«Η χούντα ήταν μία επανάσταση», δήλωσε ευθαρσώς ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστογιάννης σε τηλεοπτική εκπομπή. Το ίδιο υποστήριξε ότι πίστευε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού εκείνη την εποχή. Όταν βέβαια ρωτήθηκε για τα βασανιστήρια και τις εξορίες, είπε ότι ήταν μικρό παιδί και δεν θυμάται – αλλά για τον “επαναστατικό” χαρακτήρα της χούντας και τη δημοφιλία της είναι βέβαιος.
Η δήλωση του κ. Χριστογιάννη δεν προκαλεί έκπληξη, ούτε και η πλήρης σιγή -τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές- της Συγγρού και του Μαξίμου. Είναι άλλο ένα περιστατικό από τα πολλά που αποδεικνύουν ότι τουλάχιστον ένα κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας κλείνει το μάτι στους ακροδεξιούς ψηφοφόρους, προσπαθώντας να περισωθεί πολιτικά.
Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι όλα αυτά δεν δείχνουν να συγκινούν αρκετούς αυτοαποκαλούμενους “μεταρρυθμιστές” ή “προοδευτικούς”, που συνεχίζουν να προσφέρουν στήριξη -ή έστω ανοχή- στην κυβέρνηση Σαμαρά. Είναι αυτοί που πριν τον Ιούνιο του 2012 ούτε φαντάζονταν το ενδεχόμενο να συμπορευτούν με τη Νέα Δημοκρατία. Τότε όμως πείστηκαν ότι δεν υπήρχε εναλλακτική για τη χώρα, καθώς στα μάτια τους η μοναδική άλλη ρεαλιστική κυβερνητική λύση (μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ) θα ήταν καταστροφική.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε, που η χώρα χωρίστηκε τεχνητά σε “μνημονιακούς” και “αντιμνημονιακούς”. Κι όμως, αυτός ο διαχωρισμός είναι που συνεχίζει να κυριαρχεί. Είναι λογικό σε ένα βαθμό, καθώς η ύφεση δεν υποχωρεί. Αλλά δεν μπορεί να επισκιάζει τις πολύ πιο βαθιές διαφορές που χωρίζουν τους κόσμους της οπισθοδρόμησης και της προόδου.
Το ψευτοδίλημμα «ΝΔ ή χάος» ήταν που επέτρεψε στον ανοιχτά φιλοχουντικό κ. Χρηστογιάννη να είναι βουλευτής της πλειοψηφίας. Όπως έφερε στη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου αυτής της πλειοψηφίας τον πρώην γραμματέα της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ, Μάκη Βορίδη και στο υπουργείο Υγείας τον πρώην (;) ακροδεξιό και όψιμο “μεταρρυθμιστή” Άδωνι Γεωργιάδη. Σε αυτό το ψευτοδίλημμα βασίζεται ακόμη και σήμερα ο πρωθυπουργός που “μιλάει με τον Θεό” και έχει για σύμβουλο έναν άνθρωπο που αμφισβητεί ανοιχτά το δικαίωμα των μουσουλμάνων σε έστω ένα τζαμί στην Αθήνα. Κι έτσι ζούμε σχεδόν κάθε εβδομάδα και μία χαμένη μάχη για τα αυτονόητα, από το δικαίωμα στο γάμο των ομόφυλων, μέχρι -πιο πρόσφατα- την προστασία της ελευθερίας του λόγου.
Όσοι λοιπόν μπόρεσαν να δικαιολογήσουν τους εαυτούς τους για την άμεση ή έμμεση υποστήριξη στον κ. Σαμαρά το ’12, θα έπρεπε να έχουν ήδη αναθεωρήσει. Ακόμη κι αν ορισμένοι από αυτούς είναι περιέργως ικανοποιημένοι (!) από τις “μεταρρυθμίσεις” της κυβέρνησης. Το πισωγύρισμα που ζούμε θα είναι σίγουρα προσωρινό, αλλά δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε κυριολεκτικά στο Μεσαίωνα πριν κάνουμε μεταβολή.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.