Ήταν ο Λόρδος Τέιλορ και όχι η Μάργκαρετ Θάτσερ, αυτός που επέβαλε την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνονταν το ποδόσφαιρο οι Άγγλοι οπαδοί και οι αγγλικές ομάδες.
Οι μύθοι με τους οποίους πολλές φορές αρέσκονται να ζουν οι άνθρωποι δεν ευδοκιμούν μόνο στην Ελλάδα. Είναι γεγονός βέβαια ότι ως λαός της υπερβολής, έχοντας πάρει διαζύγιο με την ψυχραιμία και τη λογική, δεν διστάζουμε να προσκολλόμαστε σε δόγματα και θεωρίες που απλά τις ακούσαμε και τις αναπαρηγάγαμε. Εδώ πολλοί δεν δίστασαν να πιστέψουν, μην έχοντας καν ζήσει εκείνη την εποχή, πως η Χούντα έφτιαξε δρόμους και το κράτος είχε μηδενικό χρέος.
Στη χώρα λοιπόν των μύθων, δεν είναι παράλογο να υιοθετούμε και τους ξενόφερτους. Εδώ βέβαια υπάρχουν σοβαρά ελαφρυντικά, όπως το ότι οι μύθοι αυτοί είναι πιστευτοί και στις χώρες προέλευσής τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του χουλιγκανισμού στην Αγγλία και ο ρόλος της Μάργκαρετ Θάτσερ στην “εξυγίανση” του αθλήματος και στην πάταξη των φαινομένων βίας. Ένας μύθος, ένα ψέμα που αναπαράγεται κατά κόρον από πλήθος αθλητικών δημοσιογράφων και όχι μόνο.
Είναι αλήθεια ότι στην εποχή που κυβέρνησε η Θάτσερ στη Μεγάλη Βρετανία (1979-1990), αλλά και πριν τη δεκαετία του ’70 η κατάσταση με τους χούλιγκαν στο αγγλικό ποδόσφαιρο ήταν άγρια. Όλοι έμαθαν να ζουν με αυτή αλλά οι τραγωδίες δεν έλειπαν. Αποκορύφωμα, το Χέιζελ στις Βρυξέλλες το 1985 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στη Λίβερπουλ και στη Γιουβέντους. Οι Άγγλοι χούλιγκαν προσπάθησαν να παραβιάσουν το κιγκλίδωμα που τους χώριζε από τους Ιταλούς, οι τελευταίοι απωθήθηκαν πάνω στον τοίχο. Υπό την πίεση χιλιάδων οπαδών ο τοίχος κατέρρευσε. 39 άνθρωποι νεκροί και πάνω από 600 τραυματίες, ο τραγικός απολογισμός.
Τότε η Θάτσερ, ντροπιασμένη από τη συμπεριφορά των Άγγλων και για λόγους “συνείδησης”, αφού ήρθε σε συνεννόηση με την UEFA, διέταξε τον αποκλεισμό όλων των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για πέντε χρόνια, ενώ η Λίβερπουλ τιμωρήθηκε με έξι. Εκεί χρονολογούν πολλοί το σημείο – καμπή, όταν το αγγλικό κράτος έβαλε κάτω από το μικροσκόπιο το φαινόμενο του χουλιγκανισμού και κατευθύνθηκε προς τη λύση του.
Λάθος. Τουλάχιστον επί της αρχής, αφού πρώτα απ΄ όλα ο χουλιγκανισμός δεν εξαλείφθηκε, απλά μετατοπίστηκε έξω από τα γήπεδα, στους δρόμους, τις παμπ, τις στάσεις του μετρό. Κάποιος θα πει πως και πάλι η δουλειά έγινε, καθώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκμηδενίσεις τις βίαιες συμπεριφορές σε μια κοινωνία. Η Θάτσερ όμως δεν έστρεψε το βλέμμα της καν προς τα ΄κει.
Ο διευθυντής της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Τεντ Κρόκερ, της είχε πει: “Οι χούλιγκαν είναι πρόβλημα της κοινωνίας. Δεν θέλουμε τους χούλιγκάν σας στο ποδόσφαιρό μας, κυρία Πρωθυπουργέ”.
Για τη Θάτσερ όμως οποιοσδήποτε επισκεπτόταν ποδοσφαιρικό γήπεδο ήταν προβληματικός. Αυτή η τυφλή όξυνση και ο εκνευρισμός οδήγησαν σε μια ακόμη ιστορική τραγωδία, λερωμένη με περισσότερο αίμα και από το Χέιζελ. Αυτή στο Στάδιο Χίλσμπορο το 1989.
Στις 15 Απριλίου το Χίλσμπορο φιλοξενεί τον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας με αντιπάλους την Νότιγχαμ Φόρεστ και την Λίβερπουλ. Τα εγκληματικά λάθη της αστυνομίας οδήγησαν σε εσφαλμένη κατανομή των φιλάθλων, προχειρότητα στο σχεδιασμό της δράσης της και κάκιστη αντίδραση την κρίσιμη στιγμή, οδήγησαν στην είσοδο υπεράριθμων οπαδών της Λίβερπουλ στη βόρεια κερκίδα του σταδίου. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί τρομερή πίεση στους οπαδούς που μπήκαν πρώτοι στο στάδιο. 96 οπαδοί της Λίβερπουλ έχασαν την ζωή τους και 776 τραυματίστηκαν.
Από εκείνο το σημείο και μετά ξεκίνησε η συκοφάντηση της αστυνομίας και του κράτους εις βάρος των οπαδών της Λίβερπουλ. Ελέχθησαν τρομερά ψέματα ότι ήταν μεθυσμένοι, ότι ουρούσαν πάνω στους νεκρούς, ότι έκλεβαν τα πορτοφόλια τους, λεηλατώντας τις μνήμες τους και “χρωματίζοντας” μια τραγωδία. Η εφημερίδα Sun μόλις το 2012, με πρωτοσέλιδο της, ζήτησε συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων για τα ψέματα που είχε αναπαράγει την εποχή εκείνη, μετά από τις αποδείξεις πως οι καταθέσεις των αστυνομικών το 1989 ήταν ψευδείς, σε ένα ιστορικό πρωτοσέλιδο με τον τίτλο: “H πραγματική αλήθεια”.
Τότε ο Λόρδος Τέιλορ ανέλαβε την εκπόνηση έρευνας σχετικά με το απόγευμα στο Χίλσμπορο αλλά και με την κατάσταση στα αγγλικά γήπεδα. Η έκθεσή του οδήγησε στη ριζική αναμόρφωση των γηπέδων, του ελέγχου των χούλιγκαν, την καθιέρωση μέτρων όπως το ηλεκτρονικό εισιτήριο, οι κάμερες, τα τουρνικέ, η κατάργηση των θέσεων ορθίων, όπου γινόταν χαμός με τη διακίνηση αλκοόλ και ναρκωτικών ανάμεσα στους χούλιγκαν. Ένα σύνολο ριζοσπαστικών μέτρων που αδιαμφισβήτητα οδήγησε στη βελτίωση του θεάματος και στην εμπορική εκτόξευση του προϊόντος του αγγλικού ποδοσφαίρου, δίχως όμως -και πάλι- να εξαλείψουν το φαινόμενο της βίας. Όταν η έκθεση του Τέιλορ ολοκληρώθηκε ένα χρόνο μετά, η Θάτσερ καθαίρεσε μέχρι και τον γραμματέα της κυβέρνησης, Ντάγκλας Χάρντ, που παραδέχθηκε την “αντιπαθητική” αλήθεια.
Η Μάργκαρετ Θάτσερ, ως απάντηση στη βία, εισηγήθηκε ηλεκτροφόρα σύρματα. Με τις αποφάσεις και τη στάση της απέναντι στον κόσμο των οπαδών και του αθλητισμού, πήρε το Χέιζελ και το έκανε Χίλσμπορο, συκοφαντώντας μάλιστα τους νεκρούς για να δικαιολογήσει την οργή της πολιτείας απέναντι στους χούλιγκαν. Έβλεπε τους χούλιγκαν ως πρόβλημα του ποδοσφαίρου και όχι ως πρόβλημα της κοινωνίας. Ο μύθος ότι τα μέτρα που πήρε τερμάτισαν τη βία και τα επεισόδια παραμένει ένας ακόμα μύθος.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.