιμοποιήσει πολιτικά, αυτό που ενδεχομένως να μην μπορέσει νομικά. Αν κάτι μου προξένησε το ενδιαφέρον είναι η δήλωση ότι ο ίδιος είναι θύμα «κρατικής βίας». Κρατική βία, σύμφωνα με τον ίδιο, θεωρείται η προφυλάκιση του στο Κορυδαλλό, αλλά και η προσαγωγή του στο Δικαστήριο με χειροπέδες.
Για την Βία έχουν μιλήσει πολλοί. Ο Ησίοδος στην Θεογονία την περιγράφει ως αδερφή του Κράτους. Πώς να μην είναι άλλωστε, τη στιγμή που κάθε προσπάθεια ειρηνικής διαμαρτυρίας, ακόμα και στην ελληνική ‘υπαρκτή δημοκρατία’ απαντάται με την χρήση βίας. Θα περίμενα από έναν άνδρα με πολυετή εμπειρία στη πολιτική σκηνή και με ιδιαίτερη συμβολή στην οικοδόμηση του σύγχρονου μεταπολιτευτικού μοντέλου, να γνώριζε τα αποτελέσματα και τις συνέπειες της κρατικής βίας. Βίας η οποία συχνά καταλήγει σε ερασιτεχνικά photoshop, σε ζαρντινιέρες και μερικές φορές μπορεί να οδηγήσει αυτόν που την «γεύεται» ακόμα και στο θάνατο.
Πριν λίγες μέρες στον Κορυδαλλό, μια γυναίκα -με ονοματεπώνυμο – εν ονόματι Μαρία Θεοδωράκη ( και το λέω αυτό κόντρα στη λογική των επώνυμων ‘αστέρων’ που ανθούν ως μαϊντανοί στις τηλεοπτικές γλάστρες), έδωσε τέλος στη ζωή της αυτοκτονώντας στο κελί. Η τριαντάχρονη ήταν οροθετική. Ίσως για το Κράτος αυτό να ήταν και το μεγαλύτερο έγκλημα της… εξάλλου νωπές είναι οι μνήμες από τον διασυρμό που υπέστησαν οροθετικές γυναίκες, ιερόδουλες από τον κ. Λοβέρδο τον εκφραστή της Ρήξης και της Ανατροπής για μια σύγχρονη Ελλάδα. Την επόμενη φορά που ο κ. Τσοχατζόπουλος θελήσει να αναφερθεί σε Κρατική βία ίσως θα ήταν προτιμότερο και πιο ωφέλιμο και για τον ίδιο, να σκεφτεί τους χιλιάδες «ανώνυμων » Ελλήνων, που έχουν έρθει σε επαφή με την Κρατική Βία, την έχουν βιώσει ψυχολογικά και σωματικά. Οι ‘ουλές’ αυτών των ατόμων είναι η καλύτερη απάντηση για ένα παρελθόν και ένα παρόν τόσο αληθινό όσο και εφιαλτικό. Το μέλλον;
Μάριος Κοντογιάννης
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.