Όπως και σε προηγούμενες εθνικές επετείους, έτσι και τώρα ο κόσμος αναπαράγει από χτες πολύ τις φωτογραφίες με παιδιά μεταναστών που είναι σημαιοφόροι, καθώς έχει την ανάγκη να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα ενάντια στον ρατσισμό. Άλλωστε, δεν πάει πολύ καιρός από τότε που πετροβόλησαν το σπίτι του Αμιρ, του 11χρονου από το Αφγανιστάν, που δεν έγινε ποτέ σημαιοφόρος λόγω των αντιδράσεων από γονείς συμμαθητών του.
Καθημερινά είναι επίσης τα κρούσματα ρατσισμού σε όλη τη χώρα και αφορούν τόσο τους πρόσφυγες, όσο και τους μετανάστες που ζουν μόνιμα πια στη χώρα. Πέτρες είχε φάει και το διασωστικό πλοίο Open Arms στη Μυτιλήνη, ενώ στα Βρασνά λένε με καμάρι, ότι δεν έχουν βάλει ξένο στα σπίτια τους εδώ και 2.000 χρόνια.
Όση ανάγκη υπάρχει όμως για εικόνες ενάντια στον ρατσισμό, άλλη τόση υπάρχει και για να εγκαταλειφθούν αναχρονιστικοί θεσμοί όπως οι παρελάσεις.
Από την εποχή του Μεταξά οι παρελάσεις λειτουργούν ως συμπλήρωμα στις στρατιωτικές και αναπαράγουν πλήθος στερεοτύπων. Μπροστά οι ψηλοί, πίσω οι κοντύτεροι, μέσα, χαμένοι κάπου στις γραμμές, οι παχουλοί. Η σημαία δίνεται σ’ αυτόν που γράφει 20 κι είναι έλληνας από προπάππου. “Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι”.
Αντί να τιμάται η αντίσταση, καλλιεργείται ανάμεσα στα παιδιά ο ανταγωνισμός και χτίζεται το εθνικό φρόνημα. Αλήθεια, πόση απόσταση χωρίζει τους 10χρονους που παρελαύνουν στρατιωτικά στην Ελλάδα, από τους 10χρονους τούρκους στο Βέλγιο που χαιρέτισαν στρατιωτικά στα ποδοσφαιρικά αποδυτήρια;
Οι εικόνες με σημαιοφόρους παιδιά μεταναστών είναι ενθαρρυντικές για μια πολυπολιτισμική κοινωνία, όπου οι μετανάστες δεν θα αντιμετωπίζονται ως παρείσακτοι. Είναι όμως λάθος να προτάσσονται ως ιδανικές.
Είναι άλλο να θες μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις σε όλα τα πεδία της ζωής και άλλο να αποδέχεσαι ότι η ισότητα είναι αρκετή ως διεκδίκηση απέναντι σε αναχρονιστικούς θεσμούς.
“Αυτή είναι πραγματική ελληνίδα” γράφουν κάποιοι για τη μαύρη μαθήτρια σημαιοφόρο, θεωρώντας πώς έτσι προωθούν ένα ισχυρό και αντιρατσιστικό μόνο μήνυμα. Παράλληλα όμως νομιμοποιούν την αντίληψη ότι για να αντιμετωπιστεί με σεβασμό ο μετανάστης ή το παιδί του που μεγάλωσε στην Ελλάδα πρέπει να γίνει “ένας από εμάς”. Απενοχοποιούν τις παρελάσεις και παραχωρούν τη συναίνεσή τους να συνεχιστούν, αρκεί να μην είναι πια ρατσιστικές.
Ο αγώνας για το δικαίωμα συμμετοχής στην παρέλαση είναι δίκαιος και θεμιτός στη βάση ότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείεται με βάση το χρώμα και την καταγωγή του, από πουθενά. Υστερεί όμως σε σημασία από τον αγώνα για την κατάργησή της παρέλασης και αντίστοιχων επιδείξεων εθνικής υπερηφάνειας.
Αν το θέλουν, οι μετανάστες έχουν κάθε δικαίωμα να κρατούν την ελληνική σημαία. Χρειάζεται όμως να την κρατήσουν για να αντιμετωπιστούν με σεβασμό;
Η αξία μίας πολυπολιτισμικής κοινωνίας βρίσκεται στο πολιτισμικό φορτίο που φέρει ο καθένας. Αν οι Ασιάτες πάψουν να είναι Ασιάτες και οι Αφρικάνοι πάψουν να είναι Αφρικάνοι, τότε έχουμε μια κοινωνία που είμαστε όλοι ίδιοι. Μία κοινωνία που βασίζεται στον καταναγκασμό. Μια κοινωνία βαρετή, ομοιόμορφη και ιεραρχική όπως η παρέλαση.
Όσον αφορά το “κενό” που θα άφηναν οι παρελάσεις στην περίπτωση που κάποτε καταργούνταν, αν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον να μείνουν συνδεδεμένες οι νέες γενιές με το παρελθόν και τους αγώνες που δόθηκαν, θα μπορούσε κάλλιστα να καλυφθεί από φρέσκους τρόπους προσέγγισης, όπως οι ιστορικοί περίπατοι. Στη θέση ενός μονότονου τελετουργικού, θα δινόταν η ευκαιρία για πραγματική επαφή με την ιστορία, με γνώσεις απείρως χρησιμότερες σ’ ένα μαθητή από την ανάπαυση, το σημειωτόν και την προσοχή.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.