Ήταν και είναι ό,τι χειρότερο συνάντησε ποτέ η ανθρωπότητα στη μακραίωνη ιστορία της. Είναι ο πιο βάναυσος πόλεμος του 20ου αιώνα και αυτό όχι τόσο για τα πεδία των μαχών όσο για τα όσα εξευτελιστικά, απάνθρωπα, κτηνώδη έζησαν οι υπόδουλοι λαοί από τους Ναζί κατακτητές.
Φυσικά ένα τόσο πλούσιο ιστορικά θέμα δεν θα μπορούσε να μην εμπνεύσει δεκάδες σεναριογράφους και κινηματογραφικά στούντιο. Μέχρι σήμερα ο Β΄ Π.Π. αποτελεί απύθμενη δεξαμενή για εκατοντάδες ταινίες. Τίτλοι όπως «Ο Μεγάλος Δικτάτωρ», «Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι», «Η Λίστα του Σίντλερ», «Τα Κανόνια του Ναβαρόνε», «Αμήν», «Underground» κ.ά. είναι ενδεικτικοί του πόσο έχει επηρεαστεί η κινηματογραφική δημιουργία.
Εμείς σήμερα θα επικεντρωθούμε σε 5 σκηνές από ισάριθμες πρόσφατες ταινίες, που έκαναν αίσθηση όταν πρωτοπαρουσιάστηκαν στη μεγάλη οθόνη. Σκηνές που οι περισσότεροι από εμάς αναγνωρίζουμε και φέρνουμε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία στη μνήμη μας.
Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν
(1998) Σκηνοθεσία: Στίβεν Σπίλμπεργκ
H υπόθεση λέει ότι ο στρατιώτης Ράιαν, του οποίου τα 3 αδέρφια σκοτώθηκαν στις μάχες, πρέπει να επιστρέψει σπίτι του δίπλα στη μητέρα του σώος και αβλαβής. Πριν αρχίσει η αναζήτησή του, όμως, πρέπει πρώτα τα συμμαχικά στρατεύματα να περάσουν στη Γαλλία. Η Απόβαση στη Νορμανδία ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο που ζητούσαν οι Άγγλοι από νωρίς, αλλά οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν ακόμη. Τον Ιανουάριο του 1943, μετά από σειρά ηττών των Γερμανών, η ώρα είχε φτάσει και οι Σύμμαχοι άρχιζαν τη σχεδίαση. Ορίστηκε ως μέρα απόβασης η 6η Ιουνίου 1944, γνωστή πια ως D-Day, και τόπος οι γαλλικές ακτές της Νορμανδίας. Συνολικά στην όλη επιχείρηση έλαβαν μέρος πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ από τα 7.000 πλοία βυθίστηκαν μόνο 59. Το απίστευτο αυτό κατόρθωμα στέφθηκε με επιτυχία όταν μόλις 2 μήνες μετά, στις 19 Αυγούστου 1944, τα συμμαχικά στρατεύματα περνούσαν τον Σηκουάνα, στο Παρίσι.
Der Untergang (Η Πτώση)
(2004) Σκηνοθεσία: Όλιβερ Χιρσμπίγκελ
Οι τελευταίες μέρες του Χίτλερ και ειδικότερα οι τελευταίες ώρες στο καταφύγιο του Βερολίνου απασχόλησαν και συνεχίζουν να απασχολούν. Το 2004 γυρίστηκε η ταινία που προσπάθησε να ρίξει φως σε αυτές μέσα από τα λεγόμενα της γραμματέως του Χίτλερ, Τράουλντ Γιούνγκε. Οι καταστάσεις που περιγράφονται μέσα στο υπόγειο καταφύγιο είναι αληθινές και τα πρόσωπα που παρουσιάζονται υπαρκτά χωρίς αμφιβολία. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρακολουθείς την πτώση ενός άλλοτε κραταιού ηγέτη, αλλά και την εξαιρετική ερμηνεία του Μπρούνο Γκάντζ ως Φύρερ. Η σκηνή που ακολουθεί είναι η περισσότερο παρωδημένη από κάθε άλλη· έχουμε δει τον Χίτλερ να ωρύεται για θέματα από ποδόσφαιρο μέχρι και την ελληνική κρίση. Ας δούμε και το πρωτότυπο…
Ο Πιανίστας
(2002) Σκηνοθεσία: Ρομάν Πολάνσκι
Η ταινία των τελευταίων χρόνων που έχει συγκινήσει περισσότερο από όλες. Η αληθινή προσπάθεια ενός Πολωνοεβραίου μουσικού, του Βλαντισλάβ Σπίλμαν, να καταφέρει να επιβιώσει μέσα από την κτηνωδία και την καταστροφή του γκέτο της Βαρσοβίας. Ο Έντριαν Μπρόντι τιμήθηκε με Όσκαρ α΄ αντρικού ρόλου για την συγκλονιστική ερμηνεία του ενώ η ταινία έσπασε τα ταμεία εκείνη τη χρονιά. Μέσα στο ζοφερό τοπίο της ταινίας υπάρχει μια σκηνή όπου ο Σπίλμαν παίζει ένα κομμάτι του Σοπέν μπροστά σε έναν αξιωματικό των SS. Είναι τα μοναδικά δευτερόλεπτα που καταλαβαίνεις ότι και οι Γερμανοί ναζί μπορούσαν να έχουν αισθήματα.
Άδωξοι Μπάσταρδη
(2009) Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο
Όλοι έχουν καταπιαστεί με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν θα μπορούσε να λείπει ούτε ο Κουέντιν Ταραντίνο. Η δική του ταινία δεν βασίζεται ούτε κατά λάθος σε αληθινά γεγονότα, όμως παρουσιάζει ένα σχέδιο εξόντωσης του Χίτλερ και των υπολοίπων Ναζί που θα ζήλευαν ακόμα και οι Σύμμαχοι. Στην κατεχόμενη Γαλλία φτάνει μια ομάδα άριστα εκπαιδευμένων αμερικανοεβραίων Nazi-killers με αρχηγό τον υπολοχαγό Άλντο Ρέιν και αποστολή να «καθαρίσουν» όποιο Ναζί βρεθεί στο δρόμο τους. Η σκηνή με τη σφαγή στον κινηματογράφο κάτι μας λέει ότι είναι κρυφός πόθος αρκετών που θα ήθελαν να πάρουν εκδίκηση για τα δεινά του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
La vita è bella
(1997) Σκηνοθεσία: Ρομπέρτο Μπενίνι
Η ταινία των τριών Όσκαρ (καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, πρώτου αντρικού ρόλου και καλύτερης μουσικής για το Νικόλα Πιοβάνι) διηγείται την ιστορία του Γκίντο Ορεφίσε, ενός λογιστή που αγαπά βαθιά τη γυναίκα και το γιό του. Όταν ο Γκίντο και ο γιός του, Τζόσουε, οδηγούνται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ο γεμάτος φαντασία λογιστής θα προσπαθήσει να προστατέψει το μικρό από τη φρίκη λέγοντας του ότι όλοι παίρνουν μέρος σε ένα παιχνίδι και ότι πρέπει να ακολουθεί τις οδηγίες που του δίνει για να κερδίσει ένα τανκ. Το φιλμ είναι γεμάτο με αγάπη και ελπίδα παρά τη ζοφερή πραγματικότητα του στρατοπέδου. Ένας γλυκόπικρος αναστεναγμός σου μένει στα χείλη μετά το τέλος.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.