Η κουβέντα περί των αρετών των πολιτικών που κυριαρχούν στο Κοινοβούλιο και στο δημόσιο διάλογο σήμερα μπορεί κανείς να πει πως είναι ατέρμονη. Μπορεί επίσης να πει κάποιος, όχι άδικα, πως είναι και αδιέξοδη, εφόσον μιλάμε για ένα Κοινοβούλιο που φιλοξενεί 17 χρυσαυγίτες βουλευτές. Δεν είναι όμως αυτό το μόνο αρνητικό φαινόμενο. Είναι ίσως μονάχα το αποτέλεσμα της «επιβράβευσης», δια της ψήφου, πολλών άλλων.
Ονόματα που εμπλέκονται σε σκάνδαλα και υποθέσεις που βρήκαν το δρόμο της αθώωσης μέσα από την ίδια τη Βουλή, όπως ορίζει ο περίφημος νόμος περί ευθύνης υπουργών. Οι βουλευτές, δηλαδή, δεν τίθενται ενώπιον της Δικαιοσύνης, εφόσον το Σώμα των συναδέλφων τους αποφασίσει πως είναι αθώοι. Πολλοί διέλυσαν τους ψιθύρους ή και τις κραυγές και πήραν ξανά το εισιτήριο στην αρένα του υπαρκτού σουρεαλισμού, αυτού που στην Ελλάδα ονομάζουμε «Βουλή των Ελλήνων».
Ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν ανήκει -εξ όσων γνωρίζουμε- στην παραπάνω κατηγορία. Εν πάση περιπτώσει, δεν ασχολούμαστε μαζί του λόγω ενός σκανδάλου, κατηγοριών για διασπάθιση δημοσίου χρήματος, χρηματισμό ή οποιασδήποτε μορφής ατασθαλιών που έχει διαπράξει. Αντικείμενο της κουβέντας το ποιόν του ανδρός. Εξ ου και ο -μάλλον εκτενής- πρόλογος.
Ψυχραιμία, ήθος, μετριοφροσύνη, ειλικρίνεια, δομημένος λόγος, δυνατότητα διαλόγου, συναισθήματα συμπάθειας, ευγενής -ακόμη και στο πλαίσιο μικροαστικής ευγένειας- συμπεριφορά. Τίποτα από τα παραπάνω δεν διασταυρώθηκε με την πολιτική πορεία του Αδώνιδος. Ο φανατισμός τον συντρόφευε πάντοτε και ελκύει γύρω του μόνο τους όμοιους του. Ίσως και αυτούς που εκνευρίζονταν μαζί του. Αυτούς στους οποίους ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. Γνωστά και άγνωστα, πρόσφατα ή απωθημένα στη μνήμη, πολύ ή λιγότερο -αλλά σε κάθε περίπτωση αρκούντως- προκλητικά σχόλια και δηλώσεις, ο Άδωνις απασχολεί με την πολυποίκιλη παρουσία του αυτό που στην Ελλάδα ονομάζεται δημόσιος διάλογος. Δηλαδή, το «πανηγύρι του τρελού».
Αφορμή για το ποτ-πουρί αποτέλεσε η συμμετοχή του πολιτικού στην… μεγαλειώδη, σύμφωνα με τα δελτία των 8, πορεία των εργαζομένων της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» του Μπόμπολα στις Σκουριές Χαλκιδικής. Ο Άδωνις Γεωργιάδης φόρεσε το κράνος των μεταλλωρύχων, μίλησε για την «δήθεν αριστερά που απολύει κόσμο επειδή δεν συμπαθεί τον εργοδότη», για το «εργατικό κίνημα», τελειώνοντας πως «δεν υπάρχει περίπτωση να τους αφήσουμε να σας πετάξουν στην ανεργία». Δύσκολα τον φανταζόταν κανείς σε πορεία, όμως τελικά έγινε κι αυτό. Το δίκιο του Μπόμπολα τον έπνιξε τόσο, που για πρώτη φορά δεν είχε πρόβλημα που έκλεισε δρόμος για να διαδηλώσουν εργαζόμενοι. Άλλες φορές, ισχυριζόταν πως «κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μου απαγορεύσει σήμερα να πάω στην Αθήνα να πιώ έναν καφέ». Οι καιροί άλλαξαν.
Μία από τις πιο πρόσφατες ατάκες του, πως «όποιος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ να πάρει μπόνους και έναν λαθρομετανάστη σπίτι του». Αλήθεια, γιατί δεν βρέθηκε κανείς να του πει «αντί να σκούζεις κάθε μέρα δημοσίως, να οργανώνεις κάθε βδομάδα μια συγκέντρωση να σε ακούν μόνο όσοι σε ψήφισαν;»
Στο ίδιο θέμα, κατέθετε το 2012, ως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, ερώτηση (γραμμένη σε πολυτονικό σύστημα!) στη Βουλή «σχετικά με το κόστος διάσωσης λαθρομεταναστών στα ελληνικά χωρικά ύδατα». Το κόστος σε χρήματα. Ανθρώπων. Πόσο κοστίζει να σώσεις έναν άνθρωπο. Σε χρήματα. Πόσο «κάνει» ο άνθρωπος δηλαδή. Ο μαύρος μάλιστα.
Περί φανατισμού και έλλειψης μέτρου σε κάθε του εκδήλωση και προσπάθεια έκφρασης, το παρακάτω βίντεο για τα όσα έλεγε ως βουλευτής του ΛΑΟΣ γι’ αυτόν που αποθέωνε αργότερα ως και βουλευτής και υπουργός του. Ο Άδωνις για τον Σαμαρά πριν και μετά την αλλαγή κόμματος. Όπως στις διαφημίσεις των εταιριών αδυνατίσματος.
Συμμετέχοντας σε εκπομπές – σκουπίδια, εξαρτημένος από τα ΜΜΕ και το μασάζ που του προσφέρουν στα τηλεοπτικά πάνελ του παραλογισμού και της υπερβολής, παραδέχεται για το Μνημόνιο πράγματα που φαντάζεται κανείς πως θα δυσκολευόταν να τα παραδεχτεί ακόμη και στον καθρέπτη του. Ακόμη και αυτός.
Με αμετροέπεια και έλλειψη ψυχραιμίας, σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης όσων παρακολουθούσαν την εκπομπή, ισχυρίστηκε προεκλογικά πως θα βγάλει τα λεφτά του στο εξωτερικό αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ορίζοντας το μάλιστα ως κάτι φυσιολογικό, κάτι που όλοι θα κάνουν και όλοι θα πρέπει να κάνουν (προς το τέλος του βίντεο).
Σε ένα ανεπανάληπτο σόου, ουρλιάζοντας έμπλεος …οργής(!) και ενθουσιασμού(!), δεν δίστασε ως Υπουργός Υγείας να ζητήσει από δημοσιογράφους να πιστώσουν στον ίδιο και όχι στον Τόμσεν ή στην Τρόικα τις απολύσεις που έγιναν ή που επρόκειτο να γίνουν, ώστε να απολαμβάνει τη δόξα (χωρίς εισαγωγικά) μόνος του.
Βιάστηκε να χαρακτηρίζει ως «ανύπαρκτη» τη συνάντηση του Γιάνη Βαρουφάκη με τον Μπαράκ Ομπάμα, παρασυρόμενος από ανομολόγητα πάθη και επικίνδυνη πώρωση. Δίχως καν να αφήσει λίγο το χρόνο να κυλήσει ώστε να μπορεί να μιλήσει με ασφάλεια, πριν βγουν φωτογραφίες που τον εξέθεσαν δίχως λόγο και πραγματικά άνευ ουσίας.
Ποιος άλλος Υπουργός θα είχε ισχυριστεί ψευδώς ότι έχει συνάντηση με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και θα έμενε στη θέση του μετά από τέτοιο ρεζίλεμα;
— Άδωνις Γεωργιάδης (@AdonisGeorgiadi) April 16, 2015
Πριν τις εκλογές διεμήνυε πως αν εκλεγόταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετανάστευε. Για ακόμη μια φορά, ψυχραιμία μηδέν.
Το πόσο με αγαπούν οι Αριστεροί δεν περιγράφεται: http://t.co/hoQRQGw3HJ αγαπητοί σας απήντησαν οι +70.000 ψηφοφόροι μου οπότε την πατήσατε.
— Άδωνις Γεωργιάδης (@AdonisGeorgiadi) January 27, 2015
Όταν η αμετροέπεια συναντά την αυταρέσκεια και τον μεγαλοιδεατισμό, το αποτέλεσμα είναι να κατεβαίνει κανείς σε πορεία των εργαζομένων της «Ελληνικός Χρυσός» και να διαδηλώνει αλληλέγγυος τους. Ίσως η εικόνα και μόνο αρκεί για να γελάσεις. Είναι όμως επικίνδυνο, στο τέλος, όλα να τα παίρνουμε στην πλάκα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.